จากสัมผัสพิเศษสู่...วิถีมูเตลู

สืบเนื่องจากกระทู้ที่แล้ว >>> https://pantip.com/topic/36758652

จากวันนั้นถึงวันนี้ มีเรื่องราวหลายๆสิ่งเกิดขึ้นมากมาย ทั้งที่บางคนอาจจะมองว่าเป็นเพียงความบังเอิญ แต่สำหรับผมนั้น
หลายคนเรียกว่า... มู เ ต ลู

เรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นสิ่งที่สืบเนื่องต่อจากสัมผัสพิเศษที่เคยเล่ามา วันนี้จะมาอัพเดทให้ทราบกันว่าผมเจออะไรอีกบ้าง เริ่มกันเลย Go Go Go !!

........................................

หลังจากที่เราเริ่มรู้ตัวเองว่ามีสัมผัสพิเศษและไม่นานมานี้ก็ได้พบเจอกับของประทานบางอย่าง ที่ไม่เข้าใจสักที สิ่งนั้นคือการเห็นภาพล่วงหน้า และดวงชะตาของคนผู้นั้น มีอยู่หลายคนรอบตัวที่พยายามพิสูจน์ว่าผมนั้นของจริง หรือ มโนทัศน์ ขอยกตัวอย่างเด็ดมาให้ก่อนหนึ่งรายในค่ำคืนนี้

" คิ ด ถึ ง "  เสียงครวญจากใครบางคนที่ฝากไปถึงอีกคน
ครั้นเมื่อผมได้เข้าไปทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งย่านสีลม มีโอกาสเจอพี่เลี้ยงผู้หญิงคนหนึ่ง อายุราว 29 ปี ครั้งแรกที่ผมเห็นพี่เค้านั้นใบหน้าของเค้าคือผู้หญิงคนหนึ่งที่แก่และเหี่ยว เหมือนคนอายุ 80 กว่าๆ แต่ก็ไม่อยากพูดกับใครในสิ่งที่เราเห็น (ไปเริ่มงานใหม่ๆ กลัวคนหาว่าบ้า 555) จากนั้นไม่นานผ่านไปประมาณ 8 เดือน วันนั้นก็มาถึงวันที่ทุกคนในออฟฟิตรู้เรื่องของเรา และวันทำงานของเรากลายเป็นวันดูดวงแทบทุกวัน พี่เลี้ยงผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ ผมจึงไม่ค่อยเปิดใจกับเค้าสักเท่าไหร่ แต่วันนั้นเหลือเพียงเค้าคนเดียว แล้วพี่คนอื่นๆเค้าก็คะยั้นคะยอให้พี่เลี้ยงดูดวงกับผมจบยินยอม และก่อนดูผมก็บอกว่าขอเปิดดวงและเปิดใจยอมรับชะตาของตัวเอง อย่าลบหลู่ในสิ่งที่ผมบอก แต่ให้ฟังหูไว้หูตามพึงพิจารณา (บอกแบบนี้ทุกคน)

เริ่มจากการทำนายนิสัย ตั้งแต่เด็กจนโต และไปจนถึงเรื่องทางบ้านและครอบครัว มีภาพของบ้านของเค้าปรากฎขึ้นมาในห้วงเวลาหนึ่ง และผมก็บอกไป เค้าก็เปิดให้ดูรูปถ่ายบ้านซึ่งตรงกันกับลักษณะที่ผมบอกไป เงียบกันทั้งห้อง ทุกคนเริ่มตั้งใจฟัง คราวนี้ผมก็บอกว่าครั้งแรกที่ผมเห็นพี่ ผมเห็นพี่เป็นคนแก่คนนึง แล้วทันใดนนั้นเหมือนผู้หญิงแก่คนนั้นออกจากร่างของพี่เลี้ยงแล้วมายืนข้างๆพี่เลี้ยง แล้วหันหน้าไปมองพี่เลี้ยงของผมที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมนั้น แล้วร้องไห้ พร้อมบอกว่าคิดถึง (น้ำตาผมไหลตาม) ผมร้องไห้น้ำตาไหล และหายใจไม่ค่อยจะออก พี่เค้าเริ่มตกใจว่าเป็นอะไร ผมบอกว่า ผู้หยิงแก่คนนั้นยืนอยู่ด้านขวาของพี่ เค้ามองหน้าพี่และบอกว่าคิดถึง..... คิดถึง ประมาณสองสามครั้ง ผมรับรู้ได้ว่าเค้าอัดอั้นมากแค่ไหน แต่ผมไม่ทราบว่าเค้าเป็นใคร จึงบอกพี่เลี้ยงไปตามนั้น พี่เลี้ยงผมก็ไม่รู้จัก ได้แต่เพียงสัณนิษฐาณว่า เป็นบรรพบุรุษของคนที่บ้าน ผมเล่าให้พี่เลี้ยงฟังว่า เมื่อก่อนเค้าเป็นใหญ่เป็นโตในบ้าน จะเป็นเหมือนศูนย์รวมของบ้าน วันรวมญาติจะมีเพียงเค้าที่สามารถทำได้ แต่เมื่อบุคคลนี้ ลาจากโลกนี้ไป บ้านก็เกิดแต่ปัญหาแตกความสามัคคีกันในพี่น้อง พี่เลี้ยงมองหน้าผมแล้วบอกสั้นๆว่า...มันคือเรื่องจริง ตอนนี้ที่บ้าน ตจว. เป็นแบบนี้ พี่เลี้ยงจึงถามว่าควรทำไงได้บ้าง ผมจึงแนะนำวิธีไปตามสมควร หลังจากนั้นก็เป็นที่ฮือฮากันใหญ่ เริ่มเป็นที่รู้จักมาขึ้นแนะนำกันมาต่อเรื่อยๆ มีหลายๆคนที่เจอเรื่องราวอันไม่น่าเชื่ออีกหลายราย ไว้จะมาเล่าต่อนะครับ สำหรับค่ำคืนนี้ ฝันดีครับ