ชีวิตคนเรามันสั้น ในเมื่อเชื่อและปฏิบัติตามแล้วไม่บรรลุ ทำไมเราไม่เปลี่ยนวิธี เปลี่ยนศาสนา เปลี่ยนครูบาอาจารย์ ?

การที่คนเราเชื่อและปฏิบัติตามคำสอนของลัทธิหนึ่ง ศาสนาหนึ่ง สำนักหนึ่ง ครูบาอาจารย์หนึ่ง...แล้วไม่รู้แจ้งเห็นจริง ไม่บรรลุธรรม ไม่บรรลุเป้าหมายสูงสุด

5 ปี ก็แล้ว...10 ปี ก็แล้ว...20 ปี ก็แล้ว

ทำไมคนเรายังจมปลักดักดานอยู่กับความเชื่อเดิม วิธีปฏิบัติเดิม ครูบาอาจารย์/ลัทธิ/ศาสนาเดิม...
(บางคนเชื่อและทำตามอย่างเดิม ๆ ตั้งแต่เกิดจนตาย โดยที่ไม่บรรลุเป้าหมายสูงสุดที่สอน ๆ กันมา ทำตามกันมา อาทิ ไม่บรรลุโมกษะ นิรวาณ นิพพาน ไกวัลย์...หรือ ไม่พบพระเจ้า ไม่รวมเป็นหนึ่งกับพระเจ้า ฯลฯ)

ในเมื่อชีวิตคนเรานั้นแสนสั้น ทำไมเราไม่แสวงหาหลาย ๆ วิธี หลาย ๆ สำนัก/ลัทธิ/ศาสนา/ครูบาอาจารย์ ?

ทำไม ?

เพื่ออะไร ?

...มนุษย์ส่วนใหญ่จึงเป็นเช่นนั้น !?