สวัสดีค่ะ เราขออนุญาตตั้งเป็นกระทู้คำถามนะคะ เราคิดนานมากว่าจะตั้งกระทู้ดีมั้ย แต่สุดท้ายก็ตั้งค่ะเพราะอยากให้เป็นตัวอย่างแก่ทุกคนค่ะ
เริ่มเลยนะคะ(ขอพูดถึงช่วงที่เรายังไม่มีปัญหาความรักแบบร้ายแรงก่อนนะคะ) เราคบกับแฟนที่เป็นผู้หญิงตอนเราอยู่ม.2 แฟนเราอยู่ม.3 เรารักกันมากเลยค่ะ รักมากพอที่จะต่อสู้สิ่งแย่ๆไปด้วยกัน ทีแรกแม่แฟนไม่ชอบเรามากๆ เราก็สู้ทุกอย่างจนแม่เขารับได้ ช่วงเวลาตอนพิชิตใจแม่แฟนมันหนักจริงๆค่ะ พี่ชายของแฟนก็ไม่ชอบเราแล้วชอบกลั่นแกล้งเรากับแฟน เราดูสู้ไปด้วยกัน เราเสียแรง เสียงใจ เสียน้ำตาไปมากมายกว่าจะพ้นอะไรแบบนั้นมาได้ จนเราขึ้นม.4 เราขอให้แฟนมาเรียนที่เดียวกับเรา(แฟนกับเราอยู่คนละจังหวัด) มันโคตรบ้าเลยตอนนั้น ตอนนี้ดันทุรังเป็นบ้าเป็นบ่อเพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน แฟนเราก็ทะเลาะกับแม่ไปตั้งหลายรอบ สุดท้ายแม่แฟนเราก็ยอมให้แฟนเราย้ายมาเรียนกับเรา แต่อุปสรรคในการที่แฟนเราจะย้ายมานั้นโคตรยุ่งยาก ทั้งเอกสารการเดินทางต่างๆวุ่นวายไปหมด เราไปกลับระหว่างเรากับบ้านแฟนตั้งหลายครั้ง ตอนนั้นเหนื่อยมาก แต่เพราะความรักมันทำให้เราสู้ จนมาถึงวันเปิดเทอมวันแรกของเรา เรื่องก็ยังไม่เสร็จ เรามาเรียนวันแรกได้แค่คาบเช้า คาบบ่ายเราเลยโดดเรียนเพื่อนจะไปขอผอ.โรงเรียนให้รับแฟนเรา ขอยังไงก็ไม่ได้สุดท้ายก็ยัดเงินค่ะ จนแฟนได้เข้ามาเรียนกับเรา อยู่บ้านหลังเดียวกับเรา โคตรมีความสุขเลยค่ะ
แต่เคยได้ยินมั้ยคะ ใกล้ชิดไปก็เบื่อหน่าย(จุดเริ่มต้นของความเห็นแก่ตัวเราค่ะ เราเหี้_มาก)
เราไปชอบเพื่อนของแฟนเราค่ะ ใช่ค่ะแอบชอบ เพื่อน ของ แฟน(เพื่อนแฟนเราเป็นผญ.นะ) เราคุยกับเพื่อนของแฟนทุกวันทั้งในเฟสในไลน์ แต่เพื่อนแฟนไม่ได้ชอบเรานะคะ แต่เพื่อนของแฟนก็ไม่ได้ว่าอะไรที่เราไปชอบเค้า เราชอบแอบดูเค้าเล่นบาส ชอบเอาลูกอมไปให้ ชอบกอด ชอบอ้อน ชอบคอลกัน จนแฟนเราคิดว่าใครกันแน่คือแฟนของเรา แฟนเราก็ไว้ใจเรามากๆเลยค่ะ ไม่ถาม ไม่สงสัย แต่มีงอนบ้างตอนเรายุ่งกับเพื่อนของแฟนมากไป แต่เราก็เลวเนาะ ด่าแฟนว่างี่เง่าไร้สาระ คิดอะไรไปเอง แฟนเราคงจะเจ็บมากๆแหละค่ะ เราผิดเราก็รู้ตัว แต่เราก็ยังทำ เพราะความอยากของตัวเอง
จนวันนึงเราคิดอะไรแย่มากค่ะ เราขอจูบกับเพื่อนแฟนในห้องน้ำ เค้าก็จูบนะคะ แต่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราเลยจริงๆ เพื่อนแฟนเค้ารักเราแบบน้องสาวคนนึงมากๆค่ะ เพื่อนแฟนเป็นห่วงความรู้สึกเรามากกลัวเราจะเสียใจถ้าไม่ยอมจูบด้วย เราจูบกันบ่อยค่ะ เพราะเราเองชอบยื่นหน้าไปจูบเพื่อนแฟนโดยไม่ได้ขอในที่ลับๆอ่ะค่ะ และสุดท้ายเราก็โกหกแฟนว่าไปบ้านเพื่อน แต่จริงๆแล้วคือไปบ้านเพื่อนแฟนค่ะ ไปเป็นครั้งที่2แล้ว แต่ครั้งแรกไปเฉยๆไม่มีอะไร ครั้งที่2เราขอมีอะไรกับเพื่อนแฟนเลยค่ะ เค้าก็ปฏิเสธเรามากๆ บอกว่าไม่ทำ ไม่อยากทำ เราก็ขอน้องเค้าอยู่นาน จนเค้าทำแต่แค่แปบเดียวนะคะ เหมือนเค้าก็ฝืนใจอยู่ลึกๆกล้ำกลืนมากที่ยอมทำอะไรให้เรา (ขอรวบตอนจบเลยนะคะ ที่จริงยาวมากเกินไป กลัวคนอ่านเบื่อค่ะ) แฟนเรารู้เราก็ทะเลาะกันหนักมาก จนเลิกกัน และแฟนเรากับเพื่อนแฟนก็ตัดขาดกันถาวร จนเวลาผ่านไปอะไรๆก็ดีขึ้น(ประมาณ3เดือนได้ค่ะ ที่เรากับแฟนกลับมาคบแบบสนิทใจกันจริงๆเลย) จนทุกวันนี้เราก็คบกับแฟนปกติค่ะ รักกันมากกว่าเมื่อก่อนอีก และเพื่อนเก่าของแฟนก็มีแฟนไปแล้วค่ะตอนนี้ ทุกฝ่ายแฮปปี้ค่ะ แต่เราเชื่อว่าทุกฝ่ายมีแผลติดตัวกันหมดเพราะเรา
ขอบคุณนะคะที่มาอ่าน จะคอมเม้นท์ด่าเราก็ได้นะคะ เราไม่โกรธ เราผิดจริงๆ เรากลับตัวกลับใจแล้วค่ะ จงมองข้ามความอยากของตัวเอง และเลือกสิ่งทีู่ถูกต้องเถอะนะคะ ฝากไว้ด้วยค่ะ แต่อย่าด่าเพื่อนแฟนเรานะคะ เค้าไม่ผิดจริงๆ เราไปบังคับเค้าเอง เราไม่โทษใครทั้งสิ้นค่ะนอกจากตัวเอง
(ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ)
ประสบการณ์ที่ทุกคนควรอ่านไว้เตือนใจ (ญญ)
เริ่มเลยนะคะ(ขอพูดถึงช่วงที่เรายังไม่มีปัญหาความรักแบบร้ายแรงก่อนนะคะ) เราคบกับแฟนที่เป็นผู้หญิงตอนเราอยู่ม.2 แฟนเราอยู่ม.3 เรารักกันมากเลยค่ะ รักมากพอที่จะต่อสู้สิ่งแย่ๆไปด้วยกัน ทีแรกแม่แฟนไม่ชอบเรามากๆ เราก็สู้ทุกอย่างจนแม่เขารับได้ ช่วงเวลาตอนพิชิตใจแม่แฟนมันหนักจริงๆค่ะ พี่ชายของแฟนก็ไม่ชอบเราแล้วชอบกลั่นแกล้งเรากับแฟน เราดูสู้ไปด้วยกัน เราเสียแรง เสียงใจ เสียน้ำตาไปมากมายกว่าจะพ้นอะไรแบบนั้นมาได้ จนเราขึ้นม.4 เราขอให้แฟนมาเรียนที่เดียวกับเรา(แฟนกับเราอยู่คนละจังหวัด) มันโคตรบ้าเลยตอนนั้น ตอนนี้ดันทุรังเป็นบ้าเป็นบ่อเพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน แฟนเราก็ทะเลาะกับแม่ไปตั้งหลายรอบ สุดท้ายแม่แฟนเราก็ยอมให้แฟนเราย้ายมาเรียนกับเรา แต่อุปสรรคในการที่แฟนเราจะย้ายมานั้นโคตรยุ่งยาก ทั้งเอกสารการเดินทางต่างๆวุ่นวายไปหมด เราไปกลับระหว่างเรากับบ้านแฟนตั้งหลายครั้ง ตอนนั้นเหนื่อยมาก แต่เพราะความรักมันทำให้เราสู้ จนมาถึงวันเปิดเทอมวันแรกของเรา เรื่องก็ยังไม่เสร็จ เรามาเรียนวันแรกได้แค่คาบเช้า คาบบ่ายเราเลยโดดเรียนเพื่อนจะไปขอผอ.โรงเรียนให้รับแฟนเรา ขอยังไงก็ไม่ได้สุดท้ายก็ยัดเงินค่ะ จนแฟนได้เข้ามาเรียนกับเรา อยู่บ้านหลังเดียวกับเรา โคตรมีความสุขเลยค่ะ
แต่เคยได้ยินมั้ยคะ ใกล้ชิดไปก็เบื่อหน่าย(จุดเริ่มต้นของความเห็นแก่ตัวเราค่ะ เราเหี้_มาก)
เราไปชอบเพื่อนของแฟนเราค่ะ ใช่ค่ะแอบชอบ เพื่อน ของ แฟน(เพื่อนแฟนเราเป็นผญ.นะ) เราคุยกับเพื่อนของแฟนทุกวันทั้งในเฟสในไลน์ แต่เพื่อนแฟนไม่ได้ชอบเรานะคะ แต่เพื่อนของแฟนก็ไม่ได้ว่าอะไรที่เราไปชอบเค้า เราชอบแอบดูเค้าเล่นบาส ชอบเอาลูกอมไปให้ ชอบกอด ชอบอ้อน ชอบคอลกัน จนแฟนเราคิดว่าใครกันแน่คือแฟนของเรา แฟนเราก็ไว้ใจเรามากๆเลยค่ะ ไม่ถาม ไม่สงสัย แต่มีงอนบ้างตอนเรายุ่งกับเพื่อนของแฟนมากไป แต่เราก็เลวเนาะ ด่าแฟนว่างี่เง่าไร้สาระ คิดอะไรไปเอง แฟนเราคงจะเจ็บมากๆแหละค่ะ เราผิดเราก็รู้ตัว แต่เราก็ยังทำ เพราะความอยากของตัวเอง
จนวันนึงเราคิดอะไรแย่มากค่ะ เราขอจูบกับเพื่อนแฟนในห้องน้ำ เค้าก็จูบนะคะ แต่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราเลยจริงๆ เพื่อนแฟนเค้ารักเราแบบน้องสาวคนนึงมากๆค่ะ เพื่อนแฟนเป็นห่วงความรู้สึกเรามากกลัวเราจะเสียใจถ้าไม่ยอมจูบด้วย เราจูบกันบ่อยค่ะ เพราะเราเองชอบยื่นหน้าไปจูบเพื่อนแฟนโดยไม่ได้ขอในที่ลับๆอ่ะค่ะ และสุดท้ายเราก็โกหกแฟนว่าไปบ้านเพื่อน แต่จริงๆแล้วคือไปบ้านเพื่อนแฟนค่ะ ไปเป็นครั้งที่2แล้ว แต่ครั้งแรกไปเฉยๆไม่มีอะไร ครั้งที่2เราขอมีอะไรกับเพื่อนแฟนเลยค่ะ เค้าก็ปฏิเสธเรามากๆ บอกว่าไม่ทำ ไม่อยากทำ เราก็ขอน้องเค้าอยู่นาน จนเค้าทำแต่แค่แปบเดียวนะคะ เหมือนเค้าก็ฝืนใจอยู่ลึกๆกล้ำกลืนมากที่ยอมทำอะไรให้เรา (ขอรวบตอนจบเลยนะคะ ที่จริงยาวมากเกินไป กลัวคนอ่านเบื่อค่ะ) แฟนเรารู้เราก็ทะเลาะกันหนักมาก จนเลิกกัน และแฟนเรากับเพื่อนแฟนก็ตัดขาดกันถาวร จนเวลาผ่านไปอะไรๆก็ดีขึ้น(ประมาณ3เดือนได้ค่ะ ที่เรากับแฟนกลับมาคบแบบสนิทใจกันจริงๆเลย) จนทุกวันนี้เราก็คบกับแฟนปกติค่ะ รักกันมากกว่าเมื่อก่อนอีก และเพื่อนเก่าของแฟนก็มีแฟนไปแล้วค่ะตอนนี้ ทุกฝ่ายแฮปปี้ค่ะ แต่เราเชื่อว่าทุกฝ่ายมีแผลติดตัวกันหมดเพราะเรา
ขอบคุณนะคะที่มาอ่าน จะคอมเม้นท์ด่าเราก็ได้นะคะ เราไม่โกรธ เราผิดจริงๆ เรากลับตัวกลับใจแล้วค่ะ จงมองข้ามความอยากของตัวเอง และเลือกสิ่งทีู่ถูกต้องเถอะนะคะ ฝากไว้ด้วยค่ะ แต่อย่าด่าเพื่อนแฟนเรานะคะ เค้าไม่ผิดจริงๆ เราไปบังคับเค้าเอง เราไม่โทษใครทั้งสิ้นค่ะนอกจากตัวเอง
(ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ)