สวัสดีครับ
เกิดมา 30 กว่าปี ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตั้งกระทู้ถามอะไรแบบนี้ แต่อึดอัดใจมาเป็นปีแล้ว อยากขอคำปรึกษาครับ
ก่อนอื่นเลย ผมเป็นเกย์ แต่ไม่เคยเปิดเผยกับใคร เพราะคิดว่าไม่จำเป็น และอยู่แบบผู้ชายปรกติมาตลอดก็มีความสุขดี มีเพื่อนก็ผู้ชายปรกติ เฮฮาทั่วไป กลุ่มเพื่อนที่สนิทด้วยกันมาจนทุกวันนี้ก็ไม่มีใครรู้ และคิดว่าชั่วชีวิตนี้ก็คงจะไม่ได้บอกพวกมันเหมือนกัน ที่ผ่านมา ตั้งแต่จบมัธยมผมก็ไม่เคยสนใจเรื่องความรักเลย ไม่เคยมีแฟน อันนี้ตัดสินใจมาตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่นแล้ว ว่าอยากอยู่คนเดียว เคยมากสุดก็แค่แอบชอบเพื่อนตอนมัธยม หลังจากขึ้นมหาลัยแล้วก็ไม่เคยสนใจใคร รักที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า แล้วก็คิดว่าคงจะอยู่คนเดียวไปยันตาย อันนี้ตัดสินใจมานานแล้ว และผมคิดว่าไม่เปลี่ยนใจแน่นอน ประสบการณ์เรื่องความรักเป็นศูนย์และไม่เคยมีความสัมพันธ์อะไรใดๆกับใคร ใครเข้ามาในเชิงนี้ผมจะหลบออกมาตลอดทั้งหญิงและชาย
ประเด็นคือ ผมมีเพื่อนที่รู้จักตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆจากที่ทำงาน คบกันมาก็ 10 กว่าปีแล้ว ช่วงแรกก็ไม่ได้สนิทอะไรมาก เป็นเพื่อนร่วมงานปรกติ พอเริ่มสนิทกันจนค่อนข้างสนิทกันมาก คุยกันได้ทุกเรื่อง และมันเป็นคนดีมากค่อนข้างแคร์เพื่อน ทำให้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ที่ผมเริ่มรู้สึกว่าแอบชอบมัน แต่มารู้ตัวแน่ๆและยอมรับตัวเองว่าเราคงแอบชอบมันจริงแล้วๆแหละตั้งแต่เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว และความรู้สึกเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆจนอึดอัด และเพื่อนเป็นผู้ชายแท้ มีแฟนเป็นผู้หญิง
มันเป็นความรู้สึกที่มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ แต่ก็อึดอัดเวลาได้ยินมันพูดถึงแฟน หรือแคร์แฟน เหมือนตัวเราต้องการความสนใจจากมันมากกว่าแค่ที่เพื่อนมีให้กัน แล้วก็อยากจะเป็นทุกๆอย่างให้มัน จนบางครั้งก็รู้สึกว่าความหวังดีของเราที่มีให้มันมีมากเกินไปจนอึดอัดตัวเอง ทั้งๆที่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ทั้งใจก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นไปได้ อารมณ์คนแอบชอบก็คงประมาณนี้มั้ง บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ความอึดอัดมีมากกว่า ต้องมานั่งถอนหายใจทุกทีว่านี่ตัวเราเป็นอะไรของเรา
ก็เลยหนีออกมาด้วยการย้ายงานเมื่อต้นปีที่แล้ว(และเพราะที่ใหม่ให้เงินดีกว่าด้วยประการหนึ่ง) พอไม่ได้เจอกันบ่อยๆเหมือนเดิม ก็รู้สึกว่าดีขึ้น แต่เมื่อไหร่ที่มันทักแชทมาคุย หรือนัดไปเจอกัน ผมก็จะกลับรู้สึกแบบนั้นอีก มันเหมือนเป็นความหวังลมๆแล้งๆที่ทำให้เรามีความสุขและในขณะเดียวกันก็ทำให้เราเจ็บปวดเป็นระยะๆ เหมือนว่าถ้ายังมีเหตุให้ต้องเจอให้ต้องติดต่อกันอยู่ ความรู้สึกมันก็จะไม่หายไปสักที ในใจผมอยากจะหลีกตัวเองออกมา อยากจะหายไปจากชีวิตมัน อยากจะตัดความสัมพันธ์ ไปเลย แต่พอผมมานั่งคิด แบบนั้นผมก็คงจะเห็นแก่ตัวเกินไป ที่จะต้องมาทิ้งเพื่อนดีๆที่คบมา 10 กว่าปีด้วยเหตุผลแบบนี้ มันก็รู้สึกทุเรศตัวเอง และถ้าจะให้ทำจริงๆ ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน
ที่แย่ไปกว่านั้นคือตอนนี้โชคชะตาเล่นตลกร้ายอะไรก็ไม่ทราบ ทำให้เมื่อเดือนก่อนมันเกิดอยากจะย้ายมาพักอพาร์ตเม้นต์เดียวกับผม(เกิดปัญหากับที่พักเก่าของมัน และเพราะที่ผมพักใกล้บริษัทเก่าผม หรือก็คือที่ที่มันทำงานอยู่) กลายเป็นว่าตอนนี้เจอกันทั้งบ่อยกว่าเดิม แถมยังต้องมาคอยเห็นแฟนมันอีก
ตอนนี้บอกตรงๆอึดอัดมากครับ ไม่คิดว่าจะต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้ กับเพื่อนคนอื่นๆที่สนิทกว่าคนนี้ก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้ด้วยมาก่อน มีมารู้สึกกับคนนี้คนเดียว ไม่รู้จะทำอย่างไรดี มันจะหายไปเองไหม หรือมันจะยิ่งแย่กว่านี้ครับ? ทำอย่างไรความรู้สึกแบบนี้ถึงจะหายไป เพราะผมก็ไม่ได้หวังจะให้มันมาคบผมเป็นแฟน ทั้งผมเองก็ไม่ได้อยากจะคบมันเป็นแฟน อยากให้มันกลับไปรู้สึกเป็นแค่เพื่อนกันเหมือนเดิมโดยที่ผมไม่ต้องเสียเพื่อนดีๆที่คบกันมา 10 ปีโดยการเดินออกมาจากชีวิตมัน มันยังจะเป็นไปได้อยู่ไหม?
ชอบเพื่อนที่คบมา 10 ปี ทำอย่างไรถึงจะเลิกชอบคนที่แอบชอบได้ครับ
เกิดมา 30 กว่าปี ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตั้งกระทู้ถามอะไรแบบนี้ แต่อึดอัดใจมาเป็นปีแล้ว อยากขอคำปรึกษาครับ
ก่อนอื่นเลย ผมเป็นเกย์ แต่ไม่เคยเปิดเผยกับใคร เพราะคิดว่าไม่จำเป็น และอยู่แบบผู้ชายปรกติมาตลอดก็มีความสุขดี มีเพื่อนก็ผู้ชายปรกติ เฮฮาทั่วไป กลุ่มเพื่อนที่สนิทด้วยกันมาจนทุกวันนี้ก็ไม่มีใครรู้ และคิดว่าชั่วชีวิตนี้ก็คงจะไม่ได้บอกพวกมันเหมือนกัน ที่ผ่านมา ตั้งแต่จบมัธยมผมก็ไม่เคยสนใจเรื่องความรักเลย ไม่เคยมีแฟน อันนี้ตัดสินใจมาตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่นแล้ว ว่าอยากอยู่คนเดียว เคยมากสุดก็แค่แอบชอบเพื่อนตอนมัธยม หลังจากขึ้นมหาลัยแล้วก็ไม่เคยสนใจใคร รักที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า แล้วก็คิดว่าคงจะอยู่คนเดียวไปยันตาย อันนี้ตัดสินใจมานานแล้ว และผมคิดว่าไม่เปลี่ยนใจแน่นอน ประสบการณ์เรื่องความรักเป็นศูนย์และไม่เคยมีความสัมพันธ์อะไรใดๆกับใคร ใครเข้ามาในเชิงนี้ผมจะหลบออกมาตลอดทั้งหญิงและชาย
ประเด็นคือ ผมมีเพื่อนที่รู้จักตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆจากที่ทำงาน คบกันมาก็ 10 กว่าปีแล้ว ช่วงแรกก็ไม่ได้สนิทอะไรมาก เป็นเพื่อนร่วมงานปรกติ พอเริ่มสนิทกันจนค่อนข้างสนิทกันมาก คุยกันได้ทุกเรื่อง และมันเป็นคนดีมากค่อนข้างแคร์เพื่อน ทำให้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ที่ผมเริ่มรู้สึกว่าแอบชอบมัน แต่มารู้ตัวแน่ๆและยอมรับตัวเองว่าเราคงแอบชอบมันจริงแล้วๆแหละตั้งแต่เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว และความรู้สึกเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆจนอึดอัด และเพื่อนเป็นผู้ชายแท้ มีแฟนเป็นผู้หญิง
มันเป็นความรู้สึกที่มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ แต่ก็อึดอัดเวลาได้ยินมันพูดถึงแฟน หรือแคร์แฟน เหมือนตัวเราต้องการความสนใจจากมันมากกว่าแค่ที่เพื่อนมีให้กัน แล้วก็อยากจะเป็นทุกๆอย่างให้มัน จนบางครั้งก็รู้สึกว่าความหวังดีของเราที่มีให้มันมีมากเกินไปจนอึดอัดตัวเอง ทั้งๆที่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ทั้งใจก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นไปได้ อารมณ์คนแอบชอบก็คงประมาณนี้มั้ง บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ความอึดอัดมีมากกว่า ต้องมานั่งถอนหายใจทุกทีว่านี่ตัวเราเป็นอะไรของเรา
ก็เลยหนีออกมาด้วยการย้ายงานเมื่อต้นปีที่แล้ว(และเพราะที่ใหม่ให้เงินดีกว่าด้วยประการหนึ่ง) พอไม่ได้เจอกันบ่อยๆเหมือนเดิม ก็รู้สึกว่าดีขึ้น แต่เมื่อไหร่ที่มันทักแชทมาคุย หรือนัดไปเจอกัน ผมก็จะกลับรู้สึกแบบนั้นอีก มันเหมือนเป็นความหวังลมๆแล้งๆที่ทำให้เรามีความสุขและในขณะเดียวกันก็ทำให้เราเจ็บปวดเป็นระยะๆ เหมือนว่าถ้ายังมีเหตุให้ต้องเจอให้ต้องติดต่อกันอยู่ ความรู้สึกมันก็จะไม่หายไปสักที ในใจผมอยากจะหลีกตัวเองออกมา อยากจะหายไปจากชีวิตมัน อยากจะตัดความสัมพันธ์ ไปเลย แต่พอผมมานั่งคิด แบบนั้นผมก็คงจะเห็นแก่ตัวเกินไป ที่จะต้องมาทิ้งเพื่อนดีๆที่คบมา 10 กว่าปีด้วยเหตุผลแบบนี้ มันก็รู้สึกทุเรศตัวเอง และถ้าจะให้ทำจริงๆ ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน
ที่แย่ไปกว่านั้นคือตอนนี้โชคชะตาเล่นตลกร้ายอะไรก็ไม่ทราบ ทำให้เมื่อเดือนก่อนมันเกิดอยากจะย้ายมาพักอพาร์ตเม้นต์เดียวกับผม(เกิดปัญหากับที่พักเก่าของมัน และเพราะที่ผมพักใกล้บริษัทเก่าผม หรือก็คือที่ที่มันทำงานอยู่) กลายเป็นว่าตอนนี้เจอกันทั้งบ่อยกว่าเดิม แถมยังต้องมาคอยเห็นแฟนมันอีก
ตอนนี้บอกตรงๆอึดอัดมากครับ ไม่คิดว่าจะต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้ กับเพื่อนคนอื่นๆที่สนิทกว่าคนนี้ก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้ด้วยมาก่อน มีมารู้สึกกับคนนี้คนเดียว ไม่รู้จะทำอย่างไรดี มันจะหายไปเองไหม หรือมันจะยิ่งแย่กว่านี้ครับ? ทำอย่างไรความรู้สึกแบบนี้ถึงจะหายไป เพราะผมก็ไม่ได้หวังจะให้มันมาคบผมเป็นแฟน ทั้งผมเองก็ไม่ได้อยากจะคบมันเป็นแฟน อยากให้มันกลับไปรู้สึกเป็นแค่เพื่อนกันเหมือนเดิมโดยที่ผมไม่ต้องเสียเพื่อนดีๆที่คบกันมา 10 ปีโดยการเดินออกมาจากชีวิตมัน มันยังจะเป็นไปได้อยู่ไหม?