รู้สึกอึดอัดค่ะ หนูเป็นลูกที่แย่มากไหมคะที่รู้สึกแบบนี้

สวัสดีค่ะชาวพันทิป หนูเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกปิดกั้นมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อหนูเป็นคนที่ไร้เหตุผลและตัวเองถูกเสมอ ตั้งแต่เด็กหนูมีเพื่อนข้างบ้านค่ะและข้างบ้านเป็นร้านขายของชำมีขนมขายหนูห้ามออกไปซื้อขนมเองจนกว่าพ่อจะอนุญาต ตั้งแต่เด็กจนเข้าเรียนอนุบาลตั้งแต่อ.1-ป.3 หนูยืนเกาะประตูดูเพื่อนคนอื่นเล่นกันตลอดเลยค่ะ เวลาจะไปไหนก็ต้องมีคนเฝ้า แต่ยังดีที่ในช่วงปิดเทอมหนูจะมีญาติรับหนูไปอยู่ด้วยพาไปเที่ยวต่างๆนาๆ แต่พอพี่เสียหนูก็เริ่มไม่ได้ไปไหนพ่อก็พาไปเที่ยวนะคะ แต่นานๆทีแล้วเวลาจะไปไหนแต่ล้ะทีต้องด่ากราดตลอด และพ่อชอบด่าหนูหรือแม่หรือพี่เสียงดังๆจนคนอื่นมอง ตอนนี้หนูอายุ17 ตั้งแต่เข้าโรงเรียนมาหนูไม่ได้รับอนุญาตให้ไปโรงเรียนเองหรือกลับบ้านเอง พ่อจะมารับตลอด หากลงมาผิดเวลาพ่อก็จะด่าต่อหน้าเพื่อนๆ หนูห้ามมีแฟน ถ้าหนูคุยกับเพื่อนผู้ชายต่อหน้าพ่อ พ่อก็จะเริ่มอคติกับเพื่อนของหนูแล้ว ตั้งแต่เข้าเรียนอ.1-ป.6 หนูไม่ไปทัศนศึกษากับโรงเรียนเลย ตอนป.6 หนูหยุดเรียนเพราะเพื่อนไปไปทัศศึกษากัน ป้าข้างบ้านถามหนูว่า อ้าวทำไมวันนี้ไม่ไปโรงเรียนล่ะ หนูตอบว่าโรงเรียนไปทัศนะศึกษากันค่ะ ป้าก็ถามหนูอีกว่าแล้วทำไมไม่ไปล่ะ หนูก็ตอบว่าพ่อไม่ให้ไปค่ะ ตอนนั้นหนูแทบกลั้นสะอื้นไว้ไม่อยู่ เพราะทั้งสายชั้นมีแค่หนูคนเดียวที่ไม่ได้ไป หนูไม่รู้ว่าหนูเรียนดีไหม เกรดหนูทั้งชีวิตต่ำสุดคือ3.21 และพ่อด่าหนูมาตลอดว่าไม่ตั้งใจเรียน ม1หนูต้องอยู่ซ้อมละครกลุ่มวิชาภาษาอังกฤษ แต่พ่อเรียกหนูกลับบอกว่ามีธุระต่อ พอหนูลงมาหาพ่อสรุปหนูต้องไปนั่งรอแม่กับพ่อในรถที่ ที่จอดรถหน้าโรงเรียนเป็นชั่วโมง เวลามีงานกลุ่มที่ต้องถ่ายนอกโรงเรียนหนูจะไม่ได้ทำค่ะ แต่โชคดีที่เพื่อนในกลุ่มไม่ถือสาอะไร
หนูแอบพ่อมีแฟนพ่อจับได้ก็เลยตบหนูแล้วถีบหนูอัดกำแพงฟาดหนูด้วยท่อพีพีซีจนแขนซ้ำปูดอันนี้หนูผิดเองค่ะยอมรับ หนูเคยหนีออกจากบ้านค่ะสุดท้ายพ่อไปด่าเพื่อน/ครู ที่โรงเรียน เรื่องใหญ่โตมากหนูเลยไม่หนีอีกเพราะพวกเขาไม่สมควรมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะหนู มีอาจารย์ประจำชั้นของหนูตอนม.1เคยคุยเรื่องนี้กับพ่อให้แต่พ่อก็ค้อนใส่อาจารย์เลยค่ะ(รู้เรื่องนี้ตอนหนูอยู่ม.4)หนูเกลียดทุกเทศกาลค่ะหนูไม่อยากให้มันมีเลยค่ะเพราะหนูอิจฉาคนอื่น ทุกเทศกาลของหนูคือทำงาน จัดบ้าน ทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ ตอนม.5 โรงเรียนมีงานกีฬาสีจังหวัดครูทุกคนระดมนักเรียนม.5สายที่หนูเรียนไปเดินพาเหรด หนูโดนด่าทุกวันเลยค่ะว่าจะไปทำทำไม ได้อย่างมากก็แค่คะแนน เสียเวลาเรียน กีฬาสีโรงเรียนหนูจะไปช่วยเพื่อนทำอุปกรณ์แสตนก็โดนพ่อด่าว่าจะไปทำทำไม เวลามีงานทำบอร์ด พอหนูขอพ่อออกไปซื้ออุปกรณ์จัดบอร์ดที่นอกโรงเรียน(อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน) หนูจะโดนพ่อด่าค่ะ เคยไม่บอกแล้วออกไปซื้อเลยมีคนแถวนั้นที่รู้จักพ่อโทรไปบอกพ่อ หนูเลยต้องหยุดเรียนในวันถัดมาเพราะพ่อขังอยู่ในบ้านค่ะ เวลาเรียนพิเศษมักจะเลิกไม่ตรงเวลาทุ่มครึ่งสองทุ่มบ้าง แต่หนูจะเผื่อเวลาว่าเลิกสองทุ่มตลอดเพราะถ้าบอกพ่อว่าเลิกทุ่มครึ่งแล้วครูปล่อยสองทุ่มโดนด่าอีกค่ะเพราะเค้าต้องรอนาน แต่ถ้าบอกสองทุ่มแล้วครูปล่อยทุ่มครึ่ง หนูต้องนั่งอยูที่เรียนพิเศษคนเดียวจนกว่าพ่อจะมา เรื่องยังมีอีกมากมายขนาดหนูเข้าไปทำธุระในห้องน้ำยังโดนด่าเลยค่ะ แต่หนูพิมพ์ต่อไม่ไหวแล้วทุกครั้งที่หนูเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังหรือมีใครพยายามปลอบเรื่องนี้กับหนู หนูจะร้องไห้ตลอด พยายามข่มน้ำตาแล้วแต่ทำไม่ได้ ทั้งนี้ยังมีเรื่องราวที่พ่อกระทำกับแม่และพี่อีกค่ะ ทุกคนเคยหนีออกจากบ้านเพราะพ่อ หนูอยากจะถามชาวกระทู้พันทิปว่า
1.หนูไม่เคยรักพ่อเลย หนูเป็นลูกที่อกตัญญูมากไหม แต่หนูไม่เคยคิดจะทอดทิ้งเค้าเลยนะหนูยังคงอยู่ดูแลแต่หนูไม่รักเขาเลย
2.การตรวจสุขภาพ ด้านการประเมิณเรื่องอารมณ์หนูต่ำกว่าเกณตลอดเลยฑ์ตลอดเลย หนูควรต้องทำอย่างไรหรอคะ
3.พักนี้หนูเริ่มมีการคุยกับตัวเอง เพ้อ และอยู่ดีๆชอบพูดอะไรออกมาโดยไม่มีสาเหตุ หนูมีโอกาสเป็นบ้าไหมคะ
4.หนูจะมีวิธีแก้ปัญหานี้ไหมคะ ที่ไม่ใช่การคุยกับพ่อ เพราะเคยใช้เหตุผลคุยแล้วค่ะไม่เป็นผล เพราะเค้าบอกว่า กูเป็นพ่อกูถูกเสมอ
ปล. นี่เป็นการเขียนครั้งแรกค่ะอาจงงๆวกวนหน่อยต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยจริงๆค่ะ
หากมีการพิมพ์คำไหนผิดต้องขออภัยค่ะเพราะอาจพิมพ์เพราะความเคยชิน