อยู่ดีดีก็หาย...

สองวันแล้วสินะที่เทอไม่ติดต่อหรือตอบกลับอะไรมาเลย มักจะเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ คนที่รอนี่มันทรมานอย่างบอกไม่ถูกแต่จะพูดแบบนั้นคงไม่ถูกเพราะเขาไม่ได้บอกให้เรารอนี่เน้าะ  lineไม่อ่านไม่ตอบ โทรไม่ติด เขาจะรู้มั้ยนะว่าเราจะคิดถึงเขาแค่ไหนทุกวันนี้ก็ทำได้แค่ส่งข้อความคิดถึงนะ... ทำอะไรอยู่... สู้ๆนะ... แต่ก็ไร้ข้อความตอบกลับมา ผมพยายามทำความเข้าใจในความเป็นเทออยู่เสมอกับการที่เทอมักจะหายไปแบบนี้อยู่บ่อยๆ แต่ผมมักโทษตัวเองที่เราเข้าไปวุ่นวายกับเขามากไปรึป่าว หรือในความเป็นจริงแล้วเขาก็ไม่ได้อยากจะคุยอะไรแต่แรกแล้วแต่อาจจะแค่รักษาน้ำใจ  สองวันก่อนหน้านี้เราคุยกันเรื่องที่เขาอยากได้พัดลมไอเย็นไปไว้ใช้ที่ห้อง หลังจากที่ผมลองเชคราคาเชคสเปครุ่นต่างๆแล้วก็ถามเขาว่าเอาเลยมั้ยเดี๋ยวเราจะไปขนมาให้และลองให้
เขาก็บอกเราว่าเอานะ ก่อนที่เขาจะหายไปผมได้ขับรถไปเอาของมาให้แล้วเอากลับบ้านมาทดลองก็ได้ถ่ายวิดีโอการใช้งานส่งให้เขาทางไลน์ถ่ายรูปนั่นนี่ไปให้ แต่ก็ผ่านไปเป็นวันเข้าสองวันข้อความนั้นยังไม่ถูกเปิดอ่าน  อีกเรื่องที่เขาเคยเอ่ยๆมาว่าเขาอยากได้น้ำหอมตัวนึงเขาส่งรูปมาให้ดู
ด้วยความที่เทอทำงานแถบจะทุกวันผมก็เลยแอบไปหามาให้แต่ยังไม่ได้บอกเขาหรอกครับคิดว่าจะเอาไปเซอไพร์เขา แต่ก็คงต้องรอดูต่อไปว่าจะมีโอกาสได้ให้มั้ย แม้แต่ในขณะที่นั่งเขียนกระทู้นี้ผมก็ยังอดไม่ได้ที่จะเปิดดูline ว่าเขาจะตอบกลับมามั้ย สมองมันวนเวียนวกวนถึงแต่เขาไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เลยครับถ้ามีสมาชิกท่านไหนพอมีวิธีแก้ช่วยแนะนำมาได้นะครับ  
  แต่ชีวิตคนเราทุกคนต้องเดินต่อไปครับ บางครั้งการที่เฝ้ารอมันคือการอดทน ผลของการรอมันอาจจะไม่ได้สวยงามเสมอไป เราก็แค่ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงที่จะเลิกรอเขาได้  ฝันดีนะครับ