ตามหาคนแปลกหน้า หอศิลป์

เราไปเดินดูงานที่หอศิลป์คนเดียวครั้งแรก แล้วบังเอิญเดินเจอใครคนนึงที่เหมือนเราทั้งคู่จะดูงานด้วยกันไปตลอดทั้งชั้นเลย ไม่รู้ว่าเขาสังเกตเหมือนเรามั้ย แต่เรารู้สึกว่ามันแปลกดี ที่อยู่ดี ๆ ก็มีคนแปลกหน้าเดินข้าง ๆ เราตลอดโดยไม่ได้คุยกันเลยสักคำ ต่างคนต่างรอให้อีกฝ่ายเดินไปพร้อม ๆ กัน

หน้าคม ไว้หนวดหน่อย ใส่เสื้อแขนสั้นสีขาว เห็นรอยสักที่แขน กางเกงสีดำ สะพายถุงผ้าสีเขียวขี้ม้าที่มีดีเทลดูติสท์หน่อย ใส่แว่น ผิวแทน สูงประมาณ 180 นิด ๆ มั้ง

จำได้ว่าเราดูงานพร้อมกันหลายชิ้นมาก มีหลายจังหวะที่เราใกล้กันจนได้กลิ่นน้ำหอม และได้ยินเสียงหายใจ แล้วตอนที่เราลงมาชั้นล่าง กำลังจะกลับ เราต้องไปหยิบกระเป๋าที่ฝากไว้ก่อน เขาก็เหมือนจะรอเราอยู่ตรงข้างหน้าที่ไว้เก็บกระเป๋าด้วย เราฝากไว้ แต่เขาไม่ได้ฝาก ตอนเราเดินออกมา จากช่องล็อกเกอร์ แล้วยังเจอเขา เราตกใจมาก ที่เขายังไม่ได้เดินลงบันไดเลื่อนไป แล้วเขาก็เดินไปพร้อมเรา(หรือเราคิดไปเองก็ไม่รู้ 😭) สุดท้ายเราทั้งคู่ก็แยกกันตรงทางขึ้นบีทีเอส

ตอนนั้นก็ไม่กล้าทัก ทั้งที่ใจอยากจะพูดอะไรสักอย่างมาก แต่ก็พลาดไปแล้ว

ถ้าคุณบังเอิญเห็นโพสต์นี้ แค่จะบอกว่าเรารู้สึกดีกับโมเมนต์นั้นมาก มันเรียบง่ายแต่น่าจดจำมากเลย ขอบคุณที่ทำให้วันนี้เป็นวันที่ดี