ตามหัวข้อเลยค่ะ คือมีนเป็นพนักงานออฟฟิตธรรมดา ๆ คนนึง เข้าใจน่ะว่าคนเราย่อมมีปัญหาในชีวิตทุกคน ทำงานกับคนหมู่มากร้อยพ่อพันแม่จะให้คนนี้ดีกับเรา คนนั้นพูดจาถูกใจเรามันไม่มีหรอก แต่มีนเป็นคนไม่ค่อยชอบยุ่งกับใคร ไม่มีเพื่อสนิทที่ออฟฟิต เวลาไปเที่ยวถ้าไปกันหมดแก๊ง หรือเจ้านายพาไปก็จะไป แต่ถ้าไปกับคนใดคนนึงเป็นพิเศษก็ไม่ไป วัน ๆ มาทำงานเลิกงานก็กลับบ้าน ถ้าวันไหนไปห้างก็จะไปคนเดียว ไม่อยากไปกับเพื่อนอะบางที่เราอยากไปร้านนี้ เพื่อนอยากไปร้านนั้น นิสัยมีนก็จะประมานนี้
จริง ๆ มีนมีเรื่องไม่สบายใจเยอะน่ะ แต่วันนี้ขอเล่าที่มันอึดอัดแบบสด ๆ ร้อน ๆ ก่อน งาน Staff party ที่ผ่านมาปกติทุกปีจะจัดกลางคืน ปีนี้บอสอยากจัดกลางวันเพราะอยากให้พนักงานได้กลับบ้านเร็ว บางคนต้องเดินทางกลับต่างจังหวัดเทศกาลสงกรานต์บริษัทหยุด 8 วัน ปกติในทุก ๆ ปี มีนจะเป็นคนคอยถ่ายรูปเก็บภาพบรรยากาศในงานเพื่อเก็บเป็นประวันและเอารูปมาลง facebook บริษัท ในงานก็จะมี ดนตรี นักร้อง แดนเซอร์ พอเหล้าเข้าปากพนักงานก็จะออกไปเต้นกันหน้าเวที มีนก็จะเดินตระเวรเก็บภาพไปเรื่อย หลังจากนั้นก็จะมีจับรางวัลด้วย ปกติจะเลี้ยงเบียร์สดน่ะแต่ปีนี้บอสเลี้ยงเหล้า มีนสายเบอร์ค่ะ55+ พี่อีกสาขาแกก็จัดมาให้ลังนึง แต่มีนเอาเบอร์ไปไว้ที่รถ ซึ่งรถจอดหลังโต๊ะกินเลี้ยงประมานสิบก้าว มีนจะเดินไปหยิบเบียร์ที่ละสองขวดที่รถบางทีก็สูบบุหรี่หลังรถก่อนกลับโต๊ะ ประเด็นคือมีนเพิ่งมารู้เมื่อไม่นานมานี้ว่ามีคนมาเล่าให้บอสฟังว่า มีนอะแอบไปมีอะไรกับคนอื่นที่พุ่มไม้ 55555+ ใช่ค่ะทุกคนอ่านไม่ผิดหรอก คือ งาน Staff party ปีนี้จัดกลางวันบอสก็แซวมีนว่า แหม่ปีนี้ไม่หายไปไหนเลยน่ะ ทุกทีหายไปเป้นเงาตะคุ่ม ๆ มีน ก็ไมไ่ด้สนใจแกคงแซวเล่น คนอื่นก็มาพูดต่อจนมีนจับใจความได้ตรงที่ว่า ไปหลบเอากันหลังต้นไม้หญ้าทิ่มตูดกันพอดี คือแบบเห้ยยยยยยยยย หน้าชาอ่ะ เหมือนโดนตบหน้าเลย มีน้องคนนึงพูดขึ้นมาว่ามีนอยู่หน้าเวทีกับน้องคนนี้ตลอดน่ะทุกปี แต่เชื่อไม๊ไม่มีใครได้ยิน มีนก็ไลนืไปขอบคุณน้องเค้าที่น้องพูดความจริงอย่างน้อยก็มีคนนึงปหละที่รู้ความจริงว่ามีนไม่ได้หายไปนอนเอากับใครในพุ่มไม้
สุดท้ายนี้ คือ มีนไม่เข้าใจทำไมคนอื่นถึงได้เม้าท์ใส่ไข่คนอื่นได้มากถึงขนาดนี้ มีนหน้าชาเลยน่ะ แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้หรือแก้ตัวอะไร แต่มีนเสียใจที่คนอื่นมองมีนเป็นคนแบบนี้ มีนอยากร้องไห้ มีนไม่มีเพื่อนที่จะให้ระบายความทุกข์ที่ได้พบเจอเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องนึงที่ประสบในออฟฟิต จริง ๆ มีนเจอเรื่องจากที่คนอื่นเล่าต่อ ๆ กันว่ามีนเป็นคนอย่างงั้นอย่างนี้ หลายเรื่องน่ะ มีนแค่อยากให้มีคนเข้าใจ อยากมีที่ระบาย อยากมีคนรับฟัง อยากรู้ว่าคนอื่นที่เค้าต้องมาเป็นขี้ปากชาวบ้านเค้าทำตัวยังไง แต่เรื่องนี้มีนกล้าพูดกล้าสาบานได้เลยว่ามีนไม่เคยไปนอนเอากับใครที่ใต้ต้นไม้ รึไปทำตัวเป็นเงาตะคุ่ม ๆ ในพงหญ้า บางทีเจอหลาย ๆ เรื่องที่คนใส่ร้ายแล้วมีนไม่สามารถพูดความจริงให้คนอื่นฟังได้ มีนเครียดน่ะ เครียดจนไ่ม่อยากมาทำงาน เครียดจนบางทีเก็บตัวอยู่คนเดียวในห้องจนบางครั้งอยากจะฆ่าตัวตายเลยด้วยซ้ำ มีนกลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า
ขอบคุณพื้นที่พันทิปที่ให้มีนมีพื้นที่ระบายความในใจน่ะค่ะ อาจจะยาวไป อาจจะเขียนได้ไม่น่าอ่าน แต่มันเป็นความรู้สึกในใจของมีนต้อนนี้จริง ๆ ค่ะ
เวลาคนที่เครียด หรือเจอปัญหาชีวิตแล้วไม่มีที่ระบายเค้าทำยังไงให้สบายใจขึ้น
จริง ๆ มีนมีเรื่องไม่สบายใจเยอะน่ะ แต่วันนี้ขอเล่าที่มันอึดอัดแบบสด ๆ ร้อน ๆ ก่อน งาน Staff party ที่ผ่านมาปกติทุกปีจะจัดกลางคืน ปีนี้บอสอยากจัดกลางวันเพราะอยากให้พนักงานได้กลับบ้านเร็ว บางคนต้องเดินทางกลับต่างจังหวัดเทศกาลสงกรานต์บริษัทหยุด 8 วัน ปกติในทุก ๆ ปี มีนจะเป็นคนคอยถ่ายรูปเก็บภาพบรรยากาศในงานเพื่อเก็บเป็นประวันและเอารูปมาลง facebook บริษัท ในงานก็จะมี ดนตรี นักร้อง แดนเซอร์ พอเหล้าเข้าปากพนักงานก็จะออกไปเต้นกันหน้าเวที มีนก็จะเดินตระเวรเก็บภาพไปเรื่อย หลังจากนั้นก็จะมีจับรางวัลด้วย ปกติจะเลี้ยงเบียร์สดน่ะแต่ปีนี้บอสเลี้ยงเหล้า มีนสายเบอร์ค่ะ55+ พี่อีกสาขาแกก็จัดมาให้ลังนึง แต่มีนเอาเบอร์ไปไว้ที่รถ ซึ่งรถจอดหลังโต๊ะกินเลี้ยงประมานสิบก้าว มีนจะเดินไปหยิบเบียร์ที่ละสองขวดที่รถบางทีก็สูบบุหรี่หลังรถก่อนกลับโต๊ะ ประเด็นคือมีนเพิ่งมารู้เมื่อไม่นานมานี้ว่ามีคนมาเล่าให้บอสฟังว่า มีนอะแอบไปมีอะไรกับคนอื่นที่พุ่มไม้ 55555+ ใช่ค่ะทุกคนอ่านไม่ผิดหรอก คือ งาน Staff party ปีนี้จัดกลางวันบอสก็แซวมีนว่า แหม่ปีนี้ไม่หายไปไหนเลยน่ะ ทุกทีหายไปเป้นเงาตะคุ่ม ๆ มีน ก็ไมไ่ด้สนใจแกคงแซวเล่น คนอื่นก็มาพูดต่อจนมีนจับใจความได้ตรงที่ว่า ไปหลบเอากันหลังต้นไม้หญ้าทิ่มตูดกันพอดี คือแบบเห้ยยยยยยยยย หน้าชาอ่ะ เหมือนโดนตบหน้าเลย มีน้องคนนึงพูดขึ้นมาว่ามีนอยู่หน้าเวทีกับน้องคนนี้ตลอดน่ะทุกปี แต่เชื่อไม๊ไม่มีใครได้ยิน มีนก็ไลนืไปขอบคุณน้องเค้าที่น้องพูดความจริงอย่างน้อยก็มีคนนึงปหละที่รู้ความจริงว่ามีนไม่ได้หายไปนอนเอากับใครในพุ่มไม้
ขอบคุณพื้นที่พันทิปที่ให้มีนมีพื้นที่ระบายความในใจน่ะค่ะ อาจจะยาวไป อาจจะเขียนได้ไม่น่าอ่าน แต่มันเป็นความรู้สึกในใจของมีนต้อนนี้จริง ๆ ค่ะ