ทะเลาะกันกับสามี จนพูดคำว่า “หย่ากันเถอะ” สาเหตุเพราะสามีไม่ยอมให้กอด

จขกท อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้ทำงาน มีเวลามาก เลยฟุ้งซ่าน
ประกอบกับอยู่ ตปท ช่งแรกๆ มันจะเหงา เพราไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม
สังคมคุณมีแค่สามี อะไรๆก็สามี บางทีคนทำงานกลับมาเหนื่อยๆ
ก็อยากพัก อยากอยู่เฉยๆ แต่เมียก็เซ้าซี้ ชวนทะเลาะเรื่องไร้สาระ
บางทีก็คงจะรำคาญ ยิ่งมาท้าหย่าอีก บางคนก็เออออไป เพราะรำคาญก็ได้ค่ะ

คือ อยากจะบอกว่า คู่เราก็เคยผ่านช่วง้วลาแบบนี้มาก่อน
เราย้ายตามสามีมาอยู่ ตปท ทั้งเหงา ทั้งเครียด ภาษาก็ยังไม่ได้ พูดแต่อังกฤษกับสามี
วันๆอยู่แต่บ้าน รอสามีกลับจากทำงาน ชสนทะเลาะ ท้าหย่า เป็นร้อยครั้งเหมือนกัน 555
แต่พอเดือนที่ 3หลังแต่งงาน เราก็ไป รร. ภาษา เจอเพื่อนเจอครู ก็รู้สึกหายเหงาไปบ้าง
ถึงจะคุยกันยังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ แต่ที่ รร. ก็จัมีกิจจกรรมให้เข้าร่วม
เช่น เรียน จ.พ.ศ. วัน ส. ก็มีคลาสทำอาหาร พับกระดาษ ประดิษฐ์สิ่งของต่างๆ
มีดูหนัง เดือนละครั้ง ทัศนศึกษา ไปแถวใกล้ๆนี่แหละ เทอมละครั้ง
พอเรียนภาษาได้ซัก 1 ปี ก็พอพูดได้งูๆปลาๆ ก็ไปทำงานเสริฟที่ร้านอาหารไทยจ้า
จริงๆ เราไม่ซีเรียสเรื่องเงิน สามีให้ค่าใช้จ่าย พออยู่ได้ ไม่ลำบาก
แต่อยากออกนอกบ้านไปเจอผู้คน ดีกว่าอุดอู้อยู่บ้าน มันทำให้หายเหงาได้มาก
พอได้เงินค่าแรงมา ก็ดีใจนะ ที่ไม่ต้องขอเงินสามีอีก คือจะใช้ยังไงก็ได้น่ะ

พอได้ออกไปทำนู่นทำนี่ มีเพื่อน มีสังคมบ้าง
ทำให้เราผ่อนคลายขึ้นเยอะค่ะ ไม่คิดฟุ้งซ่าย จ้องจะหาเรื่องทะเลาะกับสามีอีกแล้ว

จขกท ตอนนี้อุดอู้อยู่แต่ในบ้าน ความคิดคุณเลยฟุ้งซ่านค่ะ
ความจริง สามีอาจจะแค่เหนื่อยจากงาน เลยไม่หวานเหมือนช่วงโปร
แต่พอเราเครียด ฟุ้งซ่าน กะอีแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ ความคิดมันก็กระเจิง คิดมากวุ่นวาย
จนต้องบ่น ต้องน้อยใจ แล้วก็ไปลงกับสามีนั่นแหละค่ะ