สวัสดีพี่ๆชาวพันทิปครับ วันนี้ผมอยากจะมาระบายและขอคำปรึกษาหน่อย
เริ่มเลยนะครับ คือผมในตอนนี้ไม่ใว้ใจและไม่เชื่อใจใครอีกแล้ว
เลยไม่อยากมีความสัมพันธ์กับใครในทุกรูปแบบ
มันเริ่มความรู้สึกไม่อยากพูด ไม่อยากคุย ไม่อยากสนทนากับใครๆ
มาได้ประมาณ4-5 ปีแล้ว เริ่มจากทางครอบครัวผมทะเลาะกับญาติพี่น้อง
ทั้งที่พวกเค้าผิดแต่กลับพูดให้ครอบครัวผมเสียหาย
ซึ่งคนเหล่านั้นผมรักมากมาตั้งแต่เด็ก
คอยช่วยงานคอยทำอะไรที่พอจะเป็นประโยชน์ให้เค้าได้
พอโตขึ้นความรักจากที่เคยได้รับตรงนั้นมันเริ่มหายไป
แล้วหลังจากนั้นครอบครัวมาแตกแยกอีก
พ่อไปทางแม่ไปทาง เลยรู้สึกโหยหาความรักจากครอบครัวมาก
พอเข้าโรงเรียนที่ใหม่ ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนมีคนที่พูดได้เต็มปากว่าเพื่อนแค่ไม่กี่คน
และด้วยเพราะเรายิ้มไม่ออกในทุกๆวัน เพื่อนเลยออกห่างไปทีละนิดๆ
จนมามีแฟน แฟนก็นอกใจทำเจ็บใจทุกที พอจะเลิกเค้าก็ยื้อเราไว้
ด้วยเรากลัวการสูญเสียก็เลยตัดใจจากเค้าไม่ได้ทุกทีที่เค้ามาง้อและขอโทษ
เราก็ให้อภัยง่ายๆ

พอผ่านเหตุการณ์เหล่านี้มา ผมเริ่มเข้ากับคนได้ลำบากขึ้น
ด้วยเพราะเริ่มมีอาการไม่อยากพูดคุยหรือสานสัมพันธ์กับใคร
ก็เลยเก็บตัวไม่สุงสิงกับใคร พอคิดๆดูแล้วผมจะต้องเป็นแบบนี้จนตายเลยหรือ?
ก็เลยลองปรับเปลี่ยนความคิดปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่
และทำตามคำแนะนำของคนอื่นดู
     (ลองพยายามยิ้ม พยานคุย พยายามเข้าหาคนอื่น ออกไปในที่ใหม่ๆ
หาผู้คนและยิ้มแย้ม ทำบุญ พยายามมองโลกแง่บวก
แต่ในความเป็นจริง ความรู้สึกมันสวนทางกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ มันเลยดูฝืนๆปลอมๆไม่จริงใจ
ความรู้สึกมันถ่วงไว้ตลอดเลย สงสารสุดก็คือคนที่หลงเข้ามา
เพราะนึกว่าผมเป็นคนอัธยาศัยดี ก็เลยเข้ามาคุยเข้ามาหาบ่อย
ซึ่งทำให้ผมอึดใจมากเพราะไม่อยากคุยแล้ว เพราะต้องฝืนทำอะไรที่มันตรงข้ามกับความรู้สึก
ผมไม่ได้เกลียดเค้านะ แต่ไม่อยากฝืนตัวเองตลอดเวลา มันเครียด)

คำถามผมจะแก้ยังไงดีนึกไม่ออกแล้วจริงๆ
ขอคำชี้แนะจากพี่ๆผู้มีประสบการณ์ด้วยครับTT ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว

ปล.แก้ไขข้อความเพราะพิมพ์ผิดครับ