สวัสดีค่ะ คือเราชอบที่จะร้องไห้ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเรียนมหาลัยชั้นปีที่ 2 มันจะมีโครงการให้ทุนอบรมแลกเปลี่ยนระหว่างต่างประเทศเป็นเวลา 1 เดือน เราสนใจโครงการนี้ เลยไปสมัคร ที่งี้เขามีสอบสัมภาษณ์ เราก็เตรียมตัวเอาแฟ้มผลงานความสามารถอะไรแบบนี้ไป เตรียมบทสนทนาภาษาอังกฤษไป เราเป็นคนที่ไม่เคยสอบสัมภาษณ์อะไรเลยนะคะ ตอนเข้ามหาลัยเราใช้โควต้าของมหาลัยเลยไม่ได้สอบสัมภาษณ์อะไร มันเป็นครั้งแรกของเรา ตอนเราเข้าไป เราไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองคิดในใจว่า ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ทำอย่างสุดความสามารถเป็นพอ เผื่อดวงมันได้ บิ้วตัวเองอะไรแบบนี้ พอเราจะเริ่มเเนะนำตัวเสร็จ เราเกิดอาการร้องไห้แบบไม่รู้สาเหตุ มันเป็นเอง อยู่ๆน้ำตาก็ไหล เราพูดไปเสียงเริ่มสั่นคลอนไป เราเอะใจตัวเอง ว่าจะร้องทำมั้ย มันมีอะไรให้น่าร้อง คนสอบสัมภาษณ์ ก็ไม่ได้บิ้วอะไรให้เราเครียดนะคะ พวกเขาเฟรนลี่ดี ยังมีการปลอบเราเลย แต่เราหยุดร้องไม่ได้ค่ะ เหมือนคนเรายิ่งมีคนปลอบมันยิ่งจะร้อง เราหัวเราะแก้เก้อไป แต่ก็ยังร้องไป เราห้ามตัวเองไม่ให้ร้องไม่ได้ ในใจเราก็คิดว่าจารย์เขาจะเห็นเราเป็นคนเอาน้ำตามาแลกกับคะแนนความน่าสงสารมั้ย หรืออะไรแบบนี้ พอมันเครียดปุ๊ปเราหยุดชะงักไปเลยค่ะ กลับกลายเป็นคนสอบสัมภาษณ์มาโอ๋เราแทน จนหมดเวลาสัมภาษณ์ จบการสัมภาษณ์ไปแบบนั้นเลย สรุปเราไม่ผ่านในทุนโครงการนี้ เรากลับมาคิดทบทวนตัวเองที่หอ ว่าทำมั้ยถึงร้องไห้ เวลาเราตั้งใจกับอะไรมากเกินไปมันกลับพังแบบนี้ตลอด ปกติเราเป็นคนรั่วๆในกลุ่ม ร่างเริงติ๊งต๊องไปเรื่อย ไม่ได้เป็นคนขี้แยร้องไห้แบบนี้เลย มันเหมือนอาการเก็บความเครียดมากเกินไปเลยล้นทะลักออกมามั้ยคะ แต่เราไม่ได้รู้สึกว่าตอนสอบสัม มันเครียดนะ ยังคุยกันดีๆอยู่ แต่เราร้องไปเอง มันรู้สึกร้องไห้แบบไม่รู้สาเหตุ ตึงชา งงใจกับตัวเองมากค่ะ ว่าเรากลายเป็นคนแบบนี้ไปเลย เรากลัวว่าถ้าเราจะไปสอบสัมภาษณ์หรือสมัครงานที่ไหนมันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก เลยอยากจะมาขอคำแนะนำเพื่อนๆ ว่าจะแก้อาการแบบนี้ยังไงดี เราเป็นคนที่ชอบคิดเรื่องที่ตัวเองทำผิดพลาดบ่อยมาก มันจะลอยมาในหัว แล้วเราก็ตบที่หน้าผากให้หยุดคิดอะไรแบบนี้ เช่น ตอนเด็กใส่ชุดยุวะกาชาดมาคนเดียว อะไรแบบนี้ มันก็ยังวนเวียนอยู่ในหัว มันถือเป็นภาวะจิตไม่ปกติมั้ยคะ เราชักไม่แน่ใจว่า เราใกล้เคียงกับคนที่คิดในแง่ลบหรือเครียดเกินไปมั้ย เราชักไม่เข้าใจตัวเองค่ะ ขอวิธีที่ทำให้หายจากอาการแบบนี้หน่อยค่ะ
เป็นคนที่ชอบร้องไห้ในเวลาที่ไม่ควรจะร้อง