เราควรจะช็อคมั้ยคะเมื่อรู้ว่าคนที่เราแอบชอบ เขารู้จักเรามานานแล้ว

เราจำเรื่องตอนเด็กๆไม่ค่อยได้หรอกคะจำได้แค่ว่าเมื่อก่อนมีเพื่อนเล่นบ้านติดกัน พ่อเรากับพ่อเขารู้จักกันและพ่อเรากับพ่อเขาชื่อเดียวกันพ่อเราทำร้านศิลป์อยู่หัวมุมสี่แยกไฟแดง ส่วนพ่อเขาก็ทำร้านแอร์อยู่อีกมุมหนึ่งตอนเด็กๆเขาชอบข้ามถนนมาเล่นฝั่งบ้านเรามาเล่นกับเด็กๆฝั่งบ้านเราพอประมาณอ.3เราย้ายบ้านเราก็ไม่ได้กลับไปแถวนั้นอีกเลย เรื่องนี้คือเเม่เราเล่ามา ส่วนเรื่องต่อจากนี้คือเรื่องที่เราจำได้ เราแอบชอบผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งที่บังเอิญเจอกันซ้ำๆแถวที่เราเรียนพิเศษ เราเกิดสะดุจตาเขาแต่ก็ไม่ได้อะไรนะเพราะแค่พึ่งเจอกันจะหลงรักได้ไง ช่วงเปิดเทอมม.5เราไม่ได้เรียนพิเศษเพราะเราเบื่อๆเลยหานิยายอ่านเล่นไป1เทอม60เล่ม มีทั้งนิยายยุโรป และไทย ประเด็นคือหลังเลิกเรียนเราจะไปหาไรกินที่เซเว่นแถวหอ เราบังเอิญไปเจอเขาอีกละ เป็นคนที่เราสะดุจตาแล้วก็จำได้ว่าเคยเจอ ช่วงสอบปิดภาคเรียนที่1 เรากำลังมารอรถกลับหอหน้าโรงเรียนจริงๆตอนนั้นเราก็ลืมเขาแล้วลืมว่าเราสะดุจตาคนนี้ เราเจอเขาเดินผ่านมาสงสัยน่าจะมาทำธุระแถวโรงเรียนเราเราเลยสะกิดเพื่อนทำนองว่าเธอๆเห็นผู้ชายคนนั้นปะเรามีอะไรจะเล่าแต่เราพูดภาษาพ่อขุนรามนะ555 หลังจากนั้นเราก็เฉยๆแล้วลืมมันไปพอรู้ตัวอีกทีเราก็รู้สึกดีกับคนที่เจอกันเเค่ไม่กี่ครั้งหรอ เราเลยพยายามลืมๆเขาเพราะเราคงคิดว่าแค่บังเอิญ แต่วันหนึ่งเราไปเจอเฟสบุ๊คคนหนึ่งที่เฟสบุ๊คแนะนำเพื่อน ซึ่งมันเป็นเขา เราเลยทบทวนทุกอย่างจนกระทั้งขนาดย้อนลบรูปวิวในไอจีเราไปสะดุจตาภาพที่เราไปถ่ายที่ตลาดนัดต่างจังหวัดอะเห้ยผู้ชายคนนั้นเป็นเขาในใจเราคิดว่าบังเอิญเกินไปละเราลืมๆมันไปจนกระทั่งเราขึ้นม.6เราไปติวเพื่อสอบเข้ามหาลัย เราไปเจอเขาที่เรียนพิเศษเรา บังเอิญอีกละครูที่ติวพิเศษเราคือครูคุมโครงงานเขา เราได้อยู่ใกล้ๆเขาครั้งแรกใจเราสั่นมากอะรู้ตัวอีกทีก็ส่องเฟสเขาทุกวันอะ เราเจอเขาบ่อยขึ้นในช่วง3-4เดือนนี้อะแต่ไม่ค่อยคุยพอเขามองมาเราก็หลบตา เพื่อนเราชอบขับรถวนหน้าบ้านเขา ทุกครั้งที่ผ่านบ้านเขาเราใจสั่นมาก แต่เรายังช็อคอยู่กับเรื่องที่แม่เล่าให้เราฟังว่าคือเพื่อนเล่นในวัยเด็ก ทำไมเราจำเขาไม่ได้ 😢