คือตอนนี้เราไม่โอเคมากเราอธิบายอะไรไม่ได้เท่าไรบอกไม่ถูกเราควบคุมตัวเองยากมากๆในทุกด้านโดยเฉพาะโกรธกับเศร้า ตอนม.3เราทำเกรดไม่ได้เท่าไร แม่โกรธมากเลยไม่ให้เราไปสอบ โรงเรียนที่อยากไป เราเครียดมากตอนนั้นโรงเรียนนั้นมันความฝันของเรามาตั้งแม่ประถม แม่บอกว่าม.ปลายอยากไปไหนก็ไปติดสอบได้ก็เรียน เราโอเคม.1เราเลยแบบไม่เป็นไรม.ปลายก็ได้เรายังมีโอกาสเข้าโรงเรียนนั้น โรงเรียนที่เราเรียนอยู่เป็นโรงเรียนอำเภอเล็กๆ เราอยากไปเรียนอีกโรงเรียนหนึ่งมันโอเคมามันคือความฝันเราแต่เราทำมันพังเองพังกับมือ ม.1-ม.3เทอม1เกรดเราอยู่ในระดับกลาง เฉลี่ยรวม 3.10 ร.ร.ที่อยากเรียน มันเฉลี่ย5เทอม 3 มันก็พอดี เทอม2มาเราก็ไม่ได้ตั้งใจเรียนเท่าไรเกรดออกมาแย่ 2.75 แม่ด่าเรา ด่าทุกๆอย่างด่าด่าด่าด่า และไม่ให้เราให้สอบ และเรารถล้ม เดินไม่ได้พอดี เราเดินไม่ได้2อาทิตย์ ก่อนเราจะหา3 มันคือวันสอบเราร้องไห้ทุกวันทุกวันจนผ่านมา2เดือนกว่าแล้วคือวันนี้และเราเรียนโรงเรียนเดิม วันที่เรารถล้มเพื่อนไม่มาสักคน  เราเป็นอะไรไม่เคยถาม เราบอกว่าเครียดก็อ่านไม่ตอบ เราระบายให้ฟังก็รำคาญ เรารู้สึกว่านี้มันไม่ใช่เพื่อนแล้ว แม่เองก็เคยฟังอะไรคิดเองทุกอย่าง มันไม่ได้ร้ายหรอกที่เราเจอแต่เราเครียดจนทำร้ายเองนิดหน่อยแต่ไม่บ่อย เราร้องไห้และโมโหในเรื่องเล็กอย่าง แม่บอกให้อ่านหนังสือตอนเรากำลังอยู่เรา ร้องไห้หนักมาก แม่ชอบเอาเราไปเปลี่ยนกับเพื่อนสนิททุกคนของเรามีเพื่อน4คน เรียนเก่งทุกคน คนแรกก็เกรด4.00 คนที่สองก็3.92 คนที่สามก็3.89 อีกคนก็3.6 เราเป็นที่แสดงอารมณ์ออกมาเลยโดยสีหน้า เบื่อเราก็ทำหน้าเบื่อ หน้าบูด เราโดนด่าโดยแม่ว่สทำหน้าเหมือนขี้ มันทำให้เราเครียดกับรูปร่างหน้าตา เรารู้สึกว่าตัวเองอัปลักษ์บ้างครั้งเราโกรธมากๆเราก็ตบหน้าตัวเองเลยโดยไม่สนว่าใครอยู่ตรงนั้นบ้าง เราอยากตายก็เคยมี เราเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็บอกว่า เคยนี้เอง เราอยากจะเอาตีนยับปากมัน เรายังไม่กล้ากีดแขนหรอกรึฆ่าตัวตาย เราจะรู้สึกโกรธมากๆเวลามีคนมาบอกว่า พวกฆ่าตัวตายโง่ รึหนีปัญหา ไม่ได้เจอกับตัวเองไง ปัญหาที่รู้มันไม่ได้มีแค่นั้นไงเราเครียดมาก เรานอนไม่หลับไม่นอนเลยก็มี ไม่นอนมากสุดคือ2คืน เราเบื่อมากเราเบื่อที่นี่เราอยากออกไปอยากตาย เราไม่อยากตั้งใจเรียน เราไม่อยากให้คะแนนออกมาดี เราต้องการใครที่อยู่ข้างเรา และเดือนก่อน พ่อเราพึ่งขายหมา ที่เราเลี้ยงมา4ปี ทำให้เราเครียด เราขอพ่อให้ซื้อมันคืนมาเราคิดถึงมัน ชีวิตเรามันไม่เหลือใคร เราอยากพบจิตแพทย์ เราเคยถามพี่ที่สนิทว่านอนไม่หลับควรบอกแพทย์พี่เขาก็บอกว่า อย่างแกไม่เป็นไรหรอก กูก็คนมั้ย ก็ปวดหัวจะตายห่าอยู่ละ ตอนที่เรายังมีสติอยู่ก่อนที่มันจะมากกว่านี้