(เศร้าสุดก็เรื่องสุดท้าย) คือไม่ว่าเราจะทำอะไรหรือทำสิ่งที่คนอื่นทำกันราบรื่นแต่ของเรามันต้องมีอุปสรรค์ตลอดเลยอ่า
เรื่องแรกเลยคือเรื่องการเรียน อุปสรรค์เยอะสุดเลย แต่เอาที่ล่าสุดเลยนะคือช่วงที่สอบกสพท คือเราต้องเดินทางไปสอบที่เชียงใหม่ก็เลยจองตั๋วรถทัวไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่อยู่ๆอีกไม่กี่ชั่วโมงก่อนรถออกทางบริษัทก็โทรมาบอกว่ารถเสีย ต้องเปลี่ยนไปเดินทางวันอื่น แต่เราวางแผนการเดินทางไว้แล้วไงโรงแรมก็จองแล้วเลยจะเปลี่ยนเที่ยวไปอีกเที่ยวนึงแต่วันเดียวกัน แต่ปรากฏว่าเต็มทุกเที่ยว เราเลยต้องไปต่อรถเอาเอง
เรื่องที่สองเรื่องเพื่อน คือสมาชิกในกลุ่มเราบ้านอยู่ไกลกันหมดเลยอ่า เวลาจะไปเที่ยวนัดเจอกันก็จะลำบาก ยิ่งช่วงเรียนจบม.6แบบนี้เลยไม่ได้เจอกันเลย ก็มีคอลหากันบ้างแบบว่าคิดถึงอ่านะ5555
เรื่องที่สามเรื่องครอบครัว คือครอบครัวเราก็สมบูรณ์ทุกอย่างนะ เราก็อยู่กับแม่และน้องแต่ไม่ได้อยู่กับพ่อเพราะธุรกิจที่พ่อเราทำไม่สามารถมาทำในจังหวัดบ้านเกิดได้ไง เลยต้องแยกกันอยู่ แต่ครอบครัวเราก็ยังอบอุ่นไม่เปลี่ยนแปลง ก็มีแอบคิดถึงกันบ้าง
ส่วนเรื่องสุดท้าย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้เราอมทุกข์มาอยู่หลายวันคือเรื่องความรัก เราแอบชอบรุ่นพี่อยู่คนนึงเขาอายุเยอะกว่า1ปีตั้งแต่ตอนที่เราอยู่ม.5ละ จนตอนนี้เราจบม.6เราก็ยังแอบชอบอยู่ ไปสืบมาว่าพี่เขาเรียนอยู่มหาลัยในจังหวัดเชียงใหม่ ตั้งแต่พี่เขาจบม.6เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เราเลยวางแผนไว้ว่าเราจะขยันอ่านหนังสือเพื่อให้สอบได้คณะในฝันในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่เพื่อที่เราจะได้เจอพี่เขาแล้วบอกความในใจไปว่าชอบเขา(เราไม่หวังหรอกนะว่าจะสมหวังหรือผิดหวังเราขอแค่ให้เราได้บอกความรู้สึกที่มีต่อหน้าพี่เขาก็แค่นั้น)
เราคลาดกันหลายรอบมาก ครั้งแรกเลยตั้งแต่ปลายปีที่แล้วตอนเราไปเที่ยวเชียงใหม่แต่วันเดียวกันพี่เขาก็เดินทางกลับมาบ้านเกิด ครั้งที่สองประมานเดือนมกราคมเราเดินทางเพื่อไปเที่ยวสวนสัตว์เชียงใหม่กับครอบครัวแต่ในวันเดียวกันพี่เขาก็เดินทางไปเที่ยวกรุงเทพ ครั้งที่สามประมานเดือนมีนาคมเราต้องเดินทางไปสอบกสพทและ9วิชาสามัญ คือเราจองโรงแรมไว้หนึ่งเดือนเลยเพื่ออ่านหนังสืออยู่ที่นั่นและหวังจะได้พบเขาบ้าง แต่ในวันเดียวกันที่เราเดินทางไปพี่เขาก็เดินทางกลับบ้านเกิด เราก็ยังคิดอยู่ว่าไม่เป็นไรเพราะเราอยู่นานเดี๋ยวเขาก็กลับมา พอผ่านไปอาทิตย์นึงพี่เขาก็เดินทางไปเที่ยวต่อที่กรุงเทพ เราก็คิดอีกว่าไม่เป็นไรเราอยู่เป็นเดือนเลย เราก็ตั้งใจอ่านหนังสือจนสอบเสร็จแต่พี่เขาก็ยังไม่กลับมา ไปเห็นในเฟสบุ๊คว่าพี่เขาไปเที่ยวไต้หวัน จนผ่านมา1เดือนคือเราไปเชียงใหม่แต่ก็ไม่ได้อยู่บนแผ่นดินจังหวัดเดียวกันเลยอ่า พอเรากลับมาบ้านเราก็รอผลสอบออก ปรากฏว่าคะแนนเราดีสามารถยื่นเข้าคณะในฝันในมหาลัยเชียงใหม่ได้เลยรู้สึกว่าแผนการทุกอย่างเริ่มจะสำเร็จแล้ว แต่ก็มาสลายตอนที่เรารู้ว่าพี่เขาย้ายไปเรียนที่ไต้หวันแล้ว เหมือนทุกอย่างที่เราทำมันหยุดนิ่งไปเลยอ่า เราเลยมาอมทุกข์อยู่จนถึงทุกวันนี้ อีกเดี๋ยวมหาลัยก็จะเปิดเทอมแล้วแต่ก็ไม่มีพี่เขาอีกแล้ว หรือเพราะเราอาจจะไม่ใช่เนื้อคู่กันก็ได้ ถ้าถามว่าทำไมไม่บอกชอบทางเฟสบุ๊คหรือทางอื่นละ ก็เพราะว่าพี่เขาไม่รู้จักเรา พี่เขาก็คงจะคิดว่าใครที่ไหนไม่รู้มาบอกรักมันก็จะดูไม่จริงจังไปเลยแล้วโอกาสจะสมหวังก็ยากเพราะเราต้องการให้พี่เขาตกหลุมรักเราที่ตัวตนของเราไม่ใช่โปรไฟล์ในเฟสบุ๊ค ให้เหมือนกับที่เราตกหลุมรักพี่เขาเพราะทัศนคติไม่ใช่เพราะโปรไฟล์เช่นกัน
มีใครเคยเจออุปสรรค์แบบนี้บ้างไหม(โดยเฉพาะเรื่องสุดท้าย)
เรื่องแรกเลยคือเรื่องการเรียน อุปสรรค์เยอะสุดเลย แต่เอาที่ล่าสุดเลยนะคือช่วงที่สอบกสพท คือเราต้องเดินทางไปสอบที่เชียงใหม่ก็เลยจองตั๋วรถทัวไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่อยู่ๆอีกไม่กี่ชั่วโมงก่อนรถออกทางบริษัทก็โทรมาบอกว่ารถเสีย ต้องเปลี่ยนไปเดินทางวันอื่น แต่เราวางแผนการเดินทางไว้แล้วไงโรงแรมก็จองแล้วเลยจะเปลี่ยนเที่ยวไปอีกเที่ยวนึงแต่วันเดียวกัน แต่ปรากฏว่าเต็มทุกเที่ยว เราเลยต้องไปต่อรถเอาเอง
เรื่องที่สองเรื่องเพื่อน คือสมาชิกในกลุ่มเราบ้านอยู่ไกลกันหมดเลยอ่า เวลาจะไปเที่ยวนัดเจอกันก็จะลำบาก ยิ่งช่วงเรียนจบม.6แบบนี้เลยไม่ได้เจอกันเลย ก็มีคอลหากันบ้างแบบว่าคิดถึงอ่านะ5555
เรื่องที่สามเรื่องครอบครัว คือครอบครัวเราก็สมบูรณ์ทุกอย่างนะ เราก็อยู่กับแม่และน้องแต่ไม่ได้อยู่กับพ่อเพราะธุรกิจที่พ่อเราทำไม่สามารถมาทำในจังหวัดบ้านเกิดได้ไง เลยต้องแยกกันอยู่ แต่ครอบครัวเราก็ยังอบอุ่นไม่เปลี่ยนแปลง ก็มีแอบคิดถึงกันบ้าง
ส่วนเรื่องสุดท้าย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้เราอมทุกข์มาอยู่หลายวันคือเรื่องความรัก เราแอบชอบรุ่นพี่อยู่คนนึงเขาอายุเยอะกว่า1ปีตั้งแต่ตอนที่เราอยู่ม.5ละ จนตอนนี้เราจบม.6เราก็ยังแอบชอบอยู่ ไปสืบมาว่าพี่เขาเรียนอยู่มหาลัยในจังหวัดเชียงใหม่ ตั้งแต่พี่เขาจบม.6เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เราเลยวางแผนไว้ว่าเราจะขยันอ่านหนังสือเพื่อให้สอบได้คณะในฝันในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่เพื่อที่เราจะได้เจอพี่เขาแล้วบอกความในใจไปว่าชอบเขา(เราไม่หวังหรอกนะว่าจะสมหวังหรือผิดหวังเราขอแค่ให้เราได้บอกความรู้สึกที่มีต่อหน้าพี่เขาก็แค่นั้น)
เราคลาดกันหลายรอบมาก ครั้งแรกเลยตั้งแต่ปลายปีที่แล้วตอนเราไปเที่ยวเชียงใหม่แต่วันเดียวกันพี่เขาก็เดินทางกลับมาบ้านเกิด ครั้งที่สองประมานเดือนมกราคมเราเดินทางเพื่อไปเที่ยวสวนสัตว์เชียงใหม่กับครอบครัวแต่ในวันเดียวกันพี่เขาก็เดินทางไปเที่ยวกรุงเทพ ครั้งที่สามประมานเดือนมีนาคมเราต้องเดินทางไปสอบกสพทและ9วิชาสามัญ คือเราจองโรงแรมไว้หนึ่งเดือนเลยเพื่ออ่านหนังสืออยู่ที่นั่นและหวังจะได้พบเขาบ้าง แต่ในวันเดียวกันที่เราเดินทางไปพี่เขาก็เดินทางกลับบ้านเกิด เราก็ยังคิดอยู่ว่าไม่เป็นไรเพราะเราอยู่นานเดี๋ยวเขาก็กลับมา พอผ่านไปอาทิตย์นึงพี่เขาก็เดินทางไปเที่ยวต่อที่กรุงเทพ เราก็คิดอีกว่าไม่เป็นไรเราอยู่เป็นเดือนเลย เราก็ตั้งใจอ่านหนังสือจนสอบเสร็จแต่พี่เขาก็ยังไม่กลับมา ไปเห็นในเฟสบุ๊คว่าพี่เขาไปเที่ยวไต้หวัน จนผ่านมา1เดือนคือเราไปเชียงใหม่แต่ก็ไม่ได้อยู่บนแผ่นดินจังหวัดเดียวกันเลยอ่า พอเรากลับมาบ้านเราก็รอผลสอบออก ปรากฏว่าคะแนนเราดีสามารถยื่นเข้าคณะในฝันในมหาลัยเชียงใหม่ได้เลยรู้สึกว่าแผนการทุกอย่างเริ่มจะสำเร็จแล้ว แต่ก็มาสลายตอนที่เรารู้ว่าพี่เขาย้ายไปเรียนที่ไต้หวันแล้ว เหมือนทุกอย่างที่เราทำมันหยุดนิ่งไปเลยอ่า เราเลยมาอมทุกข์อยู่จนถึงทุกวันนี้ อีกเดี๋ยวมหาลัยก็จะเปิดเทอมแล้วแต่ก็ไม่มีพี่เขาอีกแล้ว หรือเพราะเราอาจจะไม่ใช่เนื้อคู่กันก็ได้ ถ้าถามว่าทำไมไม่บอกชอบทางเฟสบุ๊คหรือทางอื่นละ ก็เพราะว่าพี่เขาไม่รู้จักเรา พี่เขาก็คงจะคิดว่าใครที่ไหนไม่รู้มาบอกรักมันก็จะดูไม่จริงจังไปเลยแล้วโอกาสจะสมหวังก็ยากเพราะเราต้องการให้พี่เขาตกหลุมรักเราที่ตัวตนของเราไม่ใช่โปรไฟล์ในเฟสบุ๊ค ให้เหมือนกับที่เราตกหลุมรักพี่เขาเพราะทัศนคติไม่ใช่เพราะโปรไฟล์เช่นกัน