จุดเริ่มต้นคือในกลุ่มเพื่อนมักจะหารุ่นพี่มาจิ้นกับเพื่อนในกลุ่มจะได้หาคนมาแซวเล่นๆเป็นสีสันในกลุ่มล้อกับคนที่เพื่อนชอบบ้างล้อกับคนที่เพื่อนไม่ได้ชอบบ้างแต่ล้อกับคนที่เพื่อนไม่ได้ชอบอะมีความสุขที่สุด
แล้วการจิ้นนี้มันเหมือนการวิ่งผลัด คนที่โดนจิ้นต้องส่งไม้ต่อไปให้คนต่อไปเพื่อที่จะให้เพื่อนๆหยุดล้อคู่จิ้นของตัวเองหรือล้อน้อยลง แล้วคนที่ต้องรับไม้ผลัดต่อไปนั่นก็คือเราเอง
เราโดนจิ้นกับพี่คนๆหนึ่งที่โดนจิ้นกับพี่คนนี้เพราะพี่เขาเดินผ่านไปผ่านมาบ่อยมาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ลืมบอกไปเลยคะว่าเราจะตั้งฉายาให้รุ่นพี่ทุกคนที่เราเอามาจิ้นกับเพื่อนเพื่อที่จะไม่ให้รุ่นพี่รู้ตัวคะ)
เลยตั้งฉายาให้พี่คนนั่นว่าพี่เดิน(ฉายานี้สมมุติขึ้นมาคะ)พี่เขาไม่เคยอยู่ในสายตาเรามาก่อนเลยเราจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพี่เขาเรียนอยู่ที่นี้ตั้งแต่ม.4 ขนาดเพื่อนเราบ้างคนก็บอกว่าเคยเห็นบ้างก็แถบจะไม่เคยเห็นเลยด้วยซ้ำพี่เขาเป็นคนที่ไร้ตัวตนที่สุด
เพื่อนในกลุ่มล้อเรากับพี่เขาตลอดที่เห็นแล้วก็ช่วงหลังเห็นบ่อยมาก พอจะเดินผ่านพี่เขาหรือเจอพี่เขาเพื่อนก็จะพูดขึ้นมาว่าพี่เดินมาแล้วอะเขินๆๆ แล้วเราก็จะปฏิเสธตลอดว่าไม่ได้เขิน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ซึ่งก็ไม่ได้เขินจริงๆ เคยโดนล้อกันไมคะแล้วมันจะหุบยิ้มไม่ได้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร) จนเรารู้สึกตัวอีกที่พี่เขาก็มาอยู่ในสายตาเราแล้วคะ ไม่รู้ว่าไปรู้สึกดีกับพี่เขาตอนไหน
จนมาถึงวันวาเลนไทน์เราก็เอากล่องของขวัญที่ใส่เต็มไปด้วยช็อคโกแลตไปให้พี่เขา ตอนนั้นเขินมาก เรามั่นใจว่าพี่เขาไม่เห็นหน้าเราแน่ๆเพราะว่าเรามองแค่มือพี่เขาไม่ได้มองหน้าพี่เขาเลย
และหลังจากวันวาเลนไทน์ก็พึ่งจะได้จ้องหน้าพี่เขาแบบจริงๆจังๆแบบไม่ต้องมองแค่3วิอีกแล้วก็ได้เห็นว่าพี่เขาก็มองเรา จนเราคิดว่ามีอะไรติดหน้าเราหรือป่าวเพราะปกติพี่เขาไม่เคยมองหน้าเราเลย
แล้วมารู้ที่หลังจากเพื่อนว่า ทุกครั้งที่เพื่อนๆล้อเมื่อพี่เขาเดินมาใกล้ๆว่าพี่เดินๆ พี่เขาก็จะมองมาตลอด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ (อันนี้ไม่แน่ใจว่าพี่เขามองมาเพราะรำคาญหรือว่ารู้ตัวแล้ว)
เราควรที่จะไปบอกความรู้สึกกับพี่เขาดีไมหรือว่าไม่เพราะช่วงปิดเทอมก็ไม่รู้สึกอะไรกับพี่เขาเท่าไรแต่พอเปิดเทอมก็ไม่แน่ใจว่าจะกลับไปรู้สึกกับพี่เขาอีกไม
ควรบอกพี่เขาดีไม
แล้วการจิ้นนี้มันเหมือนการวิ่งผลัด คนที่โดนจิ้นต้องส่งไม้ต่อไปให้คนต่อไปเพื่อที่จะให้เพื่อนๆหยุดล้อคู่จิ้นของตัวเองหรือล้อน้อยลง แล้วคนที่ต้องรับไม้ผลัดต่อไปนั่นก็คือเราเอง
เราโดนจิ้นกับพี่คนๆหนึ่งที่โดนจิ้นกับพี่คนนี้เพราะพี่เขาเดินผ่านไปผ่านมาบ่อยมาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เลยตั้งฉายาให้พี่คนนั่นว่าพี่เดิน(ฉายานี้สมมุติขึ้นมาคะ)พี่เขาไม่เคยอยู่ในสายตาเรามาก่อนเลยเราจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพี่เขาเรียนอยู่ที่นี้ตั้งแต่ม.4 ขนาดเพื่อนเราบ้างคนก็บอกว่าเคยเห็นบ้างก็แถบจะไม่เคยเห็นเลยด้วยซ้ำพี่เขาเป็นคนที่ไร้ตัวตนที่สุด
เพื่อนในกลุ่มล้อเรากับพี่เขาตลอดที่เห็นแล้วก็ช่วงหลังเห็นบ่อยมาก พอจะเดินผ่านพี่เขาหรือเจอพี่เขาเพื่อนก็จะพูดขึ้นมาว่าพี่เดินมาแล้วอะเขินๆๆ แล้วเราก็จะปฏิเสธตลอดว่าไม่ได้เขิน[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ จนเรารู้สึกตัวอีกที่พี่เขาก็มาอยู่ในสายตาเราแล้วคะ ไม่รู้ว่าไปรู้สึกดีกับพี่เขาตอนไหน
จนมาถึงวันวาเลนไทน์เราก็เอากล่องของขวัญที่ใส่เต็มไปด้วยช็อคโกแลตไปให้พี่เขา ตอนนั้นเขินมาก เรามั่นใจว่าพี่เขาไม่เห็นหน้าเราแน่ๆเพราะว่าเรามองแค่มือพี่เขาไม่ได้มองหน้าพี่เขาเลย
และหลังจากวันวาเลนไทน์ก็พึ่งจะได้จ้องหน้าพี่เขาแบบจริงๆจังๆแบบไม่ต้องมองแค่3วิอีกแล้วก็ได้เห็นว่าพี่เขาก็มองเรา จนเราคิดว่ามีอะไรติดหน้าเราหรือป่าวเพราะปกติพี่เขาไม่เคยมองหน้าเราเลย
แล้วมารู้ที่หลังจากเพื่อนว่า ทุกครั้งที่เพื่อนๆล้อเมื่อพี่เขาเดินมาใกล้ๆว่าพี่เดินๆ พี่เขาก็จะมองมาตลอด[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เราควรที่จะไปบอกความรู้สึกกับพี่เขาดีไมหรือว่าไม่เพราะช่วงปิดเทอมก็ไม่รู้สึกอะไรกับพี่เขาเท่าไรแต่พอเปิดเทอมก็ไม่แน่ใจว่าจะกลับไปรู้สึกกับพี่เขาอีกไม