ตัดขาดจากทุกคน

ตอนนี้เรารู้สึกว่า เรากำลังตัดทุกๆคนออกจากชีวิตเรา ทั้งครอบครัว ทั้งเพื่อน เรามีเพื่อนนะ แต่ไม่มีใครที่เราสามารถเล่าทุกๆเรื่องให้ฟังได้เลย เวลาเรามีปัญหา เราเลือกที่จะเก็บไว้กับตัว และหาทางแก้ด้วยตัวเอง ซึ่งเราก็ทำได้มาโดยตลอด แม้แต่ครอบครัว เราเลือกที่จะไม่เล่าปัญหาอะไรให้ฟัง เราบอกกับเขาแค่ว่าเราสบายดี บางครั้งเราคิดว่าครอบครัวเราก็ไม่สามารถเข้าใจเราได้ทุกเรื่อง ทุกคนพูดแต่คำว่า ให้เราอดทน ทนหน่อยนะ จนตอนนี้เราเกลียดคำนี้ไปแล้ว ทั้งที่จริงๆแล้วคนเราก็ไม่สามารถอดทนได้กับทุกเรื่อง
ทุกๆเช้าที่เราตื่นขึ้นมาไปทำงาน เจอเพื่อน เจอคนที่ทำงาน เราก็แค่พูดคุยในเรื่องที่เราสนใจกัน แต่พอเลิกงานเราก็ต่างคนต่างไป มันจะมีความรู้สึกแวบเข้ามาในหัวเราว่า เราไว้ใจเขาได้ไหม เราสามารถเชื่อใจเขาได้ไหม เรารู้สึกว่าเรากำลังผิดกั้นตัวเองจากทุกคน เราไม่อยากให้ใครรู้ว่าเรารู้สึกรึคิดอะไรอยู่ เราไม่อยากให้ใครมาสงสารรึเห็นใจเรา เราแค่อยากอยู่แบบเงียบๆ สงบๆ ไม่อยากรับรู้ปัญหาของใครทั้งนั้น ทุกคนคิดว่าเราเป็นผู้ฟังที่ดี มีแต่คนเล่าปัญหาของตัวเอง พูดแต่เรื่องของคัวเอง เรารู้สึกเบื่อมากๆ เบื่อที่ตัวเองเป็นอยู่ อยากจะหนีออกจากตรงนี้