ขอพื้นที่ระบายหน่อย

เมื่อก่อนเหมือนมีครบทุกอย่างในเรื่องครอบครัว วันนึ่งแม่กับพ่อเราเลิก วันนึ่งน้าที่เราอยู่ด้วยทุกวัน นอนด้วยกันทุกคืนจากเราไปที่ไม่สามารถ
กลับมาได้ ตั้งพ่อแม่เราเลิกกัน เราก็อยู่กับพ่อสองคน พี่น้องของพ่อ ที่เราอยู่ด้วยทุกวัน ก็มีแค่คนที่คือน้าเราที่เสียไปแล้ว รักเราเหมือนลูก เพราะแกไม่มีครอบครัว ตั้งพ่อกับแม่เราเลิกกัน พ่อเราก็กินเหล้าเกือบทุกวัน บางทีก็เมาแล้วไปมีเรื่องบ้าง กินเกือบทุกวัน พักหลัง ๆ เนี่ยทุกวันเลย ญาติพี่น้อง
ฝ่ายแม่ ก็อยู่ต่างจังหวัด บางทีเราแค่พูดไปว่ากินเหล้าทำไมทุกวัน พ่อก็กลับมาด่าเรา เหมือนเราพูดไม่ได้เลย ถ้าแม่เราอยู่พ่อเราคงไม่เป็นแบบนี้
แต่เราก็เข้าใจว่าในเมื่อเค้าอยู่ด้วยกันไม่ได้ ที่เราไม่ไปอยู่กับแม่เพราะเราสงสารพ่อ เพราะเราอยู่กับพ่อสองคน แม่มีแฟนใหม่ แม่เราก็ไม่ได้
อยู่คนเดียว แต่ถ้าเราทิ้งพ่อ พ่อเราต้องอยู่คนเดียว แต่ถ้าน้าเราไม่จากเราไปเราคงได้อยู่กับน้า เพราะน้าเราที่เสียไปอยู่บ้านเดียวกัน
มีน้องพ่อเราคนนึ่งด่าเราว่า ทำไมต้องห้ามพ่อย่ายังไม่ห้ามเลย แต่เข้าใจเรามั้ยอ่ะว่า ถ้าเหล้ามันดีเราจะไม่ว่าเลย แต่พอพ่อเรามาแบบเมาสุด กลับมาว่า
ทำไมไม่ห้ามพ่อ บางทีเราก็สับสน ทำไปทำมาเหมือนเราเป้นคนไม่มีญาติเนอะ คนที่เรารักก็ทิ้งเราไป ส่วนน้าเราก็ เดียวก็ดี เดียวก็ร้าย  บางทีอ่ะ
พ่อเราก็หาเรื่องเราเวลาเมา จะหันไปไหนมาไหนเหมือนไม่มีใครเลยเนอะ เมื่อก่อนมันไม่ได้ไปกว่านี้นิ่ มีทุกคนที่อยู่ข้างเรา แต่ทำไมตอนนี้เหมือน
เราอยู่คนเดียว พอเราจะโทรไปคุยกับแม่ แม่เราก็จะโทรมาเหมือนด่าพ่อ ทำนองแบบอย่าทำแบบนี้ คือเหมือนเตือนอ่ะ พอพ่อเรารู้ว่าเราโทรไปเล่าให้แม่เราฟัง
พ่อเราจะไล่เราให้อยู่กับแม่ แล้วจะมาด่าเรา เราเหนื่อยมาก เราท้อมาก พอมีปัญหาไม่รู้จะหันหน้า หาใครรร ? 😢😢😢😢