อะไรคือเหตุผลที่ทำให้คุณรักคนที้ทำร้ายคุณได้ไม่เคยเปลี่ยน ไม่ว่าเขาจะทำร้ายคุณกี่ครั้ง เหยียดหยามคุณขนาดไหน?

แฟนเรามักจะพูดทำร้ายจิตใจเราตลอดค่ะ ไม่ได้ดังใจเปนว่าๆด่าๆ แล้วก็มักจะมีคำหยาบๆพ่นออกมาตลอด แต่เราเองพยายามไม่โต้ตอบด้วยความหยาบคาย คำพูดของเขามักจะตอกย้ำให้เรารู้สึกไร้ค่ามากขึ้นเรื่อยๆ (เราเคยเปนโรคซึมเศร้าเมื่อหลายปีก่อนค่ะ แล้วตอนนี้ก็คิดว่ากำลังจะเป็นอีก) เวลาทำเลาะกัน เขามักจะไล่เราไปไกลๆ แบบ อึงไสหัวไปไกลๆเลย เลยกันไปเลยไป แฟนอย่างอึง อูไม่เอา แฟนห่วยๆ แล้วคือ เขาว่าเรา เราก้ยอมไม่อยากโต้ตอบมาก แต่เวลาเราหลุดปากว่าเขาบ้าง กลายเปนเราที่โดนโกรธชนิดที่ว่าถ้านั่งอยู่ข้างๆคงโดนจิกหัวไปแล้ว คือเราเหนื่อยมากกก เหนื่อยกายไม่ว่า แต่เหนื่อยใจจนทุกวันนี้ ทุกครั้งที่จะทะเลาะกัน หรือเกิดไรไม่ดี ใจเร่าจะเต้นถี่มาก หายใจไม่ค่อยออก รุ้สึกกลัว ระแวง เหมือนจะขาดใจตาย จนพอเป็นบ่อยๆเข้า เราเริ่ทๆท่ไหวไง ทุกวันนี้ร้องไห้ทุกคืนก่อนนอน ทุกเช้าไม่อยากจะลุกขึ้นมา ต้องนอนคิดหาหตุผลที่จะลุกจากเตียงมาใช้ชีวิตปกติอยู่นาน จนมันเริ่มถามตัวเองอีกครั้งว่า เห้ย นอกจากคำว่ารักอะ มันมีคำไหนมาอธิบายเหตุผลที่เรายังทำยุวกับเขาได้บ้างไหม เลยอยากจะรู้ว่า คนอื่นเคยเป็นอบบนี้ไหม แล้วคิดยังไง ผ่านมันมาได้ยังไงกัน

ทุกครั้งที่ทะเลาะกันแรงๆเขามักจะมาหา มาขอโทษเรา มาง้อเราตอนเย็นเสมอ ซึ่งมันจะเปนตอนที่เราไม้ได้ต้องการให้ใครมาปลอบใจเราแล้ว แต่ต่อให้ในใจจะแย่แค่ไหน สุดท้ายเราก้ยอมเขาตลอด เริ่มเกลียดตัวเอง โกรธตัวเองที่ยอมให้เขามองเป็นเบี้ยล่างมาก เวลาดีเขาก้ดีใจหาย เวลาร้ายก็เหมือนมัจจุราช จะพูดกับเขายังไงดีคะ

ปล.ยาวไปหน่อยนะคะ ถือว่าระบายไปทั่วแล้วกัน