งงกับความรู้สึกตอนนี้ครับ

สวัสดีครับผมชื่อ บ นะครับ  (ชื่อย่อจากตัวแรกนะครับเดาเอาเอง555) คือผมพึ่งจะไปเข้าปวชปี1 ของวิทยาลัยแห่งหนึ่งแถวอำเภอเมืองนนทบุรี (ขอไม่บอกชื่อวิทยาลัยนะครับ) และวิทยาลัยนั้นจะมีปรับพื้นฐาน2วันครับ วันที่ 3-4 ครับ มีนักเรียนเข้าใหม่เยอะเลย เขาเลยแบ่งเป็น3กลุ่มครับ ผมอยู่กลุ่ม3 พึ่งไปปรับมาเสร็จๆร้อนๆวันนี้เลย ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรปรับๆให้มันเสร็จไป แต่พอไปวันแรกผมก็ได้เจอกับรุ่นพี่คนนึงครับ (ผญ นะครับ) ไม่แน่ใจว่าพี่เขาจบหรือยัง น่ารักตรงสเปคของผมเลย ผมสั้นประมาณไหล่ ตัวเล็กๆ น่าตาน่ารักๆ ดัดฟัน พี่เขาเป็นสตาฟครับ แล้ววันตอนผมลงทำกิจกรรมผมก็ได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของพี่เขามันทำให้ผมไม่อยากให้ช่วงเวลานั้นผ่านไปเลยแต่เวลาตอนนั้นมันชั่งผ่านไปไวเหลือเกิน แต่ผมยังจำใบหน้าของพี่เขาได้ดี เป็นรอยยิ้มที่ดูมีความสุข แล้วมีช่วงนึงที่กลุ่มผมต้องไปทำขนม พอทำเสร็จเขาจะให้กินขนม ผมกำลังเดินไปที่ขนมตอนนั้นรอให้พี่เขาหยิบให้แต่เหมือนผมดวงดีมั้งครับ พี่เขาป้อนผมเลย ผมได้แต่ทำหน้านิ่ง โดยที่คนรอบข้างบอกว่า ป้อนเลยหรอๆ ผมได้แต่ทำหน้านิ่งๆของผมต่อไปแต่ในใจผมโคตรมีความสุขเลยตอนนั้น พอกิจกรรมเสร็จผมก็ต้องนั้งรถบัสกลับมาทางวิทยาลัยแล้วก็กลับบ้านตอนนั้นผมไม่อยากกลับเลยครับผมอยากอยู่ที่นั้นต่อ แต่ผมก็ทำไรไม่ได้ครับต้องกลับบ้านมา ผมอาจจะได้เจอพี่เขาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้ ผมกลับบ้านมาผมก็นั้งคิดถึงแต่พี่เขาจนบางทีคิดว่าโดนของ5555 ไม่เป็นอันทำไรเลยครับแค่คิดถึงใบหน้าของพี่เขาตอนป้อนขนมผม มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาครับ ตอนนี้ผมก็เลยมานั้งงงแล้วมาตั้งกระทู้ถามว่าผมเป็นอะไรกันแน่ ผมงงไปหมดละ