สวัสดีครับผมชื่อต้อม หรือ บี
ผมเป็นคนประเภทเห็นแก่ตัว
ทำไมผมถึงว่าตัวเองเห็นแก่ตัว นั้นสิครับ ทำไม
ถ้าพูดสั้นๆคงจะไม่เข้าใจกัน เดวผมจะพูดเรื่องของตั้งแต่เด็กเลยนะครับ
ตอนนั้นผมอายุ 7 ขวบ ผมไม่รู้ว่าแม่กับพ่อคือใคร ผมอยู่กับลุงป้า มาตั้งแต่จำความไม่ได้
และก็อีกคนครับ คือ ตา ที่สุดทีรักยิ่งของผม
สมัยนั้นก็15-16ปีทีแล้ว ตาผมท่านจะเดินส่วนมากน้อยกับการนั่งรถ มีวันนึงผมไปซื้อของที่ร้านชำกับตาเดินไปด้วยกัน ตามีเงิน20บาท ผมอยากกินขนมตาจะกินเหล้า ตาซื้อเหล้าขาว20 บาทพอดี ผมจะเอาขนม5บาท แต่ไม่มีเงินผมไม่ยอม
ผมร้อนเอาขนมดิ้นชัก ตาดุผมว่าผม ผมโกรธ ผมวิ่งไปยิบไม้กระถิ่นที่ว่างอยู่ข้างร้าน แล้วผมมาตีทีเท้าตา แต่ผมไม่รู้ว่าไม้กระถิ่นมีตะปูติด ผมตีไปที่เท้าตาเลือดไหลออกมา คนแถวนั้นวิ่งมาดูตา
(เรื่องนี้ผมจำได้แต่ตอนนี้ที่ผมทำ)
แล้วพอผ่านไปได้ไม่นานตาผมล้มป่วยผมเป็นห่วง
ตามาก ตาแก่เป็นโรค อะไรผมไม่รู้ แต่จะถ่าย(ขี้)หนักมากจนไม่มีแรง ป้าลุงพาไปโรงบาล
แต่ป้ากลับมาแค่คนเดียวลุงเฝ้าตาอีกไม่กีอาทิตย์
ลุงติดต่อมาที่ร้านชำว่า (ที่บ้านไม่มีโทรศัพท์ต้องติดต่อร้านชำอย่างเดียวโทรเข้า-ออก)ตาเสียแล้ว
แล้วก็เอาศพกลัมมาทำพิธี ก่อนจะส่งตาไปสวรรค์
แต่เรื่องไม่จบ พี่ชายเพื่อนเด็กแถวนั้นวัยเท่าๆกัน
ชอบบอกว่าผมเป็นคนทำให้ตาเสีย ผมจะโกรธและเกลียดมากใครที่ว่าผม ผมจะชอบร้องไห้คิดถึงตา แต่พอเวลาผ่านไปก็มีคนใหม่มาแทน
นั้นคือแม่ผม คนที่ผมไม่รู้จักว่าเขาคือแม่ แต่คือ
คนเดียวที่ทำงานหนักยอมให้คนอื่นๆดูถูก
เพื่อหาเงินส่งผมเรียน ผมอยู่กับแม่สองคนในบ้านหลังเล็กที่อยู่กับตา เวลาผมทำไรผิดแม่จะตี
ผมจะร้องหาตาจะไปหาตา แม่ก็ไม่ตีแล้วอุ้มผมน้ำตาแม่ก็ไหลคิดถึงตา ก็อยู่ไปสักพัก แม่ก็ต้องไปหาเงินที่สระบุรี อ่อ บ้านผมอยู่ นครราชสีมา
แม่ก็ไปทำงานผมก็อยู่กับป้าและลุงแม่ไปทำงานได้สักพัก ข่าวลือก็มาจากเมียผู้ใหญ่บ้านว่า
แม่ของผมไปขายตัวส่งเงินให้พี่ชาย ผมโกรธและเกลียดมาก ลุงผมโกรธยิ่งกว่าเกือบโดนลูกน้องผู้ใหญ่บ้านยิง แต่เวลาผ่านเรื่องเงียบจบ
พอผมขึ้น ป.4จะขึ้นป.5 ล่ะ แม่มีแฟนใหม่
และแฟนใหม่แม่ก็ไม่ได้รวยแต่ขยันมากๆเปนคนขับรถส่งยางมะตอย ก็พอมีเงินอ่ะครับพ่อเลี้ยง
ผมขึ้นป5 แม่ท้องน้องชายผม และคลอดมาได้สักพักก็ขึ้นมาอยู่ปราจีนบุรี ผมมากันตอนแรก ถึงปราจีนเงินเหลือ12 บาทแม่ให้พ่อซื้อมาม่า2ห่อ
แล้วเอาไปต้มแต่ดีหน่อยที่บ้านพักบริษัทพ่อมีลุงใจดีแก่ให้ข้าวสารเลยได้ข้าวคนละจานกินกับต้มมาม่า พ่อเลี้ยงก็ไปยืมเงินลูกเจ้าของบริษัทครับเลยพอมีพอใช้ สักพักก็มีเงินก้อนน้อยๆไปออกมอไซค์เพราะจะต้องส่งผมไปโรงเรียน ออกรถมาได้สักพักเหมือนโชดเข้าข้างพ่อเลี้ยงผมถูกหวยใต้ดินได้เงินเกือบสองแสน เอาเงินส่วนนึงไปจ่ายค่ารถหมดเลยเลยไม่ได้ส่งค่างวดเลย อ่อ ผมอยากได้อะไรแม่ซื้อให้หมดเลยยกเว้นความสนุก
แม่ซื้อให้ผมไม่ได้ เสาร์อาทิตย์ผมเกลียดมาเพราะต้องอยู่บ้านไม่มีเพื่อนเลยสักคน ผมอยากไปเรียนกับเพื่อนบ้างเสาร์อาทิตย์ พออยู่ป6เทอม2 แม่คุยกับพ่อเลี้ยงออกรถมอไซค์อีกคัน
แล้วคันเก่าแม่บอกยกให้ผมถ้าสอบได้เลขตัวเดียว คือตั้งแตเรียนถึงป.5 ได้20บวกตลอดเลยครับ พอป.6ผมทุจริตสอบลอกเพื่อน ได้ที่7 ผมโครตดีใจได้รถมอไซค์ แม่ให้เอาแต่ก็เศร้าใช้ได้จันทร์-ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์จอด เช้าไปเรียนเย็นกลับห้ามกลับบ้านเกิน16:30 ผมอยากเที่ยวบ้าง
เลยโดดเรียนแอบไปเที่ยวกับเพื่อนเพราะไม่มีวันหยุดไปเที่ยว จนถึงชั้นม.2พ่อเลี้ยงยึดรถคืนไม่ให้ผมขี่ (อ่อ ตอน ม.ผมต้องหยุดเรียนไปสองเดือนนะครับเนื่องจากข้อเท้าอักเสบก่อให้เกิดหนองในข้อทำการผ่าตัดเดินไม่ได้สองเดือน)
ต่อครับพอ ม.2 ผมนี้
สุดๆๆหนี้ไปหาลุงที่สระบุรี คือแอบเอาเสื้อผ้าไปโรงเรียนพ่อแม่ส่งเสร็จผมก็ออกหลังโรงเรียนนั่งรถไปสระบุรี
แม่ตามให้กลับมาเรียนผมไม่เรียนแล้วออก
แต่สุดท้ายวุฒิไม่ถึงม.3สมัครงานไม่ได้อีก เลยเรียน กศน. จบ ม. 6 อายุ22ปี สมัครงานไว้สองโรงงาน แคนอนเรียกผมเข้าทำงานผมจำติดใจ
และไม่มีวันลืม 15 มิถุนายน 2560
แม่ผมป่วยเข้าโรงบาลตอนเช้า ผมก็ไปเริ่มงานวันแรก รอเข้าอบรมเวลา 10 โมงกว่าๆ พี่สาวที่เป็นลูกติดพ่อเลี้ยงโทรมาบอกว่า.
พี่สาว : ต้อม เสียงพูดแย่มากก
ต้อม. : แม่เป็นไงบ้าง
พี่สาว : หมอบอกแม่เส้นเลือดในสมองแตกต้องทำการผ่าตัดด่วน โอกาสรอดหมอบอกว่า 40-60รอด40 ผมร้องไห้ขณะที่ก็ไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตา ผมแอบร้องไห้ แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป พ่อเลี้ยงทะเลาะกับผมรุนแรงมากเพราะเมื่อก่อนแม่จะเป็นคนกันตอนนี้ผมประสาทเสียผมไม่มีใครลุงป้าที่เลี้ยงมาแต่เด็กก็แอบไล่ผมลับหลังเท่ากับผมไม่มีที่ไปเลยตัวสินใจออกมาเช่าห้องอยู่ผมกู้เงินนอกระบบ100ละ20บาทเอามา6,000 ไปเช่าห้องอยู่ แล้วสุดท้ายก็เริ่มลงติด
จากที่อดอดก็กินอิ่ม แต่ผมหรอนานจะเข้าไปหาแม่มีความสุขไม่เคยคิดถึงแม่เลย มีเงินไม่เคยจไปหาแม่เลย แต่ทุกครั้งที่คิดถึงแม่หนักๆก็ตอน
ที่ผมท้อคิดว่าเหลือตัวเองคนเดียวแต่เล็กจนโตไม่เคยทำงานเลยแม่เลี้ยงมาตลอดจนแม่เป็นแบบนี้
ผมได้แต่โทษตัวเองที่ไม่เอาไหน วันนี้ 15 พ.ค 2561 ผมท้อผมอยากตายผมแย่ผมไม่โอเค
ผมอยากกอดแม่คนที่เป็นทุกอย่างของชีวิต
เรื่องของผมกับเหตุการณ์ต่างๆ
ผมเป็นคนประเภทเห็นแก่ตัว
ทำไมผมถึงว่าตัวเองเห็นแก่ตัว นั้นสิครับ ทำไม
ถ้าพูดสั้นๆคงจะไม่เข้าใจกัน เดวผมจะพูดเรื่องของตั้งแต่เด็กเลยนะครับ
ตอนนั้นผมอายุ 7 ขวบ ผมไม่รู้ว่าแม่กับพ่อคือใคร ผมอยู่กับลุงป้า มาตั้งแต่จำความไม่ได้
และก็อีกคนครับ คือ ตา ที่สุดทีรักยิ่งของผม
สมัยนั้นก็15-16ปีทีแล้ว ตาผมท่านจะเดินส่วนมากน้อยกับการนั่งรถ มีวันนึงผมไปซื้อของที่ร้านชำกับตาเดินไปด้วยกัน ตามีเงิน20บาท ผมอยากกินขนมตาจะกินเหล้า ตาซื้อเหล้าขาว20 บาทพอดี ผมจะเอาขนม5บาท แต่ไม่มีเงินผมไม่ยอม
ผมร้อนเอาขนมดิ้นชัก ตาดุผมว่าผม ผมโกรธ ผมวิ่งไปยิบไม้กระถิ่นที่ว่างอยู่ข้างร้าน แล้วผมมาตีทีเท้าตา แต่ผมไม่รู้ว่าไม้กระถิ่นมีตะปูติด ผมตีไปที่เท้าตาเลือดไหลออกมา คนแถวนั้นวิ่งมาดูตา
(เรื่องนี้ผมจำได้แต่ตอนนี้ที่ผมทำ)
แล้วพอผ่านไปได้ไม่นานตาผมล้มป่วยผมเป็นห่วง
ตามาก ตาแก่เป็นโรค อะไรผมไม่รู้ แต่จะถ่าย(ขี้)หนักมากจนไม่มีแรง ป้าลุงพาไปโรงบาล
แต่ป้ากลับมาแค่คนเดียวลุงเฝ้าตาอีกไม่กีอาทิตย์
ลุงติดต่อมาที่ร้านชำว่า (ที่บ้านไม่มีโทรศัพท์ต้องติดต่อร้านชำอย่างเดียวโทรเข้า-ออก)ตาเสียแล้ว
แล้วก็เอาศพกลัมมาทำพิธี ก่อนจะส่งตาไปสวรรค์
แต่เรื่องไม่จบ พี่ชายเพื่อนเด็กแถวนั้นวัยเท่าๆกัน
ชอบบอกว่าผมเป็นคนทำให้ตาเสีย ผมจะโกรธและเกลียดมากใครที่ว่าผม ผมจะชอบร้องไห้คิดถึงตา แต่พอเวลาผ่านไปก็มีคนใหม่มาแทน
นั้นคือแม่ผม คนที่ผมไม่รู้จักว่าเขาคือแม่ แต่คือ
คนเดียวที่ทำงานหนักยอมให้คนอื่นๆดูถูก
เพื่อหาเงินส่งผมเรียน ผมอยู่กับแม่สองคนในบ้านหลังเล็กที่อยู่กับตา เวลาผมทำไรผิดแม่จะตี
ผมจะร้องหาตาจะไปหาตา แม่ก็ไม่ตีแล้วอุ้มผมน้ำตาแม่ก็ไหลคิดถึงตา ก็อยู่ไปสักพัก แม่ก็ต้องไปหาเงินที่สระบุรี อ่อ บ้านผมอยู่ นครราชสีมา
แม่ก็ไปทำงานผมก็อยู่กับป้าและลุงแม่ไปทำงานได้สักพัก ข่าวลือก็มาจากเมียผู้ใหญ่บ้านว่า
แม่ของผมไปขายตัวส่งเงินให้พี่ชาย ผมโกรธและเกลียดมาก ลุงผมโกรธยิ่งกว่าเกือบโดนลูกน้องผู้ใหญ่บ้านยิง แต่เวลาผ่านเรื่องเงียบจบ
พอผมขึ้น ป.4จะขึ้นป.5 ล่ะ แม่มีแฟนใหม่
และแฟนใหม่แม่ก็ไม่ได้รวยแต่ขยันมากๆเปนคนขับรถส่งยางมะตอย ก็พอมีเงินอ่ะครับพ่อเลี้ยง
ผมขึ้นป5 แม่ท้องน้องชายผม และคลอดมาได้สักพักก็ขึ้นมาอยู่ปราจีนบุรี ผมมากันตอนแรก ถึงปราจีนเงินเหลือ12 บาทแม่ให้พ่อซื้อมาม่า2ห่อ
แล้วเอาไปต้มแต่ดีหน่อยที่บ้านพักบริษัทพ่อมีลุงใจดีแก่ให้ข้าวสารเลยได้ข้าวคนละจานกินกับต้มมาม่า พ่อเลี้ยงก็ไปยืมเงินลูกเจ้าของบริษัทครับเลยพอมีพอใช้ สักพักก็มีเงินก้อนน้อยๆไปออกมอไซค์เพราะจะต้องส่งผมไปโรงเรียน ออกรถมาได้สักพักเหมือนโชดเข้าข้างพ่อเลี้ยงผมถูกหวยใต้ดินได้เงินเกือบสองแสน เอาเงินส่วนนึงไปจ่ายค่ารถหมดเลยเลยไม่ได้ส่งค่างวดเลย อ่อ ผมอยากได้อะไรแม่ซื้อให้หมดเลยยกเว้นความสนุก
แม่ซื้อให้ผมไม่ได้ เสาร์อาทิตย์ผมเกลียดมาเพราะต้องอยู่บ้านไม่มีเพื่อนเลยสักคน ผมอยากไปเรียนกับเพื่อนบ้างเสาร์อาทิตย์ พออยู่ป6เทอม2 แม่คุยกับพ่อเลี้ยงออกรถมอไซค์อีกคัน
แล้วคันเก่าแม่บอกยกให้ผมถ้าสอบได้เลขตัวเดียว คือตั้งแตเรียนถึงป.5 ได้20บวกตลอดเลยครับ พอป.6ผมทุจริตสอบลอกเพื่อน ได้ที่7 ผมโครตดีใจได้รถมอไซค์ แม่ให้เอาแต่ก็เศร้าใช้ได้จันทร์-ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์จอด เช้าไปเรียนเย็นกลับห้ามกลับบ้านเกิน16:30 ผมอยากเที่ยวบ้าง
เลยโดดเรียนแอบไปเที่ยวกับเพื่อนเพราะไม่มีวันหยุดไปเที่ยว จนถึงชั้นม.2พ่อเลี้ยงยึดรถคืนไม่ให้ผมขี่ (อ่อ ตอน ม.ผมต้องหยุดเรียนไปสองเดือนนะครับเนื่องจากข้อเท้าอักเสบก่อให้เกิดหนองในข้อทำการผ่าตัดเดินไม่ได้สองเดือน)
ต่อครับพอ ม.2 ผมนี้
แม่ตามให้กลับมาเรียนผมไม่เรียนแล้วออก
แต่สุดท้ายวุฒิไม่ถึงม.3สมัครงานไม่ได้อีก เลยเรียน กศน. จบ ม. 6 อายุ22ปี สมัครงานไว้สองโรงงาน แคนอนเรียกผมเข้าทำงานผมจำติดใจ
และไม่มีวันลืม 15 มิถุนายน 2560
แม่ผมป่วยเข้าโรงบาลตอนเช้า ผมก็ไปเริ่มงานวันแรก รอเข้าอบรมเวลา 10 โมงกว่าๆ พี่สาวที่เป็นลูกติดพ่อเลี้ยงโทรมาบอกว่า.
พี่สาว : ต้อม เสียงพูดแย่มากก
ต้อม. : แม่เป็นไงบ้าง
พี่สาว : หมอบอกแม่เส้นเลือดในสมองแตกต้องทำการผ่าตัดด่วน โอกาสรอดหมอบอกว่า 40-60รอด40 ผมร้องไห้ขณะที่ก็ไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตา ผมแอบร้องไห้ แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป พ่อเลี้ยงทะเลาะกับผมรุนแรงมากเพราะเมื่อก่อนแม่จะเป็นคนกันตอนนี้ผมประสาทเสียผมไม่มีใครลุงป้าที่เลี้ยงมาแต่เด็กก็แอบไล่ผมลับหลังเท่ากับผมไม่มีที่ไปเลยตัวสินใจออกมาเช่าห้องอยู่ผมกู้เงินนอกระบบ100ละ20บาทเอามา6,000 ไปเช่าห้องอยู่ แล้วสุดท้ายก็เริ่มลงติด
จากที่อดอดก็กินอิ่ม แต่ผมหรอนานจะเข้าไปหาแม่มีความสุขไม่เคยคิดถึงแม่เลย มีเงินไม่เคยจไปหาแม่เลย แต่ทุกครั้งที่คิดถึงแม่หนักๆก็ตอน
ที่ผมท้อคิดว่าเหลือตัวเองคนเดียวแต่เล็กจนโตไม่เคยทำงานเลยแม่เลี้ยงมาตลอดจนแม่เป็นแบบนี้
ผมได้แต่โทษตัวเองที่ไม่เอาไหน วันนี้ 15 พ.ค 2561 ผมท้อผมอยากตายผมแย่ผมไม่โอเค
ผมอยากกอดแม่คนที่เป็นทุกอย่างของชีวิต