ผิดมั้ย? ที่เป็นแบบนี้

เราเป็นคนนิ่งๆ ยิ้มบ้าง พูดบ้าง ตอบบ้าง ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบคนที่โตแล้วแต่ยังทำตัวเหมือนเด็ก ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องของคนอื่น พูดคำไหนคำนั้น เกลียดคนไม่ซื่อสัตย์ เกลียดคนโกหก เกลียดคนไม่รักษาคำพูดหรือสัญญา ชอบอยู่ที่เงียบๆ ชอบอยู่คนเดียว รู้สึกไม่รับรู้สิ่งรอบข้างเพราะเราตัดบางอย่างทิ้ง แต่ที่เราเป็นอย่างนี้ก็เพราะคนบางคนที่เราเคยเจอ ช่วงนั้นเป็นชีวิตที่แย่ที่สุดตั้งแต่เจอมา ทั้งคนที่ไว้ใจหักหลัง เพื่อนที่คิดว่าจะอยู่ข้างเราจริงๆก็หนีหาย แล้วก็เจอเรื่องราวที่มันแย่ๆเยอะมาก กว่าเราจะผ่านได้จนทุกวันนี้ เราร้องไห้จนร้องไม่ได้แล้ว จนเราได้รู้ว่าบางสิ่งบางอย่างอาจไม่เป็นอย่างที่เราคิด
เราถึงได้เป็นแบบนี้ เราผิดมั้ย?