ท่านเห็นเสาเรือน เห็นตึกนั้นไหม มันเป็นปูน เป็นคอนกรีตเสริมเหล็กใช่ไหม
ทำไมผู้คนถึงไม่กราบไหว้ ในเมื่อมันก็เป็นอิฐเป็นปูน ไม่แตกต่างไปจากพระพุทธรูป
ท่านเห็นก๊อกน้ำทองเหลืองนั่นไหม ทำไมผู้คนถึงไม่ก้มลงกราบไหว้ ในเมื่อมันก็เป็นโลหะไม่แตกต่างไปจากพระพุทธรูป
ท่านเห็นธงชาติไทยใช่ไหม ท่านให้ความเคารพธงชาติไทยทำไม
ทำไมท่านถึงไม่เคารพผ้าเช็ดหน้ารึผ้าห่มท่านบ้าง ในเมื่อธงชาตินั่นก็เป็นผืนผ้าเหมือนกัน
ท่านต้องตอบมาก่อนว่าทำไม..?? "นั่นไม่ใช่สิ่งที่เราต้องไปเคารพนี่ครับ พระอาจารย์"
พระอาจารย์... นั่นแหละๆๆ แสดงว่า เราไม่ได้ก้มลงกราบอิฐกราบปูน อย่างที่เราคิดกัน
เราไม่ได้กราบโลหะด้วยความเป็นโลหะ เราไม่ได้เคารพธงชาติด้วยความเป็นผ้า
พระพุทธรูปก็เหมือนกัน เรากราบพระพุทธรูปนั้น เราไม่ได้กราบเพราะความเป็นพระพุทธรูป ที่เป็นอิฐเป็นปูนเป็นโลหะ
ชาวพุทธที่มีปัญญา เขากราบคุณของพระผู้เป็นเจ้านู่น พระพุทธรูปนั้นเป็นตัวแทน เป็นสมมุติ เป็นที่ตั้งแห่งใจ
เขากราบคุณแห่งพระพุทธ ไม่ได้กราบอิฐกราบปูน กราบโลหะ อย่างที่ต่างศาสนาเขาคิดกัน
เราเคารพธงชาติ ธงนั้นเป็นสัญญาลักษ์แห่งความเป็นชาติ
เราไม่ได้เคารพผ้า ไม่ได้เคารพต่อสีผ้า แต่เราเคารพคุณแห่งการมีชาติ ที่ได้มีกำเนิดเกิดมาให้เราได้อยู่อาศัย
ที่เราเคารพกันนั้น นั่นเพราะสิ่งเหล่านี้ เป็นสัญญลักษณ์ตัวแทน
เรากราบคุณของพระผู้เป็นเจ้า เราไม่ได้กราบอิฐกราบปูนอย่างที่ใครๆเขาเข้าใจใช่ไหม พุทธเราเอง ก็ยังแบ่งแยกความคิด
บางพวกไม่เอาพระพุทธรูป แต่เอารูปพระพุทธที่เป็นกระดาษวาดสีพิมพ์สี นี่ก็พวกบ้า
เรียกว่ากราบไหว้รูปกระดาษ ไม่เอาโลหะ แต่เอากระดาษ นี่มันบ้าไหม อะไรที่ใช้แทนสัญญลักษณ์ มันก็คือสมมุติเหมือนกันหมดนั่นแหละ
พวกเรามันเอาตรรกะตนแยกแยะกันไปเอง ความคิดเห็นด้านเดียวของเรามันก็ถูกแค่ในส่วนของด้านเราเท่านั้นแหละ มันคับแคบ
ถ้าข้าเขียนเลข 6 ต่อหน้าท่าน ท่านก็จะเห็นเป็นเลข 9 ความเห็นท่านก็ถูก แต่เป็นการถูกเพียงด้านเดียวที่ท่านเห็น
หากยืนยันแต่ในสิ่งที่ตนเองเห็น ท่านเอ๋ย..มันก็ทะเลาะกันตายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เราจึงควรมาฟังอีกฟากหนึ่งบ้าง เลข 9 ที่เรามั่นใจ เพราะเราเห็นและยืนยัน หากน้อมใจมาฟังอีกด้านหนึ่งบ้าง
เลข 9 ที่เราชัดเจนนั้น มันก็เป็นเลข 6 อย่างที่เราไม่คาดคิดออกมาได้เช่นกัน
การแตกแยกทางความคิดนั้น ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะกระทำได้ แต่การทำลายความคิดผู้อื่น ด้วยตรรกะแห่งตน ว่าตนนั่นถูกผู้อื่นผิด
นี่..เป็นเห ที่แสน
ในผืนแผ่นดินเดียวกัน..!!
ผมสงสัยว่า ที่ชาวพุทธกราบพระพุทธรูปนี่ จริงๆแล้วมันผิดหรือถูก?
ทำไมผู้คนถึงไม่กราบไหว้ ในเมื่อมันก็เป็นอิฐเป็นปูน ไม่แตกต่างไปจากพระพุทธรูป
ท่านเห็นก๊อกน้ำทองเหลืองนั่นไหม ทำไมผู้คนถึงไม่ก้มลงกราบไหว้ ในเมื่อมันก็เป็นโลหะไม่แตกต่างไปจากพระพุทธรูป
ท่านเห็นธงชาติไทยใช่ไหม ท่านให้ความเคารพธงชาติไทยทำไม
ทำไมท่านถึงไม่เคารพผ้าเช็ดหน้ารึผ้าห่มท่านบ้าง ในเมื่อธงชาตินั่นก็เป็นผืนผ้าเหมือนกัน
ท่านต้องตอบมาก่อนว่าทำไม..?? "นั่นไม่ใช่สิ่งที่เราต้องไปเคารพนี่ครับ พระอาจารย์"
พระอาจารย์... นั่นแหละๆๆ แสดงว่า เราไม่ได้ก้มลงกราบอิฐกราบปูน อย่างที่เราคิดกัน
เราไม่ได้กราบโลหะด้วยความเป็นโลหะ เราไม่ได้เคารพธงชาติด้วยความเป็นผ้า
พระพุทธรูปก็เหมือนกัน เรากราบพระพุทธรูปนั้น เราไม่ได้กราบเพราะความเป็นพระพุทธรูป ที่เป็นอิฐเป็นปูนเป็นโลหะ
ชาวพุทธที่มีปัญญา เขากราบคุณของพระผู้เป็นเจ้านู่น พระพุทธรูปนั้นเป็นตัวแทน เป็นสมมุติ เป็นที่ตั้งแห่งใจ
เขากราบคุณแห่งพระพุทธ ไม่ได้กราบอิฐกราบปูน กราบโลหะ อย่างที่ต่างศาสนาเขาคิดกัน
เราเคารพธงชาติ ธงนั้นเป็นสัญญาลักษ์แห่งความเป็นชาติ
เราไม่ได้เคารพผ้า ไม่ได้เคารพต่อสีผ้า แต่เราเคารพคุณแห่งการมีชาติ ที่ได้มีกำเนิดเกิดมาให้เราได้อยู่อาศัย
ที่เราเคารพกันนั้น นั่นเพราะสิ่งเหล่านี้ เป็นสัญญลักษณ์ตัวแทน
เรากราบคุณของพระผู้เป็นเจ้า เราไม่ได้กราบอิฐกราบปูนอย่างที่ใครๆเขาเข้าใจใช่ไหม พุทธเราเอง ก็ยังแบ่งแยกความคิด
บางพวกไม่เอาพระพุทธรูป แต่เอารูปพระพุทธที่เป็นกระดาษวาดสีพิมพ์สี นี่ก็พวกบ้า
เรียกว่ากราบไหว้รูปกระดาษ ไม่เอาโลหะ แต่เอากระดาษ นี่มันบ้าไหม อะไรที่ใช้แทนสัญญลักษณ์ มันก็คือสมมุติเหมือนกันหมดนั่นแหละ
พวกเรามันเอาตรรกะตนแยกแยะกันไปเอง ความคิดเห็นด้านเดียวของเรามันก็ถูกแค่ในส่วนของด้านเราเท่านั้นแหละ มันคับแคบ
ถ้าข้าเขียนเลข 6 ต่อหน้าท่าน ท่านก็จะเห็นเป็นเลข 9 ความเห็นท่านก็ถูก แต่เป็นการถูกเพียงด้านเดียวที่ท่านเห็น
หากยืนยันแต่ในสิ่งที่ตนเองเห็น ท่านเอ๋ย..มันก็ทะเลาะกันตายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เราจึงควรมาฟังอีกฟากหนึ่งบ้าง เลข 9 ที่เรามั่นใจ เพราะเราเห็นและยืนยัน หากน้อมใจมาฟังอีกด้านหนึ่งบ้าง
เลข 9 ที่เราชัดเจนนั้น มันก็เป็นเลข 6 อย่างที่เราไม่คาดคิดออกมาได้เช่นกัน
การแตกแยกทางความคิดนั้น ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะกระทำได้ แต่การทำลายความคิดผู้อื่น ด้วยตรรกะแห่งตน ว่าตนนั่นถูกผู้อื่นผิด
นี่..เป็นเห ที่แสน