เราควรทำใจยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นใช่ไหม?

สวัสดีค่ะ วันนี้ จขกท. จะมาแชร์ประสบการณ์ความผิดพลาดในชีวิตของ จขกท.ค่ะ ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ คือเรามีแฟนที่คบกันมาปีกว่าๆ ก่อนเลิกกันตอนนั้นเราทำตัวแย่มาก ยอมรับเลยว่าอยากเลิกมากรู้สึกรำคารเค้ามาก แล้วคือไม่ตอบแชทเป็นวันๆเพราะอึดอัดมาก รุ้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง(ด้วยเหตผลอะไรก็ไม่รู้ เค้าดีกับเรานะคะ เสียก็ตรงขี้น้อยใจ) ตอนคบกันก็คือมีความสุขดีกันมากค่ะ แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับความรู้สึกเราในตอนนั้น คือเราไม่ได้มีกิ๊กหรือชอบคนอื่นอะไรนะคะ ตอนนั้นคิดว่าถ้าไม่มีเค้าเราอยู่ได้แน่ เราก็ทำตัวแย่คือไม่ตอบแชท เค้าชวนไปไหนก็ไม่ไป คือรอให้เค้าบอกเลิกเหมือนทุกครั้งค่ะ แล้วก็เป็นไปตามแผน เราก็รีบบอกไปว่าโอเค เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ จากนั้นเราก็เลิกคุยกันค่ะ ตอนนั้นเรารู้สึกหวิว+โล่งๆเหมือนได้รับอิสระ แต่พอผ่านไปสักอาทิตย์คือเจ็บมากคะ เสียใจมาก ตอนเจอกันคือเค้าก็ไม่ทักนะคะเหมือนเราเป็นอากาศ แล้วเลิกกันไม่ถึงเดือนเค้าก็มีแฟนใหม่เลยค่ะ เค้าพาแฟนใหม่ไปทุกที่ที่ไปกับเราแล้วก็อัพสตอรี่ไอจี แล้วก็อัพทวิตรัวๆเลยค่ะ อยากรู้ว่าเค้าตัดใจจากเราได้เร็วขนาดนันเลยเหรอคะ เราเสียใจมากค่ะแต่ก็ยอมรับค่ะเพราะเราผิดที่ตอนนั้นไม่รู้เป็นบ้าก๋ากั่นอะไรขึ้นมา แล้วก็สุดท้ายนี้นะคะ เราอยากบอกแฟนเก่าเราว่าเราขอโทษจริงๆ ขอให้มีชีวิตที่ดีเจอคนที่ดีๆ แล้วก็อยากฝากถึงทุกคนว่าทำอะไรก็คิดให้ดีๆนะคะ คิดถึงผลยาวๆ แล้วเราก็คิดถึงประโยคนึงในเพลง Back to december "It turns out freedom ain't nothing but missing you"
บทเรียนนี้จำไปอีกนานนนนน
ปล. เราคิดว่าอาจมีคนบางส่วนมาสมน้ำหน้าเรา คือเรายอมรับผิดแล้ว แค่อยากได้กำลังใจและมุมมองจากทุกคนแค่นั้นเองค่ะ