ตามฟามคิดผมอวตารในโลกไซเบอร์ก็เปรียบเหมือนนามปากกาของนักเขียนหรือชื่อปลอมของศิลปินแขนงต่างๆที่ไม่สะดวกจะเผยตัว เพื่อใช้แสดงผลงานหรือแสดงความเห็นออกสู่สาธารณะ จุดประสงค์โดยรวมก็คือต้องการเปิดโปงความคิดและตอบรับฟีดแบ้กที่ย้อนกลับแบบตรงไปตรงมา หรือเพื่อปกปิดตัวตนจริงๆให้ขับเน้นเพียงความคิดเห็นของเราอย่างเดวแค่นั้นก็ว่ากันไป
นั่นก็คือเมื่อคุณแสดงอะไรออกมาภายใต้อวตารนั้นๆไม่ว่าจะเป็นบวกหรือลบ ภาระด้านความรู้สึกที่คุณต้องแบกรับจากฟีดแบ้กที่ตอบกลับมา ก็จะยิ่งแตกต่างลดน้อยลงไปจากที่ประสบตัวเป็นๆในชีวิตจริงของคุณเอง
อย่างเช่นลอกอินไก่กา2คน นายเอ ด่า นายบี ในกระทู้ติ่งละครเรื่องนึง ถ้าเป็นชีวิตจริงนายบีคงกระโดดทิ่มปากนายเอกลางธารกำนัลบัดเด้วนั้น
แต่เมื่อเป็นในโลกไซเบ้อความบาดเจ็บที่ต้องแบกรับจากเสียงก่นด่าก็จะลดลงไป
อารมณ์จะเหลือประมาณ "ก้ด่าไปดิ เมิงเป็นใครก็ไม่รู้ ตรูเป็นใครตรูยังไม่รู้เรย เอิ้กๆ" (ถึงมีคนรู้จักบ้างก็มีไม่กี่คนแล้วมันจะยังสำคัญแค่ไหน ? )
โดยเฉพาะอย่างยิ่งอวตารในพันดริฟ ที่ส่วนใหญ่ก็มีไว้เพียงแค่แสดงฟามเห็นนู่นนี่นั่นไปเรื่อยโดยไม่มีผลงานอะไรเป็นจุดขายที่คนรู้จักกันทั่วโลก
ถึงหลายคนจะชอบซุยว่า เห้ย ตรูเป็นลอกอินขั้นเมพขริงๆมีผลงานเยอะงู้นงี้ ตรูจะโดนตบเกียนในนี้ไม่ได้ตรูไม่ยอม
แต่ถามว่ามีถึง 20 คนมั้ยที่รูจักคุณแบบถามปุ้บแล้วร้อง อ้อ ไอนี่เอง ทันที เอาเข้าจริงเดินไปหน้าปากซอยความโดดเด้งใดๆในโลกไซเบ้อก้หดหายแมวไม่รู้จักหมดแล้ว อย่างนั้นยังมีความจำเป็นอะไรที่จะต้องมาจริงจังกับเรื่องราวต่างๆในนี้กันอีก
ปล.ถึงผมจะคิดแบบนี้แต่ก็ยังอยากทราบความเห็นจากเพื่อนสมาชิกยุดี อิอิ ถ้าไงลองมาโหวตเล่นๆกันครับ
ปล2.ฝากแฟนอาทแม่หญิงการะเกดเก็ดไว้ด้วยคับ (กากเกื้อนยังไงก็ติชมได้ไม่ฟ้องเอ้ยไม่โกดคับ อิอิ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตัวตนในโลกเสมือนสำคัญกับคุณขนาดไหน ?
นั่นก็คือเมื่อคุณแสดงอะไรออกมาภายใต้อวตารนั้นๆไม่ว่าจะเป็นบวกหรือลบ ภาระด้านความรู้สึกที่คุณต้องแบกรับจากฟีดแบ้กที่ตอบกลับมา ก็จะยิ่งแตกต่างลดน้อยลงไปจากที่ประสบตัวเป็นๆในชีวิตจริงของคุณเอง
อย่างเช่นลอกอินไก่กา2คน นายเอ ด่า นายบี ในกระทู้ติ่งละครเรื่องนึง ถ้าเป็นชีวิตจริงนายบีคงกระโดดทิ่มปากนายเอกลางธารกำนัลบัดเด้วนั้น
แต่เมื่อเป็นในโลกไซเบ้อความบาดเจ็บที่ต้องแบกรับจากเสียงก่นด่าก็จะลดลงไป
อารมณ์จะเหลือประมาณ "ก้ด่าไปดิ เมิงเป็นใครก็ไม่รู้ ตรูเป็นใครตรูยังไม่รู้เรย เอิ้กๆ" (ถึงมีคนรู้จักบ้างก็มีไม่กี่คนแล้วมันจะยังสำคัญแค่ไหน ? )
โดยเฉพาะอย่างยิ่งอวตารในพันดริฟ ที่ส่วนใหญ่ก็มีไว้เพียงแค่แสดงฟามเห็นนู่นนี่นั่นไปเรื่อยโดยไม่มีผลงานอะไรเป็นจุดขายที่คนรู้จักกันทั่วโลก
ถึงหลายคนจะชอบซุยว่า เห้ย ตรูเป็นลอกอินขั้นเมพขริงๆมีผลงานเยอะงู้นงี้ ตรูจะโดนตบเกียนในนี้ไม่ได้ตรูไม่ยอม
แต่ถามว่ามีถึง 20 คนมั้ยที่รูจักคุณแบบถามปุ้บแล้วร้อง อ้อ ไอนี่เอง ทันที เอาเข้าจริงเดินไปหน้าปากซอยความโดดเด้งใดๆในโลกไซเบ้อก้หดหายแมวไม่รู้จักหมดแล้ว อย่างนั้นยังมีความจำเป็นอะไรที่จะต้องมาจริงจังกับเรื่องราวต่างๆในนี้กันอีก
ปล.ถึงผมจะคิดแบบนี้แต่ก็ยังอยากทราบความเห็นจากเพื่อนสมาชิกยุดี อิอิ ถ้าไงลองมาโหวตเล่นๆกันครับ
ปล2.ฝากแฟนอาทแม่หญิงการะเกดเก็ดไว้ด้วยคับ (กากเกื้อนยังไงก็ติชมได้ไม่ฟ้องเอ้ยไม่โกดคับ อิอิ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้