การเเยกออกมาจากกลุ่มนั้นมันทำให้เราโตขึ้นต้องเเลกจากการเสียเพื่อนใช่ไหม หรือว่าเพราะเราอายุมากขึ้นประสบการ์ณเยอะขึ้น

ทะเลาะกันเรื่องงานกลุ่ม. น่าจะถามอะไรสักอย่างเนี่ยเเหละ จำไม่ได้เเล้ว เเต่จำได้เเค่ ม. มันตะคอกใส่เรา เราเลยตะคอกกลับไป เเล้วตอนเข้าเรียน ม. มันพาเพื่อนเดินไปก่อนหมดเลย เราเลยเดินคนเดียว สักพักเพื่อนร่วมห้องก้มาถามว่าเราเป็นอะไรฯ เเละหลายๆอย่าง ตอนเที่ยงเราก็ไปกินข้าวกับเพื่อนที่มาอยู่ข้างๆตอนเราเดินคนเดียว เรียนก็ไปนั่งข้างกับเพื่อน
ที่มาอยู่ข้างๆตอนเราเดินคนเดียว เเล้วพอ วันถัดมา ม. มันก็มาขอโทษให้กลับไปเป็นเหมือน เเล้วก็ร้องไห้  ในใจก็สงสารอยู่หรอก เเต่สงสารตัวเองมากกว่า เพราะตลอดระยะเวลาที่เราเล่นกับ ม. ชอบตะคอกเเละก็อารมเสียใส่ เเต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้งหรอก เเต่มันสะสมมานานเราเลยอยากมาจากจุดเดิมๆเราไม่อยากอยู่จุดๆนั้นอีกเเล้ว เเต่เราก็มีเพื่อนสนิทอีกคนนามว่า ป. เราสนิทกันมาก เราสนิทกันก่อนจะมารู้จัก ม.  ป. เป็นคนที่เรารักมากเช่นเดียวกัน เเต่ไม่รู้มันจะคิดเหมือนเราไหม  เเต่เราก็มีข้อเสียเยอะเราชอบตะคอกชอบโมโหใส่ ป. เหมือนกัน เราเลยเเยกออกมาอยู่คนเดียว เพราะเราไม่อยากทำร้ายความรู้สึกใครอีกเเล้ว ม. ชอบโมโหใส่เรา(ทุกคนเเหละ) เราโมโหใส่ ป. เราไม่อยากอารมเสียใส่ ป. อีกเเล้ว เรารู้ว่ามันเสียความรู้สึกมากเเค่ไหน เราเลยเลือกที่จะเดินออกมา เรารักเพื่อนคนนี้มากเลยไม่อยากใหเค้าเสียความรู้สึกเพราะเราอีกเเล้ว. เเต่การเเยกออกมาจากกลุ่มนั้นมันทำให้เราโต ขึ้น ไม่โมโหง่าย ใส่ใจคนรอบข้างมากขึ้น ใจเราเลยคิดว่า การที่เราโตขึ้นเปลี่ยนตัวเองมากขึ้น มีความคิดมากขึ้น ไตร่ตรองคำพูดเสมอ  ต้องเเลกจากการเสียเพื่อนใช่ไหม หรือว่าเพราะเราอายุมากขึ้นประสบการ์ณเยอะขึ้นเลยทำให้เราเปลี่ยนไป