เริ่มไม่โอเคกับพ่อตัวเองแล้วจริงๆ เครียด ขอระบายปัญหาครอบครัวหน่อยค่ะ

ครอบครัวเราค่อนข้างพออยู่พอกิน ถึงจนค่ะ บ้านหลังนึ่งอยู่กัน 7คน มีตายาย น้าสาว แม่ เรา พี่ชาย2คนเป็นลูกน้าเรา เรามีพี่ชายแท้ๆของเราคนนึ่งอายุห่างกันมากจนพี่เรามีครอบครัวแล้วอยู่จังหวัดอื่น ส่วนพ่ออยู่จ.เดียวกัน ไม่ใช่ว่าเลิกกันกับแม่นะ แค่อยู่อีกหลัง พ่อไม่มีงานทำจริงจังค่ะ แค่รับซ่อมของเรื่อยๆ แล้วแต่ใครอยากให้ซ่อมอะไร ได้บ้างไม่ได้บ้าง ด้วยความที่พ่อเป็นคนอารมณ์ร้อนง่าย ไม่ยอมรับคำตำหนิคนอืนได้ ค่อนข้างเป็นคนไม่มีความอดทนเลย และพ่อเราเป็นคนติดเหล้ามากค่ะ!! เพราะด้วยความเป็นแบบนี้ก็ไม่ถูกกันกับยายเราน้าเราค่ะ และไม่สามารถทำงานหรือสมัครงานอื่นได้เลย พอโดนตำหนิหน่อยๆก็โกรธทั้งๆที่มันก็เป็นแค่คำพูดไม่ได้แรงมากมายหยาบคายใดๆเลย ก็ลาออกทุกครั้งไป พ่อเคยไปทำฟันกับแม่ที่โรงพยาบาล หมอบอกว่าให้พ่ออ้าปากขึ้นอีก จากแม่ที่เล่าให้ฟังหมอพูดประมาณว่า "อ้าขึ้นอีกหน่อยค่ะ!อดทนหน่อย!" นี่ก็เข้าใจหมอนะเจอคนเยอะเครียดไรงี้ถ้าเป็นเราก็ไม่ได้อะไรพยายามทำไป แต่พ่อนี่ไม่ใช่แม่บอกว่ารีบลุกขึ้นแล้วพูดเสียงอย่างดังว่า "โครตแม่_ gu ไม่ทำ แม่_ละ!!!" แล้วก็เดินออกไปข้างนอก แม่กับหมอก็อิ้ง เราสงสารแม่เรามากทั้งอายหมออายคนอื่นๆอีกมากมายเพราะพ่อเราคนเดียว นี่ก็งงทำไมคนอื่นเค้าถึงทนได้กับพ่อทำไมทนไม่ได้ อารมาณ์ร้อนง่าย ความอดทนก็น้อย แต่เรื่องยังไม่จบแค่นี้ค่ะ!! (ไม่ได้จะประจานพ่อแต่อยากระบายมากกว่ามันอดอึดนะคะ! ที่ไม่สามารถพูดเรื่องนี้ให้กับใครฟังได้แม้กระทั่งแม่ตัวเองเพราะแม่รักพ่อมากแต่พ่อไม่เคยทำอะไรให้แม่สบายใจเลยสักอย่าง!) ตอนเราอนุบาลพ่อติดเหล้ามากถึงขนาดขอเงินแม่ไปซื้อเหล้าเกือบทุกวัน! พอแม่ไม่ให้ก็ทำร้ายแม่เราค่ะ ทั้งเตะแม่เราตอนเมา จนเลือดกำเดาไหล ด้วยความที่เราเป็นเด็กทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่ยืนมองดูแม่ TT ดีที่พี่เราช่วยไว้ (พี่เราก็ไม่ต่างจากเรารักแม่มากเหมือนกัน) เด็กขนาดนั้นเราเห็นภาพทุกอย่างค่ะ แต่โชคดีเราเป็นเด็กค่อนข้างมีความอดทนเก่งไม่จำมาเป็นปมด้อยในใจแน่นอนค่ะใจแข็งพอ เพราะไม่อยากให้ภาพจำเลวร้ายมันฆ่าเราไปตลอดชีวิต ยายเราเคยเล่าว่าตอนแม่คลอดเรา พ่อไม่เคยเข้ามาดูดำดูดีแม่ไม่เคยให้กำลังใจแม่เลย เพราะพ่อมัวแต่ไปกินเหล้าอยู่ข้างนอกโรงบาลกับเพื่อน !!!!!!!! ใช่ค่ะยอมรับค่ะ ว่าโครตโกรธโครตเกลียดโครตไม่โอเคเลยถ้าเราเป็นแม่เรา เราจะเลิกแม่_ไปเลย แต่ไงแม่เรารักพ่อมาก ไม่รู้ทำไมทั้งๆที่พ่อเราไม่เคยคิดจะดูแลแม่เลย แต่เรื่องมันผ่านไปแล้วเลยให้อภัยกัน เพราะอย่างน้อยก็พ่อเราคนที่ทำให้เราเกิดมา(แค่นั้น)แต่ทุกวันนี้แทบจะเกลียดพ่อตัวเองแล้วด้วยซ้ำ ด้วยความที่เล่ามาทั้งหมดว่าแกไม่ได้ทำงานจริงจัง เลยชอบมาขอเงินจากแม่เราเพราะไม่ค่อยมีเงินเป็นของตัวเอง! วันนึ่ง อาทิตย์นึ่ง เดือนนึ่ง เป็นพันบ้าง ไม่รู้เอาไปทำไรนักหนา อ้างว่าเอาเงินไปซื้ออะไหร่ซ่อมรถบ้างก็ซื้อจริงๆ บ้างเอาไปกินเหล้าจนหมด ค่าไฟค่าน้ำก็ไม่เคยหาเงินมาจ่ายเอง อยู่คนเดียวให้ใครจ่าย? ก็แม่เรานี่แหละ! จะเหลือเหรอที่พึ่งสุดท้าย!! ตอนนี้แม่เราไม่ค่อยมีเงินเลย จ่ายคนดียวหมด ทั้งให้เราเรียนหนังสือ ทั้งจะเสียเงินปล่าวๆไปกับพ่อที่ไม่เคยหาเงินช่วยเลย สงสารแม่มากค่ะ เราอยากทำงานช่วยแม่เราแต่แม่เราไม่ให้ทำเลยไม่ได้ทำ เราเลยขอเงินจากพี่เดือนละ500ไว้ใช้เองอยากได้ไรจะได้ไม่ต้องขอแม่ยิ่งไม่มี แม่เราติดหนี้ด้วย เพราะยืมเงินเจ้คนนึ่งมาใช้ให้พี่เราเรียนมหาลัยตอนนั้น พี่ก็พยายามช่วยกับเเม่เรื่อยๆ ตอนนี้เครียดมากๆ อยากรีบโตรีบจบๆ จะได้ทำงานหาเงินเยอะๆให้แม่ได้หมดหนี้ ได้ใช้ด้วย ประเด็นคือ อยากถามว่าทำยังไงดีกับพ่อมากกว่าเพราะเครียดกับพ่อมากที่สุด เคยพูดขอกับพ่อตอนเด็กๆว่า "อย่ากินเหล้าได้ไหมหนูขอ" พ่อแกก็นิ่งไป แต่พอนานๆก็เอาอีก จนถึงตอนนี้ เราก็ยังไม่กล้าพูดขออีกเลย เพราะรู้ว่าจะต้องโดนด่าไงละ ตะโกนว่าบ้างแหละ ด่าเลยรัวๆบ้างเเหละ เรานี่แบบโครตโกรธแต่เก็บไว้ ขอบคุณที่ให้ระบายนะคะ จะด่าจะว่าอะไรเราหรือตำหนิอะไรก็ได้ แนะนำได้หมดค่ะ ไม่ว่ากันแค่อยากแลกเปลี่ยนความคิดกัน ขอบคุณค่ะ