ออกตัวก่อนว่าเป็น ญ ญ
เราทั้งคู่รู้จักกันมาสักสองปีแล้วคือเคยเจอกันผ่านเพื่อนแต่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว ซึ่งไม่นานนี้มีโอกาสได้คุยกันเลยรู้จักกันมากขึ้น รู้นิสัยกันจนเกิดไปปิ๊งเค้าเข้า แต่ประเด็นคือเค้ามีแฟนอยู่แล้ว สุดท้ายเราก็คือมือที่สามดีๆนี่เอง...
เคยห้ามใจตัวเองหลายครั้ง รู้ดีว่ามันไม่ดี ไม่ได้อยากเป็นมือที่สามของใคร กลัวกรรมตามสนอง แต่อีกใจก็คิดว่า ถ้าเค้าเข้ากันไม่ได้ วันนึงเจอเราที่นิสัยขั้วเดียวกัน ทำไมจะรักกันไม่ได้...
เราก็คุยกัน เจอกัน ดูใจกันไป จนบังเอิญมีสัมพันธ์กัน หลังจากนั้นสักระยะก็คบกัน เรารู้ว่าเค้าก็ยังไม่ลืมแฟนเก่าหรอก คบกันหลายปีไม่ได้จะลืมกันได้ง่ายๆ และเค้าทำงานที่เดียวกันก็ยังต้องเห็นหน้ากันอยู่ ปัญหาคือ ไม่นานนี้รู้มาว่าทางแฟนเก่าเค้ามาบอกว่าพร้อมจะทำให้ทุกอย่างแล้วขอแค่เค้าเหมือนเดิมและไม่มีใคร คือยังรอเค้ากลับไป ยังคงตามตื้ออยู่ เหมือนหมาหวงก้าง พอเค้าถอยก็ตาม ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ปล่อยปะละเลยยังขอเลิกอยู่เลย(เป็นแบบนี้มาเป็นปีแล้ว)
ทั้งๆที่เค้าตัดสินใจคบกับเราไม่นานเรารู้สึกได้ว่าเหมือนเค้าก็ยังไม่อยากคบเลยถามตรงๆ เค้าบอกเค้าก็ยังไม่พร้อมเต็มร้อย(แล้วตกลงคบทำไม) ตัวเค้าเองก็ยังไม่วางอดีต ยังเป็นห่วงทางนั้นอยู่ พอเราจะไปก็มารั้งไว้ทุกครั้ง แต่จะให้กลับไปเค้าก็บอกเค้าก็ไม่เหมือนเดิมกับทางนั้น
เค้าบอกกับเพื่อนว่าเค้าอยากเป็นรักดีๆให้เรา แต่ก็ไม่รู้จะทำได้ไหม เค้ายังรักทางนั้นและคิดว่าคงไม่มีวันลืมแฟนเก่าได้ เค้ายังคงติดภาพความเป็นแฟนเก่าเค้าอยู้เหมือนเป็นเงาตามตัว แต่ที่มาถูกใจกันกับเราเพราะนิสัยคล้ายกัน เลยทำให้ตอนแรกเราคิดว่าเราคงคบกันได้แบบที่ไม่ได้กลัวว่าเค้าจะกลับไป พอเรารู้ เราก็จะถอย แต่เค้าก็รั้งไว้เหมือนเดิม บอกให้กลับไปคบกัน ก็บอกทำไม่ได้อีกเหมือนเดิม แต่เราก็ดันไปเข้าใจเค้าอีกว่ามันไม่ได้จะลืมกันได้ง่ายๆ เพราะเราก็เคยเป็นมาก่อน.....
ด้วยความที่เราก็มีอดีต และกลัวจะเจ็บเหมือนเดิม มีรักครั้งใหม่ก็อยากให้มันดี ไม่อยากคบๆเลิกๆอีกแล้วเนื่องจากอายุก็เข้าเลขสามไปแล้ว และพอกลัวเจ็บมันเลยทำให้ไม่กล้าที่จะเต็มที่(ทั้งๆทีคิดว่าตัวเองก็เปิดใจเต็มที่แล้ว) เรียกว่าไม่กล้าปิดตัวเองดีกว่า เมื่อรู้สึกว่ามีแววที่จะต้องเสียใจจึงทำให้เราไม่คิดจะหยุดอยู่ที่เค้าและปิดโอกาสตัวเอง และมาเจอแบบนี้เลยทำให้เราอยากคุยกับคนอื่นที่เข้ามาหาอยู่เรื่อยๆทั้งๆที่คบกันแล้วไม่ควรคุยกับใครอีก เค้าเลยไม่มั่นใจในตัวเรา เหมือนต่างคนต่างกลัว เค้าพูดว่าถ้าเราไม่กลัวเจ็บ เค้าจะไม่ห่วงทางนั้นอีกเลย แต่เราก็คิดว่ามันแค่ข้ออ้าง เค้าบอกว่าถ้าเราไม่ชวนทะเลาะ ไม่เดี๋ยวคบ เดี๋ยวมาอยากเลิกเค้าก็คงไม่รู้สึกลังเลแบบนี้ เนื่องจากวันที่เค้าคุยกับเพื่อน เป็นวันทีเราดันติสขึ้นมา รู้สึกว่าเค้าไม่พร้อม เลยถามเค้าว่าเลิกมั๊ย กลับไปเป็นเหมือนก่อนหน้าที่ยังไม่คบ เลยทำให้เค้าสับสนลังเลไม่แน่ใจในตัวเราขึ้นมาว่าวันดีคืนดีจะโดนบอกเลิกไหม...
ตอนนี้เราขอลดความสัมพันธ์เป็นแค่คนดูๆกันไป แต่เราทั้งคู่ก็ยังทำตัวเหมือนเดิมกันทุกอย่างไม่ต่างจากตอนเป็นแฟนเลย ก็บอกเค้าว่าก็จะคุยกับเค้าคนเดียวนะ ยังงงตัวเองว่าแล้วลดเพื่ออะไร กลายเป็นอยู่แบบไม่มีสถานะซะงั้น เราควรทำยังไงดีคะ สับสนไปหมด เพื่อนๆมองว่าคนนี้ไม่น่าคบ ไม่หนักแน่น ไม่ชัดเจน แต่ใจเราบอกว่า เรารู้จักเค้าดีกว่าเพื่อนเราพวกนั้น ถ้าตัดเรื่องแฟนเก่าไป เรามั่นใจว่าเรารักกันได้ดีแน่ๆ เรื่องนิสัยส่วนตัวไม่ใช่ปัญหาเลย
ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาอ่าน
อยากได้คำแนะนำดีๆค่ะ เรื่องมันยาวค่ะ พยายามเอาให้กระชับแล้ว
รักที่ผิดเวลา ยังไงมันก็ไม่ใช่.. จริงหรอ นี่คือผลของการกระทำสินะ
เราทั้งคู่รู้จักกันมาสักสองปีแล้วคือเคยเจอกันผ่านเพื่อนแต่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว ซึ่งไม่นานนี้มีโอกาสได้คุยกันเลยรู้จักกันมากขึ้น รู้นิสัยกันจนเกิดไปปิ๊งเค้าเข้า แต่ประเด็นคือเค้ามีแฟนอยู่แล้ว สุดท้ายเราก็คือมือที่สามดีๆนี่เอง...
เคยห้ามใจตัวเองหลายครั้ง รู้ดีว่ามันไม่ดี ไม่ได้อยากเป็นมือที่สามของใคร กลัวกรรมตามสนอง แต่อีกใจก็คิดว่า ถ้าเค้าเข้ากันไม่ได้ วันนึงเจอเราที่นิสัยขั้วเดียวกัน ทำไมจะรักกันไม่ได้...
เราก็คุยกัน เจอกัน ดูใจกันไป จนบังเอิญมีสัมพันธ์กัน หลังจากนั้นสักระยะก็คบกัน เรารู้ว่าเค้าก็ยังไม่ลืมแฟนเก่าหรอก คบกันหลายปีไม่ได้จะลืมกันได้ง่ายๆ และเค้าทำงานที่เดียวกันก็ยังต้องเห็นหน้ากันอยู่ ปัญหาคือ ไม่นานนี้รู้มาว่าทางแฟนเก่าเค้ามาบอกว่าพร้อมจะทำให้ทุกอย่างแล้วขอแค่เค้าเหมือนเดิมและไม่มีใคร คือยังรอเค้ากลับไป ยังคงตามตื้ออยู่ เหมือนหมาหวงก้าง พอเค้าถอยก็ตาม ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ปล่อยปะละเลยยังขอเลิกอยู่เลย(เป็นแบบนี้มาเป็นปีแล้ว)
ทั้งๆที่เค้าตัดสินใจคบกับเราไม่นานเรารู้สึกได้ว่าเหมือนเค้าก็ยังไม่อยากคบเลยถามตรงๆ เค้าบอกเค้าก็ยังไม่พร้อมเต็มร้อย(แล้วตกลงคบทำไม) ตัวเค้าเองก็ยังไม่วางอดีต ยังเป็นห่วงทางนั้นอยู่ พอเราจะไปก็มารั้งไว้ทุกครั้ง แต่จะให้กลับไปเค้าก็บอกเค้าก็ไม่เหมือนเดิมกับทางนั้น
เค้าบอกกับเพื่อนว่าเค้าอยากเป็นรักดีๆให้เรา แต่ก็ไม่รู้จะทำได้ไหม เค้ายังรักทางนั้นและคิดว่าคงไม่มีวันลืมแฟนเก่าได้ เค้ายังคงติดภาพความเป็นแฟนเก่าเค้าอยู้เหมือนเป็นเงาตามตัว แต่ที่มาถูกใจกันกับเราเพราะนิสัยคล้ายกัน เลยทำให้ตอนแรกเราคิดว่าเราคงคบกันได้แบบที่ไม่ได้กลัวว่าเค้าจะกลับไป พอเรารู้ เราก็จะถอย แต่เค้าก็รั้งไว้เหมือนเดิม บอกให้กลับไปคบกัน ก็บอกทำไม่ได้อีกเหมือนเดิม แต่เราก็ดันไปเข้าใจเค้าอีกว่ามันไม่ได้จะลืมกันได้ง่ายๆ เพราะเราก็เคยเป็นมาก่อน.....
ด้วยความที่เราก็มีอดีต และกลัวจะเจ็บเหมือนเดิม มีรักครั้งใหม่ก็อยากให้มันดี ไม่อยากคบๆเลิกๆอีกแล้วเนื่องจากอายุก็เข้าเลขสามไปแล้ว และพอกลัวเจ็บมันเลยทำให้ไม่กล้าที่จะเต็มที่(ทั้งๆทีคิดว่าตัวเองก็เปิดใจเต็มที่แล้ว) เรียกว่าไม่กล้าปิดตัวเองดีกว่า เมื่อรู้สึกว่ามีแววที่จะต้องเสียใจจึงทำให้เราไม่คิดจะหยุดอยู่ที่เค้าและปิดโอกาสตัวเอง และมาเจอแบบนี้เลยทำให้เราอยากคุยกับคนอื่นที่เข้ามาหาอยู่เรื่อยๆทั้งๆที่คบกันแล้วไม่ควรคุยกับใครอีก เค้าเลยไม่มั่นใจในตัวเรา เหมือนต่างคนต่างกลัว เค้าพูดว่าถ้าเราไม่กลัวเจ็บ เค้าจะไม่ห่วงทางนั้นอีกเลย แต่เราก็คิดว่ามันแค่ข้ออ้าง เค้าบอกว่าถ้าเราไม่ชวนทะเลาะ ไม่เดี๋ยวคบ เดี๋ยวมาอยากเลิกเค้าก็คงไม่รู้สึกลังเลแบบนี้ เนื่องจากวันที่เค้าคุยกับเพื่อน เป็นวันทีเราดันติสขึ้นมา รู้สึกว่าเค้าไม่พร้อม เลยถามเค้าว่าเลิกมั๊ย กลับไปเป็นเหมือนก่อนหน้าที่ยังไม่คบ เลยทำให้เค้าสับสนลังเลไม่แน่ใจในตัวเราขึ้นมาว่าวันดีคืนดีจะโดนบอกเลิกไหม...
ตอนนี้เราขอลดความสัมพันธ์เป็นแค่คนดูๆกันไป แต่เราทั้งคู่ก็ยังทำตัวเหมือนเดิมกันทุกอย่างไม่ต่างจากตอนเป็นแฟนเลย ก็บอกเค้าว่าก็จะคุยกับเค้าคนเดียวนะ ยังงงตัวเองว่าแล้วลดเพื่ออะไร กลายเป็นอยู่แบบไม่มีสถานะซะงั้น เราควรทำยังไงดีคะ สับสนไปหมด เพื่อนๆมองว่าคนนี้ไม่น่าคบ ไม่หนักแน่น ไม่ชัดเจน แต่ใจเราบอกว่า เรารู้จักเค้าดีกว่าเพื่อนเราพวกนั้น ถ้าตัดเรื่องแฟนเก่าไป เรามั่นใจว่าเรารักกันได้ดีแน่ๆ เรื่องนิสัยส่วนตัวไม่ใช่ปัญหาเลย
ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาอ่าน
อยากได้คำแนะนำดีๆค่ะ เรื่องมันยาวค่ะ พยายามเอาให้กระชับแล้ว