คือเรามีปัญหาครอบครัวค่ะคือเราไม่ไหวแล้วเราเหนื่อยมากไม่รู้ต้องทำตัวยังไงก่อนอื่นเราต้องบอกเพื่อนๆในนี้ก่อนนะคะว่าเราอายุ16ปีเรามีปัญหาครอบครัวค่ะและก็เรื่องส่วนตัวด้วยเราจะเล่าเลยละกันอาจจะงงหน่อยนะคะ คือเราก็อยู่กับครอบครัวตามปกตินี่แหละค่ะแต่มาวันหนึ่งพ่อเราพาไปโบสถ์ก็มีคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า"เด็กสองคนนั้นน่ารักดีนะลูกของเขาเหรอ"
เรามีน้องชายอายุห่างกัน6ปี)แล้ว ผญ คนนั้นก็ตอบว่า"ใช่ แต่ผู้หญิงไม่ใช่นะ"เราสตั้นไปนานมากแล้วเราก็คิดนานมากเราเงียบมาตลอดในหัวคือทำไมเขาพูดแบบนั้นละเกิดไรขึ้นเราอยู่กับคำถามนี้มา2-3ปีจนเรามาถามป้าเพราะถามแม่ก้พูดว่าใครพูดแบบนั้นมันไม่ใช่นู้นนี่เราเลยถามป้าเราถามว่า"ป้าPapaไม่ใช่พ่อหนูใช่ไหม"ป้าก็เงียบสักพักแล้วป้าก็ตอบว่าใช่คือเราแบบน้ำตาคลอแต่ไม่ร้องให้ใครเห็นคือทีผ่านมาเราไม่มีพ่อเหรอแต่ก่อนที่เราสงสัยมันมีหลายเหตุการณ์มาก
-พ่อแม่ทะเลาะกันหนักมากเราพาแม่น้องหนีออกมาแต่พ่อเดินออกมาแล้วดึงแขนน้องไว้แต่ทิ้งเรา
-ถ้าพ่อไม่ยอกคนที่โบสถ์จะรู้ได้ไงก็เท่ากับเขาปฎิเสธเราคนที่โบสถ์เป็นนอกไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรเลย
นี่คือทำให้เราสงสัยมาตลอดแต่เราก้ได้คำตอบแล้ว
และตอนนี้ พ่อก็อยากพาครอบครัวไปบ้านพ่อที่ ตปท
ซึ่งพ่อก็ให้เราไปด้วยแต่มันก็ติดหลายอย่างเรื่องเอกสารแม่เราเลยพูดขึ้นว่า ถ้างั้นเราไม่ต้องไปเหรอเดี๋ยวพวกแม่น้องไปกันเองมันยากขี้เกียจขึ้นๆลงๆไปทำเอกสารแล้วเขาก็ไปกันเลยสองเดือนทั้งเงินไว้ให้5000แล้วก้ไปเลยเราแบบเสียใจมากแต่ก็ยินดีกับพวกเขาที่ได้ไปกันแบบครอบครัว ครอบครัวจริงๆแล้วแม่ก้กลับมาก่อนแล้วพ่อกับน้องอยู่ต่อแม่เราก็เริ่มทำงานแต่เราไม่ได้อยู่กับครอบครัวแล้วนะเรามาเรียนต่างจังหวัดอยู่หอตั้งแต่อายุ13เพราะเราต้องการใช้ความคิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นซึ่งแม่ก็ให้ หลังจากแม่เรากลับมาแม่เราก็เรื่องทำงาน พ่อเรากับน้องก็อยู่ ตปท ได้จะ2ปีละ เราจะกลับมาหาแม่ทุกปิดเทอมเราก็เริ่มได้ข่าวหลายอย่างจะแม่และพ่อคือพ่อเราก็มีกิ๊กบ้างไรงี้เราก็เสียใจนะแต่สุดท้ายนางก็มาหาแม่เหมือนเดิมแต่ก้ยังมีเที่ยวบ้างเราก็คิดว่าคงมีเหมือนเดิมแหละแต่ช่างเถอะชีวิตเขายังไงก็มีแม่แต่พอสักพักเราก็ได้เห็นว่าแม่มี ผช มาหาเหมือนกันแม่บอกว่าเพื่อนเราก้ว่าไม่ใช่แล้วแหละสักพักแม่เราก็หนักขึ้นพ่อก็ด้วยแล้วเรามาหาแม่ช่วงปิดเทอมเราก็ต้องอยากอยู่กับแม่แต่แม่กับไปนอนกับคนอื่นแล้วทิ้งเราให้อยู่คนเดียวเรานอนร้องไห้ทุกคืนไม่มีที่ระบายพอแม่กับมาเราก้แบบไม่รุ้จะพูดไรอ่ะหัวอกคนเป็นลูกก็แบบเฮ้อคือชีวิตนี้เหลือไรบ้างแล้วไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแม่ก็หายไปหลายๆครั้งแล้วแม่ก็มาบอกเราว่าลุงคนนี้ดีนะเขาแบบนั้นแบบนี้คือเรารุ้สึกรังเกีลยดพฤติกรรมแบบนี้อ่ะคืออะไรยังไม่อย่าลูกก็มีอายุก็ขนาดนี้ทำไมไม่ปลงคือเราแบบไม่มีไรจะพูดแล้วเราค่อยนั่งเฝ้ารอเขาว่าเมื่อไรเขาจะกลับมาเขาจะกลับมานอนกับเราไหมเราคิดถึงเราอยากกอดแต่เขาก้ทำเหมือนเดิมเราคิดว่าต่อจากนี้เราคงจะไม่มาอีกแล้วทั้งหมดนี้ทำให้เรารู้ว่าเราอยู่ในจุดที่ไม่เหลือใครจริงๆเคยคิดฆ่าตัวตายแต่ทำไม่ได้เพราะเรามีน้องเราจะทิ้งน้องให้เจออะไรแบบที่เราเจอไม่ได้เอาตรงๆคือเราไม่ต้องการให้แม่รักเราก็ได้ไม่ต้องมีใครรักเราก็ได้แต่ขอเถอะขอให้พวกเขารักน้องให้มากๆก็พอเรายอมทุกอย่างไม่ว่าจะ
-ไม่ได้เรียน2ปีเพื่อเอาเงินให้น้องเรียน
-ไม่กินขนมเพื่อให้น้องกิน
เรารักน้องมากเราให้เขาได้ทุกอย่างครอบครัวแบบนี้กับเนาเราไม่เคยโกธรเราขอเเค่น้องเรามีอนาคตดีก็พอพสกเขาจะไม่รักเราก็ไม่เป็นไรขอให้รักน้องก็พอตอนนี่เร่ไม่รุ้ว่าควรทำไงเราเหนื่อยกับทุกอย่างแต่มีอย่างหนึ่งที่อยากจะทำคือ
-เราอยากจะเรียนให้เก่งๆเพื่อสอบชิงทุนเรียนนอก100%เต็มเราจะได้ออกไปจากตรงนี้สักทีเราไม่ไหวแล้วนอนร้องไห้ทุกคืน
ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยมีความสุขเลย โดนแกล้งโดนล้อตลอด(เราพิการแขน)แค่อยากระบาย
เราควรทำไงเมื่อเจอเรื่องแบบนี้
-พ่อแม่ทะเลาะกันหนักมากเราพาแม่น้องหนีออกมาแต่พ่อเดินออกมาแล้วดึงแขนน้องไว้แต่ทิ้งเรา
-ถ้าพ่อไม่ยอกคนที่โบสถ์จะรู้ได้ไงก็เท่ากับเขาปฎิเสธเราคนที่โบสถ์เป็นนอกไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรเลย
นี่คือทำให้เราสงสัยมาตลอดแต่เราก้ได้คำตอบแล้ว
และตอนนี้ พ่อก็อยากพาครอบครัวไปบ้านพ่อที่ ตปท
ซึ่งพ่อก็ให้เราไปด้วยแต่มันก็ติดหลายอย่างเรื่องเอกสารแม่เราเลยพูดขึ้นว่า ถ้างั้นเราไม่ต้องไปเหรอเดี๋ยวพวกแม่น้องไปกันเองมันยากขี้เกียจขึ้นๆลงๆไปทำเอกสารแล้วเขาก็ไปกันเลยสองเดือนทั้งเงินไว้ให้5000แล้วก้ไปเลยเราแบบเสียใจมากแต่ก็ยินดีกับพวกเขาที่ได้ไปกันแบบครอบครัว ครอบครัวจริงๆแล้วแม่ก้กลับมาก่อนแล้วพ่อกับน้องอยู่ต่อแม่เราก็เริ่มทำงานแต่เราไม่ได้อยู่กับครอบครัวแล้วนะเรามาเรียนต่างจังหวัดอยู่หอตั้งแต่อายุ13เพราะเราต้องการใช้ความคิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นซึ่งแม่ก็ให้ หลังจากแม่เรากลับมาแม่เราก็เรื่องทำงาน พ่อเรากับน้องก็อยู่ ตปท ได้จะ2ปีละ เราจะกลับมาหาแม่ทุกปิดเทอมเราก็เริ่มได้ข่าวหลายอย่างจะแม่และพ่อคือพ่อเราก็มีกิ๊กบ้างไรงี้เราก็เสียใจนะแต่สุดท้ายนางก็มาหาแม่เหมือนเดิมแต่ก้ยังมีเที่ยวบ้างเราก็คิดว่าคงมีเหมือนเดิมแหละแต่ช่างเถอะชีวิตเขายังไงก็มีแม่แต่พอสักพักเราก็ได้เห็นว่าแม่มี ผช มาหาเหมือนกันแม่บอกว่าเพื่อนเราก้ว่าไม่ใช่แล้วแหละสักพักแม่เราก็หนักขึ้นพ่อก็ด้วยแล้วเรามาหาแม่ช่วงปิดเทอมเราก็ต้องอยากอยู่กับแม่แต่แม่กับไปนอนกับคนอื่นแล้วทิ้งเราให้อยู่คนเดียวเรานอนร้องไห้ทุกคืนไม่มีที่ระบายพอแม่กับมาเราก้แบบไม่รุ้จะพูดไรอ่ะหัวอกคนเป็นลูกก็แบบเฮ้อคือชีวิตนี้เหลือไรบ้างแล้วไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแม่ก็หายไปหลายๆครั้งแล้วแม่ก็มาบอกเราว่าลุงคนนี้ดีนะเขาแบบนั้นแบบนี้คือเรารุ้สึกรังเกีลยดพฤติกรรมแบบนี้อ่ะคืออะไรยังไม่อย่าลูกก็มีอายุก็ขนาดนี้ทำไมไม่ปลงคือเราแบบไม่มีไรจะพูดแล้วเราค่อยนั่งเฝ้ารอเขาว่าเมื่อไรเขาจะกลับมาเขาจะกลับมานอนกับเราไหมเราคิดถึงเราอยากกอดแต่เขาก้ทำเหมือนเดิมเราคิดว่าต่อจากนี้เราคงจะไม่มาอีกแล้วทั้งหมดนี้ทำให้เรารู้ว่าเราอยู่ในจุดที่ไม่เหลือใครจริงๆเคยคิดฆ่าตัวตายแต่ทำไม่ได้เพราะเรามีน้องเราจะทิ้งน้องให้เจออะไรแบบที่เราเจอไม่ได้เอาตรงๆคือเราไม่ต้องการให้แม่รักเราก็ได้ไม่ต้องมีใครรักเราก็ได้แต่ขอเถอะขอให้พวกเขารักน้องให้มากๆก็พอเรายอมทุกอย่างไม่ว่าจะ
-ไม่ได้เรียน2ปีเพื่อเอาเงินให้น้องเรียน
-ไม่กินขนมเพื่อให้น้องกิน
เรารักน้องมากเราให้เขาได้ทุกอย่างครอบครัวแบบนี้กับเนาเราไม่เคยโกธรเราขอเเค่น้องเรามีอนาคตดีก็พอพสกเขาจะไม่รักเราก็ไม่เป็นไรขอให้รักน้องก็พอตอนนี่เร่ไม่รุ้ว่าควรทำไงเราเหนื่อยกับทุกอย่างแต่มีอย่างหนึ่งที่อยากจะทำคือ
-เราอยากจะเรียนให้เก่งๆเพื่อสอบชิงทุนเรียนนอก100%เต็มเราจะได้ออกไปจากตรงนี้สักทีเราไม่ไหวแล้วนอนร้องไห้ทุกคืน
ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยมีความสุขเลย โดนแกล้งโดนล้อตลอด(เราพิการแขน)แค่อยากระบาย