เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว สงสารแม่ คือตั้งแต่เล็กจนโตเราไม่เคยรู้จักคำว่า “ครอบครัวอบอุ่น”เลย เรามีพี่น้องทั้งหมด 3 คน เราเป็นคนโต มีน้องสาวอีก 2 คน ตั้งแต่เล็กจนโตเราก็เห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน ตีกันตลอด
เรารับรู้ความรู้สึกเจ็บปวดนี้มาตลอด เราเป็นคน sensitive มาก เวลามีเรื่องอะไร หรือมีปัญหาอะไรขึ้นมาเราจะคิดมาก เครียดมาก เป็นกังวล ร้องไห้ง่ายมาก หรือพูดง่ายๆจิตใจเราอ่อนแอมาก เมื่อก่อนนี้พ่อเราติดเหล้าเราก็ว่าแย่แล้ว แต่ตอนนี้มาติดยาบ้าอีก เราเคยพูดดีก็แล้ว ด่าก็แล้ว ไล่ก็แล้ว มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย เราทุกข์ใจ สงสารแม่ ขนาดเราไม่ได้อยู่ด้วย แค่รู้เรื่องยังแย่ขนาดนี้ แล้วแม่เราล่ะคนที่เขาอยู่ด้วย เห็นและรับรู้ทุกอย่างเขาจะเป็นยังไง ชีวิตเรายิ่งกว่าในละครน้ำเน่าจริงๆ แม่ตรอมใจจนร่างกายซูบผอม ดำ เราอยากไปรับแม่มาอยู่ด้วยกัน แต่เขาก็ไม่อยากมา บอกแค่ว่าห่วงน้อง กลัวน้องเรียนไม่จบ น้องสาวคนเล็กเรากำลังเรียนอยู่ชั้น ม.3 ปีนี้ ทุกวันนี้พ่อเราเล่นหนักขึ้นทุกวัน เงิน ทองที่หามาได้เขาก็จะซื้อยาบ้าหมด เล่นหนักจนทุกวันนี้กล้าเล่นแบบโจ่งแจ้ง ขนาดน้องสาวเราไปเห็น เราเกลียดพ่อเรามาก แต่เขาก็คือพ่อ ภาพที่เขาทำร้ายร่างกายแม่ ภาพที่เขาอาละวาด ภาพที่เขาเมา มันยังติดอยู่ในความทรงจำเราตลอด ไม่มีวันลืม เราควรทำยังไง
บางทีเราคิดว่า เราจะเป็นคนไปแจ้งความจับเขาเอง แต่เราก็กลัวว่าตำรวจจะไม่ทำอะไรเพราะเราได้ยินมาว่า คนที่ขายก็เอายาบ้ามาจากตำรวจ เราอยากให้เขาไปให้พ้นจากชีวิตเราและแม่ เรากล้าพูดได้เต็มปากเลยว่า “เราอยากให้เขาตาย” เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวแต่ไม่เคยคิด ไม่เคยเป็นผู้นำ ไม่เคยทำให้ครอบครัวมีความสุขเลยแม้แต่ครั้งเดียว คนที่จะตายก่อนคงไม่ใช่คนที่สร้างปัญหา แต่เป็นคนที่ทนแบกรับปัญหา นั่นก็คือ”แม่”เรา
พ่อเราเสพยาบ้า เราควรทำยังไง แจ้งความดีไหม
เรารับรู้ความรู้สึกเจ็บปวดนี้มาตลอด เราเป็นคน sensitive มาก เวลามีเรื่องอะไร หรือมีปัญหาอะไรขึ้นมาเราจะคิดมาก เครียดมาก เป็นกังวล ร้องไห้ง่ายมาก หรือพูดง่ายๆจิตใจเราอ่อนแอมาก เมื่อก่อนนี้พ่อเราติดเหล้าเราก็ว่าแย่แล้ว แต่ตอนนี้มาติดยาบ้าอีก เราเคยพูดดีก็แล้ว ด่าก็แล้ว ไล่ก็แล้ว มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย เราทุกข์ใจ สงสารแม่ ขนาดเราไม่ได้อยู่ด้วย แค่รู้เรื่องยังแย่ขนาดนี้ แล้วแม่เราล่ะคนที่เขาอยู่ด้วย เห็นและรับรู้ทุกอย่างเขาจะเป็นยังไง ชีวิตเรายิ่งกว่าในละครน้ำเน่าจริงๆ แม่ตรอมใจจนร่างกายซูบผอม ดำ เราอยากไปรับแม่มาอยู่ด้วยกัน แต่เขาก็ไม่อยากมา บอกแค่ว่าห่วงน้อง กลัวน้องเรียนไม่จบ น้องสาวคนเล็กเรากำลังเรียนอยู่ชั้น ม.3 ปีนี้ ทุกวันนี้พ่อเราเล่นหนักขึ้นทุกวัน เงิน ทองที่หามาได้เขาก็จะซื้อยาบ้าหมด เล่นหนักจนทุกวันนี้กล้าเล่นแบบโจ่งแจ้ง ขนาดน้องสาวเราไปเห็น เราเกลียดพ่อเรามาก แต่เขาก็คือพ่อ ภาพที่เขาทำร้ายร่างกายแม่ ภาพที่เขาอาละวาด ภาพที่เขาเมา มันยังติดอยู่ในความทรงจำเราตลอด ไม่มีวันลืม เราควรทำยังไง
บางทีเราคิดว่า เราจะเป็นคนไปแจ้งความจับเขาเอง แต่เราก็กลัวว่าตำรวจจะไม่ทำอะไรเพราะเราได้ยินมาว่า คนที่ขายก็เอายาบ้ามาจากตำรวจ เราอยากให้เขาไปให้พ้นจากชีวิตเราและแม่ เรากล้าพูดได้เต็มปากเลยว่า “เราอยากให้เขาตาย” เขาเป็นหัวหน้าครอบครัวแต่ไม่เคยคิด ไม่เคยเป็นผู้นำ ไม่เคยทำให้ครอบครัวมีความสุขเลยแม้แต่ครั้งเดียว คนที่จะตายก่อนคงไม่ใช่คนที่สร้างปัญหา แต่เป็นคนที่ทนแบกรับปัญหา นั่นก็คือ”แม่”เรา