เรามีปัญหากับคุณแม่ค่ะ

กระทู้นี้ขอระบายนะคะ เริ่มต้นตัวเราเองเป็นเด็กที่อยุ่ในบ้านปกติทั่วๆไป มีพ่อแม่และก็เราแค่สามคน เลี้ยงหมาไว้บ้าง เราเป็นคนที่มีนิสัยขี้โกหกค่ะ ที่เราโกหกก็เพราะพูดความจริงไม่ได้ อย่างเช่นตอนประถมคุณแม่ให้ดื่มนม1ลังต่อวัน เรารุว่าแม่หวังดี แต่เราอิ่มมาก แล้วก้เหนื่อยมากที่ต้องทำตามคำสั่งของแม่ จนเราแอบเอาไปทิ้ง แม่จับได้ก้จะตี เปนแบบนี้เรื่อยมาโดยเฉาะของกินค่ะ แม่เราทำอาหารเยอะมากและจะบังคับให้กินให้หมด เราเคยบอกแล้วว่าไม่อยากกิน แต่แม่ก้บอกว่าถ้าไม่กินให้หมดจะวิ่งบันได1000รอบ เราโดนเยอะอ่ะค่ะ แผลเป็นทั้งตัว พอโตขึ้นมาค่อยดีหน่อยจนมาถึงจุดเปลี่ยนตอนจะขึ้นมัธยมปลาย คุณแม่ให้ไปสอบที่รร ดัง แถวๆพัฒนาการ แล้วก็สอบติดค่ะ เพราะคุณแม่ยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ติดจะไม่ให้เรียน ชีวิตในโรงเรียนก้ไม่ได้มีความสุขอะไรค่ะ มีเพื่อนที่พอจะคบได้อยุ่ไม่กี่คน ส่วนใหญ่เราก็จะโดนแกล้งซะมากกว่า เราก็อยู่ไปแบบพยายามทำให้ตัวเองมีความสุข พอขึ้นม.6ก็เริ่มเจอผู้ชายคนนึง เริ่มจีบเค้าก่อนด้วยความรักสนุก จีบไปจีบมาก็ได้เป็นแฟนแบบงงๆ ก็คบแบบเปิดเผยกับเพื่อนแต่ก็แอบพ่อแม่มาเรื่อยๆ คบกันก็ไม่ได้คิดว่าทำอะไรที่มันแย่นะคะ คบเป็นเพื่อนเล่นเกม ตีป้อมทั้งวัน แต่คุณแม่อยากให้เราเป็นหมอ ซึ่งเราโง่ ยอมรับเลยค่ะว่าไม่มีหัวทางด้านนี้ คณะที่พอจะมีโอกาสก็มีแค่พวกคณะวิทย์ บัญชี อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ คุณแม่ก็ยอมลดลงมาเป็นบัญชีจุฬา ไม่ก็ธรรมศาสตร์ ไม่งั้นจะไม่ให้เรียน หรือไม่ก็ต้องเป็นแพทย์ของมหาวิทยาลัยอะไรก้ได้ เราก็เริ่มกดดันละ จนมาถึงวันสอบ คือรู้เลยว่าไม่ได้ คะแนนดีก็จริง แต่มันยังดีไม่พอที่จะไปให้ถึงคณะสูงๆ แม่เราเลยให้ซิ่วค่ะ ปัจจุบันตอนนี้คืออยู่บ้านนั่งอ่านนส ทำโจทย์รอซิ่ว เราก็อ่านหนังสือบ้าง เล่นเกมบ้าง แล้ววันนึงคุณแม่ก็ดันมาเปิดมือถือดูค่ะ เห็นแชทที่คุยกัน เราทะเลาะกันเยอะมาก เพราะเราถือว่านี่มันเป็นเรื่องส่วนตัว คือถ้าเราทำอะไรผิด เราก็จะบอกแม่เอง อันนี้เราแค่คุยแชท แม่ก็บอกมาว่า ถ้ามันเป็นชีวิตเรา ก็ให้ออกจากบ้าน ไปหาเลี้ยงตัวเอง
คือตอนนี้ยังไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีเรียน เราก็แค่อยากให้แม่ให้กำลังใจแล้วก้เข้าใจเราเหมือนแม่คนอื่นบ้าง ไม่ใช่บังคับอย่างเดียว เราไม่ได้อกตัญญูขนาดนั้น เราเครียดจนอยากฆ่าตัวตายมากๆอ่ะ ก็รู้ว่าทำไปมันไม่มีประโยชน์อะไร ยังมีคนอื่นที่ลำบากกว่าเราเยอะ แต่ตอนนี้มันเหนื่อยมาก อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเราตาย แม่เราจะมีความสุขมั้ยที่ทำชีวิตเราพังแบบนี้ ล่าสุด แม่ตัดขาดลูกกับเราแล้วค่ะ บอกชัดเจนว่าไม่ใช่ลูกกู ใครที่เห็นความผิดพลาดของเรา..ช่วยแนะนำหน่อยได้รึเปล่าคะ เราผิดมากเลยใช่ไหมที่คบกับผู้ชายตอนวัยที่ยังหาเลี้ยงตัวเองไม่ได้ แล้วบ้านอื่นล่ะทำไมคบได้ แทนที่แม่จะถามว่าทำไมเราต้องโกหก ทำไมไม่ถามตัวเองก่อนว่าเราบอกความจริงแม่จะรับได้มั้ย.. เราไม่ได้พาไปทำเรื่องไม่ดีนี่นา ทำไมต้องบังคับทุกอย่างด้วย..
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่