คือมีอยู่ว่า ผมชอบ ผู้ชายคนหนึ่งและเป็นคนเดียวที่ผมชอบ ผมเลิกชอบเขาไม่ได้ซักทีครับ นี้ก็ผ่านมาปีกว่าๆแล้ว คือผมคิดว่าผมชอบได้แค่คนนี้จริงๆ คือเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ผมชอบ เพราะก่อนหน้านี้ผมชอบผู้หญิงครับ เรียกว่าเป็นผู้ชายคนแรกที่ผมชอบ หลังจากที่โดนหักอกมา เพราะเขาคนนั้นไม่ได้ชอบเรา ผมก็ลองจีบคนอื่นซึ่งเป็นผู้ชายด้วยกัน แต่ผมกลับรู้สึกไม่ชอบ เวลาคุยกัน ผมอึดอัดกับตัวเองหรือคำพูดบ้างคำ เช่น “เค้า” “เธอ” “หาอะไรทานด้วยนะคับ” “ตั้งใจเรียนนะคับ” “คิดถึง”
คำพูดเหล่าๆนี้ทำให้ผมอึดอัด หรือการทำกิริยาที่เพื่อนๆยัดเยียดเมื่อรู้ว่าผมเป็น ทำให้ผมไม่ชอบ ผมเลยตัดสินใจไม่ชอบทั้งผู้ชาย และ ผู้หญิง เป็นการตัดปัญหาทั้งหมด ซึ่งตอนนี้เพื่อนๆ คงยังไม่รู้
*ล่าสุด ผมก็เจอกับเขาอีกครั้ง ผู้ชายคนแรกที่ผมชอบ เราเจอกันบ่อยขึ้น ผมก็กลับไปอยู่ความรู้สึกเดิมที่รู้สึกชอบเขา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แค่เดินผ่าน ผมก็ทีความสุขได้แล้ว
มันทำให้ผมคิดได้ว่า ถ้าไม่ใช่เขาคนนี้ คงยากที่จะทำให้ผมไปชอบคนอื่น
ซึ่งผมไม่อยากเจอกับอาการนี้ อาการที่ต้องเจอหน้ากันทุกวัน ยิ่งทำให้ผมชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ หรือเรียกอีกอย่างว่า คิดไปเอง
ผมไม่ได้ขอคำแนะนำอะไรครับ แค่อยากเล่า ระบายให้ตัวเองสบายใจ สำหรับคนที่แนะนำก็ขอบคุณมากๆครับ
ต้องคนนี้เท่านั้น ผมถึงจะยอม
คำพูดเหล่าๆนี้ทำให้ผมอึดอัด หรือการทำกิริยาที่เพื่อนๆยัดเยียดเมื่อรู้ว่าผมเป็น ทำให้ผมไม่ชอบ ผมเลยตัดสินใจไม่ชอบทั้งผู้ชาย และ ผู้หญิง เป็นการตัดปัญหาทั้งหมด ซึ่งตอนนี้เพื่อนๆ คงยังไม่รู้
*ล่าสุด ผมก็เจอกับเขาอีกครั้ง ผู้ชายคนแรกที่ผมชอบ เราเจอกันบ่อยขึ้น ผมก็กลับไปอยู่ความรู้สึกเดิมที่รู้สึกชอบเขา [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
มันทำให้ผมคิดได้ว่า ถ้าไม่ใช่เขาคนนี้ คงยากที่จะทำให้ผมไปชอบคนอื่น
ซึ่งผมไม่อยากเจอกับอาการนี้ อาการที่ต้องเจอหน้ากันทุกวัน ยิ่งทำให้ผมชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ หรือเรียกอีกอย่างว่า คิดไปเอง
ผมไม่ได้ขอคำแนะนำอะไรครับ แค่อยากเล่า ระบายให้ตัวเองสบายใจ สำหรับคนที่แนะนำก็ขอบคุณมากๆครับ