ทะเลาะกับแม่

เรื่องมันยาวมากค่ะ ไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้ว เลยขอตั้งกระทู้ขึ้นมา เรามีแฟนค่ะแฟนเราเขาก็ดี แรกๆก็ใส่ใจสนใจเราทุกอย่าง พอเวลาผ่านไปมันก็เป็นเรื่องธรรมดาของผช.ส่วนใหญ่ที่มักจะเปลี่ยนหรือที่เรียกว่าหมดโปร เราก็ทะเลาะเรื่องนี้บ่อยค่ะ จนเราเหนื่อย ปล่อย เขาอยากทำไรก็ให้เขาทำ จะติดเกม ติดเพื่อนก็ตามใจ แฟนเราเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ ทะเลาะกันทีหรือบางทีเราแค่งอนอยากให้เขาง้อ เขาก็จะตะแบงใส่เรา บอกเลิกเรา ตอนนั้นเราร้องไห้ตลอด แม่เราก็อยู่ด้วย เป็นแบบนี้ตั้งแต่เข้าเดือนที่7 ตั้งแต่ขอเวลาไปเล่นเกมกะเพื่อน พอเขาอารมณ์เย็นเขาก็มาง้อ มาขอโทษ เราก็ปรับความเข้าใจกัน ว่าอยากให้เป็นแบบนี้ๆนะ แฟนเราก็โอเครู้จักแบ่งเวลาให้เรามากขึ้น เวลาทะเลาะกัน เขาชอบพูดไม่ดีใส่เราค่ะ ด่าเราแรงๆ แม่แฟนก็จะโทรมาหา มาคอยปลอบ มาคอยคุยว่าลูกเขาเป็นคนแบบนี้ ผิดที่พ่อกับแม่เองที่เลี้ยงตามใจกันมา เขาไม่ยอมให้เราเลิกกะลูกเขาค่ะ เพราะว่าเขารู้ว่าลูกเขาอยู่ไม่ได้ถ้า(ขนาดอยู่ได้นะ) ไม่มีเรา ลูกเขาพูดคำนั้นไปเพราะติดปาก  หลังจากนั้นเราก็เลยปล่อย อยากทำไรก็ทำเวลาเขาโมโหเราก็นิ่งค่ะ ไม่ใช่ยอมนะ แต่รำคาน ตัดภาพมาถึงแม่เรา แม่เราเขาเห็นว่าเราร้องไห้ตลอด เราเข้าใจค่ะว่าแม่ทุกคนรักลูกของตัวเอง เขาจะไม่โอเคถ้าเราทะเลาะกับแฟน แม่แฟนก็โทรมาหาแม่เราประจำค่ะ คอยอธิบายให้ฟังว่าลูกชายเขาเป็นยังไง จนแม่เราก็เข้าใจ เวลาไปเรียนเมื่อก่อนแฟนเรามาหาที่บ้านเราบ่อยค่ะ ปต่พอทะเลาะกันขอเวลาไปอยู่กะเพื่อน เราก็โตแล้วเราก็เข้าใจอะว่าคนมันอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง นี่เรียนห้องเดียวกัน เจอกันตลอดทั้งวันตอนเย็นก็เจอกันอีก มันจะเบื่อซะป่าวๆ พอแฟนเราขอกลับไปนอนหอ ไปอยู่เล่นกะเพื่อน แม่เราก็แซะว่า หึ สงสัยคงอยู่ได้แล้วมั้ง เมื่อก่อนนี่อยากมาแทบใจจะขาด เดี๋ยวนี้ไม่เคยสนใจ อะไรประมานนี้อะค่ะ เราก็เลยตอบกลับแต่ตอบด้วยน้ำเสียงนิ่มมากพยายามอธิบาย เขาก็หาว่าเราเข้าข้าง เราก็เลยสับสนอะ เพราะตอนที่แม่แฟนมาคุยกะแม่เรา อธิบายว่าลูกเขาเป็นยังไงๆเวลาเราทะเลาะกันแต่ละครั้ง แม่ก็บอกว่า เข้าใจๆตลอด ว่านิสัยแฟนเราเป็นแบบนี้เพราะพ่อแม่แฟนเขาเลี้ยงแบบตามใจมา แล้วก็ไปมหาลัย คือเมื่อก่อนแฟนจะมารับ แต่หลังๆแฟนเราไปติวหนังสือกะเพื่อนค่ะ ไปถึงหอเพื่อนจะคอลหาเราตลอดว่าเราถึงแล้วนะ กว่าจะเลิกติวก็ดึก ตามประสาผช.ค่ะ ติวไปเล่นเกมกันไป พอแฟนกลับถึงหอไม่ว่าจะดึกแค่ไหนเขาก็จะโทรปลุกเราให้ไปคอลกับเขา เว้นแต่ว่าวันไหนเน็ตล่ม เขาก็จะพิมมาบอกเรา ซึ่งแม่เราก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ แซะว่าเมื่อก่อนมารับถึงบ้าน เดี๋ยวนี้ต้องนั่งรถมาเอง หิ้วหมวกกันน็อคเหมือนคนบ้า เดี๋ยวนี้ขวนขวายไปมหาลัยเอง ไมาเห็นแตกต่างอะไรจากคนเก่าเลย คือเรานั่งรถไปพอไปถึงเราก็จะโทรหาแฟน แล้วแฟนก็จะมารับ เราไม่สามารถรู้ได้หรอกค่ะว่าเราจะไปถึงกี่โมง พอถึงแล้วก็ต้องโทรหากันทั้งนั้น ส่วนเวลาเลิกเรียน แฟนเราลงเรียนแมท2 ก็จะมี2เซคคือบ่ายวันจันทร์กับบ่ายวันพฤหัส  แฟนเราสอบแมทมิดเทอมได้น้อย เวลาอ.นัดหรือเช่นวันพฤหัสที่ไม่มีเรียนบ่าย แฟนเราก็จะไปเรียน เรียนตลอด เขาก็จะมาส่งเรารอรถ แล้วก็กลับไปเรียน เพราะถ้าเขาส่งเราที่ตัวเมือง คงไม่ทันเรียนแน่ๆ แม่เราก็จะแซะว่า ทำไมถึงปล่อยให้นั่งนถมาได้ละ พอเราอธิบายไปแม่ก็จะตอบว่า มันต้องขนาดนั้นเลยหรอ (คือแม่เราจบป.6ค่ะ เลยไม่ค่อยเข้าใจมหาลัย) พอเราอธิบายไปก็หาว่าเราแก้ตัวให้บ้าง เข้าข้างบ้าง จนทะเลาะกัน บางทีเรากะแฟนคุยกันในแชท เขาก็จะมองเรา เราก็ต้องเล่าในแชทให้ฟังทุกบรรทัด ถ้าเราเล่าน้อยก็โมโหเราหาว่าเรากันแม่ออกจากชีวิต คือบางทีอะเราโหลดสติ้กเก้อไลน์มาเราส่งสติ๊กเกอใส่แฟนแฟนส่งกลับมา ไม่ได้พิมไร เราก็ไม่ได้เล่าจรงนี้ให้ฟัง เขาก็จะบอกว่า เห็นส่งมาเยอะเล่าให้ฟังแค่นี้หรอ แล้วก็ทะเลาะกันไล่เราออกจากบ้าน วันไหนมีเรียนอ.นัดเพิ่มแล้วเราเรียน เขาก็จะบอกว่า งานก็เยอะหวังจะให้มาช่วย ไหนตารางสอนมีเรียนครึ่งวันไง โกหกหรอ จนเราต้องออกจากห้องเพื่อที่จะกลับไปช่วยงานเขา เรารักไหมเราก็รักนะ แล้วเราก็ท้อ เราก็ไม่รู้ค่ะว่าช่วงนี้แม่เป็นอะไร อะไรนิดหน่อยก็โมโหทะเลาะลั่นบ้าน ทั้งเราทั้งพ่อ เครียดค่ะ ทะเลาะตลอดตอนเช้าก่อนมาเรียน ประชดเราไล่เราอย่างกะหมา ด่าเราแรงๆทุกวัน