แฟนไม่เอาไหนเลย ไม่มีความเป็นผู้นำ

แรกๆ แต่งงานก็ดีตั้งใจทำงานเก็บเงิน จน2ปีมีลูก1คนผู้ชาย
พอมีลูกเลยวางแผนทำธุรกิจส่วนตัวออกขายรองเท้าตามตลาดนัด ขายส่งบ้าง 1เดือนก็พอกินพอใช้ไม่เดือดร้อนใครมีเก็บเล็กๆน้อยๆ ก็มีความสุขดียุพร้อมกันพ่อแม่ลูก
จนวันหนึ่งเขาบ่นว่าเหนื่อยว่าร้อน โมโห เถียงกันเราบ้างจนบ่อยครั้ง มันเลยทำใฟ้เราคิดว่าเขาคงไม่ชอบอาชีพนี้ เราเลยถามเขาว่าชอบแบบไหนทำเลยเราไม่ว่า เพราะบ่นทีไรเถียงกันตลอด เหนื่อย
เขาก็ไปสมัครงาน ทำได้3วันออก เสียค่าเข้างานไป3000เปล่า  ใน3วันที่เขาไปทำงานเราได้ฝากลูกไว้กับปู่แล้วออกไปขายเองไปคนเดียว
พอออกจากงานก็มาขายเหมือนเดิมได้สักพักก็บ่นอีก ก็ไปสมัครงานอีก ว่านัดเริ่มงานแล้ว เราเหนื่อยใจ
ลูกไม่มีคนดูแลตอนนี้ แค่1ขวบ4เดือนเอง คงได้เอาไปขายของด้วย ถ้าไม่ขาย ก็ไม่พอค่านม ค่าบ้าน ค่ากิน ค่างวดรถ และยังมีหนี้สินส่วนที่ยืมมาลงทุนขายของอีก เพื่อเงินเดือนเขาจะออกก็คงไม่พอยุดีได้แค่13,000เอง/เดือน

ไม่รุ้เขาคิดอะไรยุ เห็นเพื่อนทำงานที่นั้นเลยอยากไปทำหรอ ห่วงเพื่อนมากว่าลูกหรือ ถ้าเราจะถอยเราถอยไม่ได้มาไกลแล้วลงทุนไปเยอะ แต่สุดท้ายเขาปล่อยให้เราทำคนเดียว  คิดจะเลิกหลายครั้งแล้ว คิดเห็นหน้าลูกตลอด พูดให้เขาคิดก็เหมือนเดิม เหนื่อยมากตอนนี้ คิดไม่ออกจริงๆ 😭😭😭  ให้กำลังใจก็ยังดี เราควรทำอย่างไงต่อไปดี