ชีวิตที่โดนใบแดงต้องลำบากไร้การงาน กลายเป็นป้มที่ต้องติดตัวตลอดไป
เมื่อวันที่ 4 เมษาฯที่ผ่านมา ผมได้ไปคัดเลือกการเกณฑ์ทหารตามกฏหมายความอัมตะของประเทศไทยที่ไร้การเคลื่อนไหว ยังปักจมอยู่กับกฏหมายเดิมๆที่ส่งผลกกระทบต่อหลายๆคน รวมถึงผมด้วย ผมตั้งกระทู้ไม่ได้จะต่อต้านแต่อย่างใด เพียงแค่อยากแลกเปลี่ยนเท่านั้นเอง ต่อนะครับ วันดังกล่าวนั้น ปรากฏว่าผมโดนใบแดงครับ ทบ.2 (ทหารบก)ต้องไปวันที่ 1 พฤศจิกาฯ หลังจากนั้นชีวิตผมเปลี่ยนอย่างกระทันหันเลย คือผมโอเคกับการที่ผมได้รับใบแดง ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ผมจะไม่อยากเป็นก็ตาม ผมไม่เป็นเลย แต่ทำไงได้ล่ะ มันเป็นโชคชะตาที่ผมเลอกไม่ได้นั้นสิ แต่สิ่งที่เลวร้ายมากกว่านั้นคือ การถูกใบแดงกับกลายเป็นป้มด้อยที่ต้องติดตัวผมไปอีกยาวนาน ทุกคนจะตอบย้ำแสดงว่า "ถูกใบแดงหรอ" "โดนเป็นทหารหรอ" "ทร.หรือ ทบ." คำถามเหล่านั้นคือมีดอันดีๆนั้นเองที่แทงผมอยู่ตลอดเวลาที่มีคนถาม ทั้งๆที่ทุกคนก็รู้ว่าผมไม่อยากเป็น จนทำให้ผมไม่อยากออกจากบ้านเลย เพราะทุกครั้งที่ออก ต้องมีคนถามบลาๆๆๆๆ จนไม่คิดจะออกไปไหนเลย บางวันน้ำตาไหล บางวันถึงกับนอนไร้สติเลยทีเดียว ผมเลยถามตัวเองว่า "ตกลงใบแดงเป็นป้มทีผมต้องอยู่กับมันใช่ไหม?" ยิ่งไปกว่านั้น วันที่ผมหยิบทหารเป็นวันเดียวกันกับบริษัทหนึ่งโทรให้ไปเริ่มงานในสัปดาห์หน้า ในตำแหน่งผู้จัดการสาขา ซึ่งเป็นงานที่ผมใฝ่ฝันมากกกกกกก นั้นแปลว่า ผมได้งานแล้ว แต่ฝันของผมต้องสลายไป เมื่อทางบริษัทรู้ว่าผมได้ใบแดง พอทางบริษัทรู้ เค้าโทรมาว่า ขออนุญาตเรียกคนอื่นมาแทนในตำแหน่งของผมไป ความรู้สึกตอนนั้น ยิ่งกว่าโดนมีดพันเล่มแทงตรงหัวใจอย่างมาก มันเจ็บยิ่งกกว่าอะไร มันอกหัก มันทรมาน นั่งร้องให้ เพราะเป็นงานที่ผมอยากได้และเป็นความฝันผม คิดดูสิ การเกณฑ์ทหารทำร้ยอนาคตของคนหนึ่งอย่างผมไปโดยที่ไร้ความเมตตา ผมต้องกลับกลายเป็นคนว่างงาน จากเดือนเมษาถึงเดือนตุลาเลยน่ะ แล้วตรงนี้ ใครจะรับผิดชอบ? ทางกฏหมายรับผิดชอบแทนผมได้ไหม? ผมต้องใช้เงิน ผมต้องเลี้ยงดูแม่ของผม ผมต้องจัดการเรื่องเรียนของน้องสาวผม แต่กลับต้องว่างงานไปไร้เงินทั้งๆที่โดนใบแดง ....... ใบแดงเป็นสิ่งที่ดีหรือสำหรับผม? ผมว่ามันไม่เลยนะครับ ต้องมานั่งทำร้าย ความสุขของชาวบ้านไป แล้วจะมีไหวเพื่ออะไรต่อไป? ผมเรียนจบ ป.ตรี เมื่อเดือนธันวาปีที่แล้วจากนั้นผมทำงานดูแลโปรเจคกับโรงเรียนแห่งหนึ่ง จากนั้นเมื่อโปรเจคหมดเมื่อเดือนกุมภา ผมได้สัมภาษณ์งานบริษัทที่ผมกล่าวข้างต้นปลายกุมภา สุดท้ายชีวิตผมต้องจบกับทหารเกณฑ์ที่ประเทศไทยกำหนดไปไร้ปราณีต่อตัวผม ผมแค่อยากรู้ว่า การโดนใบแดงต้องเป็นทหารมันเป็นสิ่งเลวร้ายมากใช่ไหม? แล้วระหว่างรอถึงเดือนพฤศจิกานี้ ใครจะรับผิดชอบการใช้ชีวิตของผม? การเกณฑ์ทหารจึงจำเป็นอีกไหมในสังคมไทย????????
ชีวิตที่โดนใบแดงต้องลำบากไร้การงาน กลายเป็นป้มที่ต้องติดตัวตลอดไป
เมื่อวันที่ 4 เมษาฯที่ผ่านมา ผมได้ไปคัดเลือกการเกณฑ์ทหารตามกฏหมายความอัมตะของประเทศไทยที่ไร้การเคลื่อนไหว ยังปักจมอยู่กับกฏหมายเดิมๆที่ส่งผลกกระทบต่อหลายๆคน รวมถึงผมด้วย ผมตั้งกระทู้ไม่ได้จะต่อต้านแต่อย่างใด เพียงแค่อยากแลกเปลี่ยนเท่านั้นเอง ต่อนะครับ วันดังกล่าวนั้น ปรากฏว่าผมโดนใบแดงครับ ทบ.2 (ทหารบก)ต้องไปวันที่ 1 พฤศจิกาฯ หลังจากนั้นชีวิตผมเปลี่ยนอย่างกระทันหันเลย คือผมโอเคกับการที่ผมได้รับใบแดง ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ผมจะไม่อยากเป็นก็ตาม ผมไม่เป็นเลย แต่ทำไงได้ล่ะ มันเป็นโชคชะตาที่ผมเลอกไม่ได้นั้นสิ แต่สิ่งที่เลวร้ายมากกว่านั้นคือ การถูกใบแดงกับกลายเป็นป้มด้อยที่ต้องติดตัวผมไปอีกยาวนาน ทุกคนจะตอบย้ำแสดงว่า "ถูกใบแดงหรอ" "โดนเป็นทหารหรอ" "ทร.หรือ ทบ." คำถามเหล่านั้นคือมีดอันดีๆนั้นเองที่แทงผมอยู่ตลอดเวลาที่มีคนถาม ทั้งๆที่ทุกคนก็รู้ว่าผมไม่อยากเป็น จนทำให้ผมไม่อยากออกจากบ้านเลย เพราะทุกครั้งที่ออก ต้องมีคนถามบลาๆๆๆๆ จนไม่คิดจะออกไปไหนเลย บางวันน้ำตาไหล บางวันถึงกับนอนไร้สติเลยทีเดียว ผมเลยถามตัวเองว่า "ตกลงใบแดงเป็นป้มทีผมต้องอยู่กับมันใช่ไหม?" ยิ่งไปกว่านั้น วันที่ผมหยิบทหารเป็นวันเดียวกันกับบริษัทหนึ่งโทรให้ไปเริ่มงานในสัปดาห์หน้า ในตำแหน่งผู้จัดการสาขา ซึ่งเป็นงานที่ผมใฝ่ฝันมากกกกกกก นั้นแปลว่า ผมได้งานแล้ว แต่ฝันของผมต้องสลายไป เมื่อทางบริษัทรู้ว่าผมได้ใบแดง พอทางบริษัทรู้ เค้าโทรมาว่า ขออนุญาตเรียกคนอื่นมาแทนในตำแหน่งของผมไป ความรู้สึกตอนนั้น ยิ่งกว่าโดนมีดพันเล่มแทงตรงหัวใจอย่างมาก มันเจ็บยิ่งกกว่าอะไร มันอกหัก มันทรมาน นั่งร้องให้ เพราะเป็นงานที่ผมอยากได้และเป็นความฝันผม คิดดูสิ การเกณฑ์ทหารทำร้ยอนาคตของคนหนึ่งอย่างผมไปโดยที่ไร้ความเมตตา ผมต้องกลับกลายเป็นคนว่างงาน จากเดือนเมษาถึงเดือนตุลาเลยน่ะ แล้วตรงนี้ ใครจะรับผิดชอบ? ทางกฏหมายรับผิดชอบแทนผมได้ไหม? ผมต้องใช้เงิน ผมต้องเลี้ยงดูแม่ของผม ผมต้องจัดการเรื่องเรียนของน้องสาวผม แต่กลับต้องว่างงานไปไร้เงินทั้งๆที่โดนใบแดง ....... ใบแดงเป็นสิ่งที่ดีหรือสำหรับผม? ผมว่ามันไม่เลยนะครับ ต้องมานั่งทำร้าย ความสุขของชาวบ้านไป แล้วจะมีไหวเพื่ออะไรต่อไป? ผมเรียนจบ ป.ตรี เมื่อเดือนธันวาปีที่แล้วจากนั้นผมทำงานดูแลโปรเจคกับโรงเรียนแห่งหนึ่ง จากนั้นเมื่อโปรเจคหมดเมื่อเดือนกุมภา ผมได้สัมภาษณ์งานบริษัทที่ผมกล่าวข้างต้นปลายกุมภา สุดท้ายชีวิตผมต้องจบกับทหารเกณฑ์ที่ประเทศไทยกำหนดไปไร้ปราณีต่อตัวผม ผมแค่อยากรู้ว่า การโดนใบแดงต้องเป็นทหารมันเป็นสิ่งเลวร้ายมากใช่ไหม? แล้วระหว่างรอถึงเดือนพฤศจิกานี้ ใครจะรับผิดชอบการใช้ชีวิตของผม? การเกณฑ์ทหารจึงจำเป็นอีกไหมในสังคมไทย????????