ทีแรกก็คิดว่าตัวเองใจไม่กว้าง ใจแคบ
แต่พอเปลี่ยนงานมา 4-5 ที่ในกรุงเทพ
พบว่าเหมือนๆกัน.....
....ผมเป็นคนกรุงเทพ...แต่มาทำงานในองค์กรที่หัวหน้างานก็คน ตจว. พนักงานส่วนใหญ่คน ตจว.
พอใกล้วันหยุดที... คน ตจว.ลางานกลับบ้าน...หัวหน้างานก็โยนภาระงานของคนที่ลางานมาให้คนพื้นที่... ที่มีพวกน้อยกว่า..
และไม่ได้ลางาน เพราะบ้านอยู่ใกล้ๆ ก็ไม่รู้จะให้ลาไปไหน..
.... สิทธิสวัสดิการต่างๆ คน ตจว. ได้ไปหมด เช่นที่พัก หอพัก
อย่างคนพื้นที่..บ้านไกลก็อยากจะได้ห้องพักใกล้ๆ เพราะไม่ได้อยากเดินทางไกล-กลับ ไกลๆมันเหนื่อย
ปรากฏว่าขอไม่ได้.. เพราะถูกตั้งกฏเกณฑ์ให้สิทธิเฉพาะคนภูมิลำเนา ตจว.เท่านั้น
.... เมื่อหันมามองดู เงินเดือนคนพื้นที่ก็ได้เท่ากัน ทำงานก็เท่ากัน แต่สิทธิต่างๆไม่เท่ากัน
และที่สำคัญ... คน ตจว. ที่อยู่จังหวัดเดียวกัน ภาคเดียวกัน ก็อุ้มชูกัน เลื่อนตำแหน่งก็เชียร์คนบ้านเดียวกัน
แต่คนพื้นที่ได้รับบท...เป็นผู้เสียสละตลอด...โดยอ้างว่าบ้านไม่ต้องเช่า
แต่ความเป็นจริง คนกรุงเทพก็จริงแต่เช่าที่วัดปลูกบ้าน เช่าที่ราชพัสดุปลูกบ้าน
บางคนก็อยู่คอนโด หรือเซ้งตึกแถว ไม่มีบ้านของตัวเองอยู่ทั้งนั้น
....และที่เบื่อคือ... คน ตจว. เหมือนกับจะไม่ง้องาน..เข้าๆออกๆ.. บทจะออกจากงานก็ออก แค่หนีกลับบ้านนอกก็จบ
แต่คนพื้นที่อย่างผม... ต้องมารับภาระงานแทน... เพราะไม่รู้จะหนีไปไหน... มีงานทำในกรุงเทพก็ไม่อยากเปลี่ยนงานบ่อยๆ
และคนในพื้นที่ก็มีภาระ ครอบครัวลูกหลานทุกคน
แต่คน ตจว. มักจะเป็นโสด มีแฟนก็ไม่มีลูก จึงออกจากงานง่ายมากๆเลย เพราะไม่มีภาระ อยู่หอพัก เช่าห้องเก็บข้าวของง่าย
( แต่พออยากกลับมาทำงานที่เดิม ก็รับง่ายมาก เพราะหัวหน้างานคนบ้านเดียวกัน ทั้งๆที่คนๆนี้มีประวัติทิ้งงานออกไปแท้ๆ)
...เวลามีกินเลี้ยง งานเลี้ยงต่างๆ ถูกบังคับจากคน ตจว. ส่วนใหญ่ให้จัดงานก่อนล่วงหน้าเยอะๆ เพื่อให้พวกเค้าได้กินเลี้ยงก่อนลางาน
หรือจัดหลังจากเทศกาล เพื่อรอให้กลับมาครบๆ....
ที่น่าเบื่อคือ... ใกล้จะถึงวันหยุดเทศกาล.. พวกก็เมาในที่ทำงานแล้ว กินเหล้าไม่แคร์แล้ว...ไม่ทำงานกันแล้ว
อย่างวันนี้จะกลับบ้าน...มาทำงานครึ่งวัน ช่วงบ่ายลางาน ขอกลับก่อนกันเป็นแถวๆ ทั้งๆที่ตอนเช้าก็มา..มาเหล้ากันไม่ได้ทำงานกันเลย
ยังจะมาขอกลับไวอีก....
....คนพื้นที่ก็ต้องเฝ้ารับหน้าเสื่อรอรับชะตากรรมไป
.... ลำบากเน๊อะ เป็นคนพื้นที่เหมือนถูกบังคับให้ต้องออกจากงานกินเงินเดือน
มาทำงานส่วนตัว ค้าขาย ขับวิน ทำได้แค่นั้นเอง....
.... ตอนนี้ผมเลยออกไปทำงาน ตจว.แทนแล้วครับ......จะไปหางานที่มีคนพื้นที่ทำงานเยอะๆ...มากกว่าคน ตจว.
แต่ผมจะนอบน้อมและไม่เอาเปรียบคนพื้นที่เด็ดขาดแน่นอน...
เคยทำงานมีปัญหาว่าคนต่างจังหวัดมีมากกว่าคนพื้นที่..และข่มเหงคนพื้นที่กันบ้างไหมครับ
แต่พอเปลี่ยนงานมา 4-5 ที่ในกรุงเทพ
พบว่าเหมือนๆกัน.....
....ผมเป็นคนกรุงเทพ...แต่มาทำงานในองค์กรที่หัวหน้างานก็คน ตจว. พนักงานส่วนใหญ่คน ตจว.
พอใกล้วันหยุดที... คน ตจว.ลางานกลับบ้าน...หัวหน้างานก็โยนภาระงานของคนที่ลางานมาให้คนพื้นที่... ที่มีพวกน้อยกว่า..
และไม่ได้ลางาน เพราะบ้านอยู่ใกล้ๆ ก็ไม่รู้จะให้ลาไปไหน..
.... สิทธิสวัสดิการต่างๆ คน ตจว. ได้ไปหมด เช่นที่พัก หอพัก
อย่างคนพื้นที่..บ้านไกลก็อยากจะได้ห้องพักใกล้ๆ เพราะไม่ได้อยากเดินทางไกล-กลับ ไกลๆมันเหนื่อย
ปรากฏว่าขอไม่ได้.. เพราะถูกตั้งกฏเกณฑ์ให้สิทธิเฉพาะคนภูมิลำเนา ตจว.เท่านั้น
.... เมื่อหันมามองดู เงินเดือนคนพื้นที่ก็ได้เท่ากัน ทำงานก็เท่ากัน แต่สิทธิต่างๆไม่เท่ากัน
และที่สำคัญ... คน ตจว. ที่อยู่จังหวัดเดียวกัน ภาคเดียวกัน ก็อุ้มชูกัน เลื่อนตำแหน่งก็เชียร์คนบ้านเดียวกัน
แต่คนพื้นที่ได้รับบท...เป็นผู้เสียสละตลอด...โดยอ้างว่าบ้านไม่ต้องเช่า
แต่ความเป็นจริง คนกรุงเทพก็จริงแต่เช่าที่วัดปลูกบ้าน เช่าที่ราชพัสดุปลูกบ้าน
บางคนก็อยู่คอนโด หรือเซ้งตึกแถว ไม่มีบ้านของตัวเองอยู่ทั้งนั้น
....และที่เบื่อคือ... คน ตจว. เหมือนกับจะไม่ง้องาน..เข้าๆออกๆ.. บทจะออกจากงานก็ออก แค่หนีกลับบ้านนอกก็จบ
แต่คนพื้นที่อย่างผม... ต้องมารับภาระงานแทน... เพราะไม่รู้จะหนีไปไหน... มีงานทำในกรุงเทพก็ไม่อยากเปลี่ยนงานบ่อยๆ
และคนในพื้นที่ก็มีภาระ ครอบครัวลูกหลานทุกคน
แต่คน ตจว. มักจะเป็นโสด มีแฟนก็ไม่มีลูก จึงออกจากงานง่ายมากๆเลย เพราะไม่มีภาระ อยู่หอพัก เช่าห้องเก็บข้าวของง่าย
( แต่พออยากกลับมาทำงานที่เดิม ก็รับง่ายมาก เพราะหัวหน้างานคนบ้านเดียวกัน ทั้งๆที่คนๆนี้มีประวัติทิ้งงานออกไปแท้ๆ)
...เวลามีกินเลี้ยง งานเลี้ยงต่างๆ ถูกบังคับจากคน ตจว. ส่วนใหญ่ให้จัดงานก่อนล่วงหน้าเยอะๆ เพื่อให้พวกเค้าได้กินเลี้ยงก่อนลางาน
หรือจัดหลังจากเทศกาล เพื่อรอให้กลับมาครบๆ....
ที่น่าเบื่อคือ... ใกล้จะถึงวันหยุดเทศกาล.. พวกก็เมาในที่ทำงานแล้ว กินเหล้าไม่แคร์แล้ว...ไม่ทำงานกันแล้ว
อย่างวันนี้จะกลับบ้าน...มาทำงานครึ่งวัน ช่วงบ่ายลางาน ขอกลับก่อนกันเป็นแถวๆ ทั้งๆที่ตอนเช้าก็มา..มาเหล้ากันไม่ได้ทำงานกันเลย
ยังจะมาขอกลับไวอีก....
....คนพื้นที่ก็ต้องเฝ้ารับหน้าเสื่อรอรับชะตากรรมไป
.... ลำบากเน๊อะ เป็นคนพื้นที่เหมือนถูกบังคับให้ต้องออกจากงานกินเงินเดือน
มาทำงานส่วนตัว ค้าขาย ขับวิน ทำได้แค่นั้นเอง....
.... ตอนนี้ผมเลยออกไปทำงาน ตจว.แทนแล้วครับ......จะไปหางานที่มีคนพื้นที่ทำงานเยอะๆ...มากกว่าคน ตจว.
แต่ผมจะนอบน้อมและไม่เอาเปรียบคนพื้นที่เด็ดขาดแน่นอน...