สวัสดีครับผมจะขอเล่าเรื่องชีวิตรักของผมและขอตำแนะนำด้วยครับ
ตัวจขกท เองเป็นผู้ชายอายุ28ปีครับ คบหาดูใจกับแฟนมาปีนี้ก็ปีที่6แล้วแฟนอายุ27ปีครับ
เรื่องของเรื่องคือตัวผมเองใช้ชีวิตโดยการตัดสิ้นใจและเลือกทางเดินชีวิตมาโดยตัวเองตลอดมีที่บ้านคอยให้คำแนะนำ
ผมเองจบ ชั้นปวส ในสายอาชีพ ปัจจุบัน เป็นพนักงานออฟฟิศรายได้อยู่ประมาน25k
ผมกับแฟนก็คบกันเรื่อยมาไม่มีปัญหากันบ่างเล็กๆน้อยๆ ลืมบอกผมเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิดครับ
มาถึงแฟนผม ทางบ้านเค้าเป็นคนต่างจังหวัด ทางบ้านรับรายชการกันหมด ถานะ ดี
ส่วนทางบ้านผมก็ถานะปานกลาง ประเด็นมันอยู่ที่ แฟนผมเป็นคนเชื่อฟังทางบ้านมากบวกกันทางบ้านเค้ากำหนดทางเดินการใช้ชีวิตให้ตลอด
แฟนผมจบ ป.ตรี และเข้ามาเรียนต่อ โท มหาลัยชื้อดังแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ ก็ทำให้เราได้ใช้เวลาร้วมกันโดยตลอดผมก็ทำงานเค้าก็เรียนหนังสือไปเรื่อยๆ
ทางบ้านเค้าห้ามมีแฟน แค่รู้ว่ามีแฟนก็วิตกกันทั้งบ้าน แต่เราก็คบกันเรีอยมา จนเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ถึงเวลาแล้วที่แฟนต้องกลับบ้าน ทางบ้านเค้าก็มาขนของที่หอพัก แฟนก็เลยให้เราไปเจอกับพ่อแม่เค้า
เราก็ยินดีไป พ่อแม่เค้าก็ถามเรื่อง เรียนจบอะไร ทำอาชีพอะไร บลาๆๆ ทางบ้านแฟนบอกกับแฟนผมว่า วันหลังก็ให้เค้ามาหาที่จังหวัดที่ตัวเองอยู่ได้
พอถึงเวลา ผมไปแค่ไปหานะไม่ได้เข้าบ้าน ทางบ้านแฟนก็หงุดหงิด บอกกับแฟนว่าวันหลังไม่ต้องให้เค้ามาอีก
แฟนผมในช่วงนั้นกูช้วยดูกิจการทางบ้านเค้า โดยไม่ได้เงินเลยก็แค่มีข้าวกินกับที่บ้าน
แฟนผมอึดอัดขนาดจะคุยโทรศัพกันยังต้องแอบคุย ให้ยายมานอนเฝ้าแฟนผมทุกคืน
ทางบ้านเค้าก็เน้นอยากให้ทำแต่งานราชการ ให้อ้านหนังสือไปคอบสอบตามที่ต่างๆที่เค้าเปิดสอบตลอด
แต่แฟนผมไม่มีประสบการทำงานเลย เลยอย่างหาประสบการดูเลยส่งเรซูเม่ตาม บริษัทที่เปิดระบสมัคทางอินเตอร์เน็ต
มีบริษัทนึงติดต่อให้มาสำภาส เป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ใหญ่ TOP3 ของประเทษไทย ในตำแหน่งธุรการ
แฟนก็บอกกับที่บ้านเค้าว่าจะเค้ามาสำภาสงาน พ่อเค้าก็โมโห้ ลงไม่ลงมือด่าต่างๆนาๆ ประมาณว่าปริญญาโทรกูละ กูไปไหนก็อายช่าวบ้านเค้า บลาๆๆ
จนแฟนต้องหนีในคืนนั้นออกมาจากบ้านก่อน ลืมบอกพ่อแม่เค้าเป็นครู โรงเรียนประถมต่างจังหวัด สำหรับบริษัทรับเหมา ในสายตาพ่อแม่เค้าคือ ผู้รับเหมารถกระบะ อาชีพธุรการ คือการเก็บตั๋วรถไฟ พอดีมาลงสายงานรถไฟฟ้า
พ่อแม่เค้าไม่ชอบบริษัทนี้อย่างมาก เพราะทางบ้านผมทำงานอยู่ในบริษัทนี้เท่านั้นเอง แม่เค้าเลยแนะนำ ไปทำงานกับเพื่อนแม่ไหมแถวสมุทปราการ(งานโรงงาน)
ดีกว่ามาทำงานธุรการ เก็บตั๋วรถไฟในความคิดแม่แฟน ต่อมาก็เข้ามาในกรุงเทพ พอสำภาสเสร็จ ก็ไปสอบราชการต่ออีกวันนึง
ทางบ้านแฟนกดดันส่งรูปแม่ร้องไห้ ยายนั้งรอ แฟนกลับบ้าน แฟนผมก็ทนไม่ได้ เลยต้องจำใจกลับบ้าน ทางบ้านเค้าสัญญาว่าจะไม่ให้เรื่องแบบที่ผ่านมาเกิดขึ้นอีก
พอกลับมาจะไปทำงานที่ไหนก็ไป แฟนใจไม่ยากกลับบ้านไปอึดอัดอีก แต่ก็แม่ส่งรูปส่งข้อความมาตลอดแฟนเลยสงสารแม่จำเป็นต้องกลับบ้าน ผมก็ให้แฟนตัดสินใจเอง การกลับครั้งนี้อาจจะเปลียนแปลงอะไรไปตลอดการ สุดท้านทางบ้านเค้าก็ไม่เปลียนความคิดอยู่ดี
ขอถามความเห็นพี่ๆเพื่อนๆครับ สำหรับชีวิตของเราทั้งคู่ ควรไปในทางไหนกันดี ผมก๋มีคำตอบในส่วนตัวแล้วแต่อยากจะถามความเห็นคนอื้นในเรื่องนี้ครับ
พิมผิดพลาดประการไดขออภัย จขกท พึ่งเคนตั้งกระทู่ที่2 ครับชี้แนะด้วยครับ
แฟนโดนทางบ้านกดดันและบังคับ
ตัวจขกท เองเป็นผู้ชายอายุ28ปีครับ คบหาดูใจกับแฟนมาปีนี้ก็ปีที่6แล้วแฟนอายุ27ปีครับ
เรื่องของเรื่องคือตัวผมเองใช้ชีวิตโดยการตัดสิ้นใจและเลือกทางเดินชีวิตมาโดยตัวเองตลอดมีที่บ้านคอยให้คำแนะนำ
ผมเองจบ ชั้นปวส ในสายอาชีพ ปัจจุบัน เป็นพนักงานออฟฟิศรายได้อยู่ประมาน25k
ผมกับแฟนก็คบกันเรื่อยมาไม่มีปัญหากันบ่างเล็กๆน้อยๆ ลืมบอกผมเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิดครับ
มาถึงแฟนผม ทางบ้านเค้าเป็นคนต่างจังหวัด ทางบ้านรับรายชการกันหมด ถานะ ดี
ส่วนทางบ้านผมก็ถานะปานกลาง ประเด็นมันอยู่ที่ แฟนผมเป็นคนเชื่อฟังทางบ้านมากบวกกันทางบ้านเค้ากำหนดทางเดินการใช้ชีวิตให้ตลอด
แฟนผมจบ ป.ตรี และเข้ามาเรียนต่อ โท มหาลัยชื้อดังแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ ก็ทำให้เราได้ใช้เวลาร้วมกันโดยตลอดผมก็ทำงานเค้าก็เรียนหนังสือไปเรื่อยๆ
ทางบ้านเค้าห้ามมีแฟน แค่รู้ว่ามีแฟนก็วิตกกันทั้งบ้าน แต่เราก็คบกันเรีอยมา จนเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ถึงเวลาแล้วที่แฟนต้องกลับบ้าน ทางบ้านเค้าก็มาขนของที่หอพัก แฟนก็เลยให้เราไปเจอกับพ่อแม่เค้า
เราก็ยินดีไป พ่อแม่เค้าก็ถามเรื่อง เรียนจบอะไร ทำอาชีพอะไร บลาๆๆ ทางบ้านแฟนบอกกับแฟนผมว่า วันหลังก็ให้เค้ามาหาที่จังหวัดที่ตัวเองอยู่ได้
พอถึงเวลา ผมไปแค่ไปหานะไม่ได้เข้าบ้าน ทางบ้านแฟนก็หงุดหงิด บอกกับแฟนว่าวันหลังไม่ต้องให้เค้ามาอีก
แฟนผมในช่วงนั้นกูช้วยดูกิจการทางบ้านเค้า โดยไม่ได้เงินเลยก็แค่มีข้าวกินกับที่บ้าน
แฟนผมอึดอัดขนาดจะคุยโทรศัพกันยังต้องแอบคุย ให้ยายมานอนเฝ้าแฟนผมทุกคืน
ทางบ้านเค้าก็เน้นอยากให้ทำแต่งานราชการ ให้อ้านหนังสือไปคอบสอบตามที่ต่างๆที่เค้าเปิดสอบตลอด
แต่แฟนผมไม่มีประสบการทำงานเลย เลยอย่างหาประสบการดูเลยส่งเรซูเม่ตาม บริษัทที่เปิดระบสมัคทางอินเตอร์เน็ต
มีบริษัทนึงติดต่อให้มาสำภาส เป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ใหญ่ TOP3 ของประเทษไทย ในตำแหน่งธุรการ
แฟนก็บอกกับที่บ้านเค้าว่าจะเค้ามาสำภาสงาน พ่อเค้าก็โมโห้ ลงไม่ลงมือด่าต่างๆนาๆ ประมาณว่าปริญญาโทรกูละ กูไปไหนก็อายช่าวบ้านเค้า บลาๆๆ
จนแฟนต้องหนีในคืนนั้นออกมาจากบ้านก่อน ลืมบอกพ่อแม่เค้าเป็นครู โรงเรียนประถมต่างจังหวัด สำหรับบริษัทรับเหมา ในสายตาพ่อแม่เค้าคือ ผู้รับเหมารถกระบะ อาชีพธุรการ คือการเก็บตั๋วรถไฟ พอดีมาลงสายงานรถไฟฟ้า
พ่อแม่เค้าไม่ชอบบริษัทนี้อย่างมาก เพราะทางบ้านผมทำงานอยู่ในบริษัทนี้เท่านั้นเอง แม่เค้าเลยแนะนำ ไปทำงานกับเพื่อนแม่ไหมแถวสมุทปราการ(งานโรงงาน)
ดีกว่ามาทำงานธุรการ เก็บตั๋วรถไฟในความคิดแม่แฟน ต่อมาก็เข้ามาในกรุงเทพ พอสำภาสเสร็จ ก็ไปสอบราชการต่ออีกวันนึง
ทางบ้านแฟนกดดันส่งรูปแม่ร้องไห้ ยายนั้งรอ แฟนกลับบ้าน แฟนผมก็ทนไม่ได้ เลยต้องจำใจกลับบ้าน ทางบ้านเค้าสัญญาว่าจะไม่ให้เรื่องแบบที่ผ่านมาเกิดขึ้นอีก
พอกลับมาจะไปทำงานที่ไหนก็ไป แฟนใจไม่ยากกลับบ้านไปอึดอัดอีก แต่ก็แม่ส่งรูปส่งข้อความมาตลอดแฟนเลยสงสารแม่จำเป็นต้องกลับบ้าน ผมก็ให้แฟนตัดสินใจเอง การกลับครั้งนี้อาจจะเปลียนแปลงอะไรไปตลอดการ สุดท้านทางบ้านเค้าก็ไม่เปลียนความคิดอยู่ดี
ขอถามความเห็นพี่ๆเพื่อนๆครับ สำหรับชีวิตของเราทั้งคู่ ควรไปในทางไหนกันดี ผมก๋มีคำตอบในส่วนตัวแล้วแต่อยากจะถามความเห็นคนอื้นในเรื่องนี้ครับ
พิมผิดพลาดประการไดขออภัย จขกท พึ่งเคนตั้งกระทู่ที่2 ครับชี้แนะด้วยครับ