เรียกว่าชอบรึป่าว?

คือเราเป็นคนที่ไม่เชื่อในความรักค่ะ คือเราเจอปัญหาความรักมาเยอะ แล้วคิดว่ามีแฟนทำไม? ทำไมต้องแต่งงาน? อยู่คนเดียวได้ หาเงินเลี้ยงตัวเองได้ ทุกวันนี้เราเลยตั้งใจเรียนค่ะ ถึงจะไม่ตั้งใจมาก แต่ก็เรียนเพื่อนาคตของเรา แต่พอวันนึงเรามีคนมาแอบชอบค่ะ เราก็รู้ว่าเขาชอบเรานะ แล้วเขาก็ค่อยคุย ค่อยให้คำปรึกษา จนเรารู้สึกสนิทสนมกับเขามากค่ะ แต่พอเราลองเปิดใจ ลองให้โอกาสเขา เราก็หวั่นไหว ปวดอกแปลกๆ เวลาต้องพูดจาหวานๆ เวลาต้องบอกชอบใคร อย่างนั้นเราทำตัวไม่ถูก เราไม่ได้อยากให้เขาเสียความรู้สึกบ่อยขนาดนี้นะคะ แต่ว่าเราทำตัวไม่ถูกจริงๆ เราเลยไม่ได้คุยกับเขา เพราะเรายังหวั่นอยู่ เขาคงคิดว่าเราอยากเลิกคุยกับเขามั้งค่ะ เขาเลยไป แต่เราไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้นะคะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ยื้อเขาไว้ มันพูดไม่ออก ได้แต่นั่งเงียบ แต่เราอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมนะคะ ไม่ชอบเลยที่ห่างเหินกันแบบนี้ ไม่ชอบเลยที่เขาต้องแอบมองเรา พอเราหันไปมองเขา เขาก็หลบตา อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม ณ ตอนนี้เราก็ยังไม่รู้เลยค่ะว่า... ที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ เราชอบเขามั้ย? หรือว่าแค่อยากไปเป็นเหมือนเดิมแค่นั้น? อยากเข้าไปขอโทษ อยากเข้าไปคุยกับเขา แต่ก็กลัว... กลัวว่าเขาจะเมิน เขาจะทำเหมือนไม่รู้จักกัน ทั้งที่ต้องเจอกันทุกวัน เรารู้ว่าเราทำให้เขาเสียใจบ่อยมาก เราไม่ควรได้โอกาสกลับไปเป็นเหมือนเมื่อปีก่อนๆ แต่อยากบอกว่า ขอโทษจริงๆ อย่าโกรธ อย่าเกลียดกันได้มั้ย มันอึดอัดมาก. อย่างนี้เรียกว่าชอบมั้ยค่ะ??  เราควรเข้าไปคุยกับเขาตรงๆ ดีมั้ย??  หรือปล่อยให้มันเป็นแบบนี้แหละดีแล้วค่ะ?? ควรส่งแชทหรือคุยกับเขาต่อหน้าดี เราไม่รู้ต้องทำยังไงจริงค่ะ ช่วยตอบหรือบอกเราทีค่ะ เราไม่มั่นใจอะไรเลย