เริ่มรู้สึกว่าอยากอยู่คนเดียวครับ แต่ไม่รู้ว่ามีผลกระทบต่อชีวิตไหม

ผมมาเริ่มรู้ตัวเองว่าอยากอยู่คนเดียวตั้งแต่
เวลาที่พ่อหรือแม่มานอนใกล้ผม ผมรู้สึกไม่อยากเข้าใกล้ท่านเลย ไม่ได้รังเกียจแต่ผมรู้สึกหดหู่เวลาที่เจอคน ยกเว้นเล่นกับหมาผม แต่ทุกเช้าผมก็กินข้าวพูดคุยกับพ่อแม่แค่ประโยคสั้นๆ มันไม่ได้มีแค่นั้นนะครับ
กับเพื่อนที่รู้จักหรือเพื่อนสนิทผมแทบไม่พูดอะไรกับใครเพื่อสัมพันธ์ไมตรีอะไรเลย ผมมักจะนึกถึงเพื่อนในจินตนาการของผมเวลาที่ผมนอนคนเดียวและฝันว่าได้ทำกิจกรรมร่วมกันถึงมันไม่ใช่ชีวิตจริงของผมก็ตามแต่ผมมีความสุขมากราวกับผมเป็นผู้กล้าทั้งที่ความจริงตัวเองเป็นคนไม่สู้คน ไม่ทันคนเลย ซื่อมากๆ (ความฝันมันแนวแฟนตาซี ไม่ขอเล่าส่วนนั้นดีกว่า)
สาเหตุที่ผมไม่อยากเพื่อนหรือแฟนเพราะผมมารู้ตัวเองว่าอยากอยู่คนเดียว ชอบความสงบ ไม่อยากโดนกลั่นแกล้งเหมือนตัวตลก ไม่ชอบการบังคับข่มขู่ อยากหนีไปให้ไกลสุดเท่าที่จะทำได้
......
ผมอยากรู้ว่า
1.ผมมีอาการทางจิตไหมที่คิดว่าตัวเองอยากอยู่คนเดียวโดยไม่อยากมีเพื่อน แฟน ฯลฯ
2.มันจะมีผลกระทบต่ออนาคตชีวิตไหมครับ (ตอนนี้เป็นนักศึกษาครับ)