ใครเคยเป็นอารมณ์แบบนี้บ้างคะ?? คือมองเงินเป็นแค่กระดาษ อยากมีเงินล้าน แต่พอมีแล้วก็งั้นๆ
ด้วยเหตุเพราะกระโจนลงทุนในตลาดหุ้น ทำให้เรามองเงินเป็นกระดาษ
นั่นเข้าข่ายเรากำลังเป็นพวกนักการพนัน ไม่ใช่นักลงทุนที่ดีใช่ไหม?
ในการเทรดแต่ละครั้ง มันเหมือนเราไม่ได้จับเงินสดซื้อขาย เลยดูไม่เสียดาย
ทำให้เทรดแต่ละครั้งคิดแต่ว่าเป็นแค่ตัวเลขเท่านั้น โดยมีปากกา+กระดาษ+เครื่องคิดเลข
เลยดูไม่ตื่นเต้น ดูมันเลยจุดนั้นมาไกล ชินกับตัวเลขที่มันวิ่งขึ้นลงหน้าจอทุกวัน เป็นระยะเวลา8-9ปี
แถมที่แย่สุด คือเคย cut loss วันเดียว 300k กว่าๆ แรกๆก็เล่นเอานอนไม่หลับเป็นเดือน ตาหลับแต่สมองไม่หลับ
คิดแต่ว่าจะทำยังไงถึงจะได้คืนให้เร็วที่สุด เพราะฉะนั้นในแต่ละวันต้องหาข้อมูลข่าวสาร สมองคิดแต่จะเล่นตัวไหนดี กลายเป็นนักพนันไม่ใช่นักลงทุน
แต่พอใช้เวลาทำการบ้านกับมัน สามารถเทรดได้ทุนคืนภายในเวลา1เดือนกว่าๆ +กำไรนิดหน่อย
แต่ตอนนั้นเริ่มไม่ตื่นเต้นแล้ว เลยจุดนั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
โลดแล่นในวงการหุ้นได้ 8ปี อยากจับเงินล้านก็มีโอกาสได้จับ แต่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นไปกับมันอีกแล้ว
มันเหมือนว่างเปล่า ต้องหาไปเรื่อยๆ คือคิดแต่จะหาเงินไปเรื่อยๆ แต่ไม่ได้ตื่นเต้นกับมัน
ตอนสมัยเรียนทำงานพาร์ทไทม์ได้เงินมาหลักร้อย ตื่นเต้นดีใจสุดๆ
พอเรียนจบเข้าวัยทำงานได้หลักพัน ก็แค่ดีใจ
พอทำงานไปสักพักอยากได้หลักหมื่น มีรายจ่ายเพิ่มคือ อยากได้รถ เงินหลักหมื่นเลยดูมีค่าแค่ งั้นๆ
พอมีรถก็อยากมีบ้าน ต้องมีรายได้หลักหลายหมื่นต่อเดือน ถึงจะเพียงพอกับค่าใช้จ่าย
และจุดที่ทำให้คิดว่าเงินคือกระดาษ เมื่อได้กระโจนเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ เริ่มลงทุนด้วยเงิน 100k ระหว่างทางได้เติมไปอีก 300k
ระยะเวลาเทรดในหุ้น 8ปี ด้วยเงินลงทุนทั้งหมด 400k ได้กำไรเฉลี่ยเดือนละ 40k /เดือน
และบางเดือนก็จะมีปันผล และได้วอร์แรนท์มาบ้าง 8ปีในวงการหุ้น คิดว่าเงินหามาได้ง่าย เลยจ่ายไปได้ง่ายเช่นกัน
ให้เพื่อนยืมหลักแสนก็ไม่ได้รู้สึกอะไร กล้าให้ยืม ใจใหญ่ กล้าได้กล้าเสีย ความรู้สึกเหมือนเรากำลังเทรดหุ้นอยู่
มันเลยเป็นจุดหักเห ที่เราต้องเสียเพื่อนเพราะเงินเป็นต้นเหตุ กลายเป็นกำไรจากการลงทุนในหุ้น หรือจากการทำธุรกิจอื่น
เหมือนมันว่างเปล่า ตอนนี้ก็อยู่หน้าจอน้อยลง ถามตัวเอง จะผลิตเงินไปเพื่ออะไรเยอะแยะมากมาย
คือเมื่อก่อนก็อยากเห็นเงินล้าน กระหายมาก อยากเห็นอยากได้ แต่พอเห็นแล้วได้แล้ว กลับรู้สึกว่าไม่มีความสุข
เพื่อนหาย เพราะเงิน เสียเพื่อนเพราะเงิน กลายเป็นเราทุกข์ เรามองเงินเป็นกระดาษ ให้เพื่อนยืมไปง่ายๆ
ใครเตือนห้ามไม่ฟัง
ตอนนี้ก็มีหน้าที่ฟ้องไปตามกระบวนการทางกฏหมาย แต่ว่าในใจว่างเปล่า ไม่ได้เสียดาย ไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนที่เราเคย cut loss อีกแล้ว
ถามตัวเองว่า เราเป็นอะไร??? มันเหมือนหดหู่ที่เงินทำให้เราเสียเพื่อน
เราอยากมีแบบที่คนอื่นอยาก แต่พอมีแล้ว กลับรู้สึกว่าทุกอย่างว่างเปล่า ใครเคยเป็นแบบนี้บ้าง แล้วเราต้องทำยังไง เราไม่มีความสุขกับมันเลย??
หรือเราเจอปัญหาเยอะแยะ มันเลยชินชาเย็นชา หรือว่านั่นเป็นเรื่องปกติของมนุษย์???
อยากรู้พวกเศรษฐีเค้าคิดกันยังไงนะ เค้ามีความสุขกับเงินมากมายมหาศาลนั้นหรือเปล่า หรือจิตใจเค้าว่างเปล่าแบบที่เรากำลังเป็นอยู่
เราไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ว่าทำไมเราไม่ค่อยมีความสุขกับเงินที่เราหามันอยู่ทุกวัน
ใฝ่ฝันอยากมีเงินล้าน แต่พอมีแล้วก็งั้นๆ เพราะแบบนี้หรือเปล่านะ พวกเศรษฐีถึงไม่หยุดที่จะรวย
ด้วยเหตุเพราะกระโจนลงทุนในตลาดหุ้น ทำให้เรามองเงินเป็นกระดาษ
นั่นเข้าข่ายเรากำลังเป็นพวกนักการพนัน ไม่ใช่นักลงทุนที่ดีใช่ไหม?
ในการเทรดแต่ละครั้ง มันเหมือนเราไม่ได้จับเงินสดซื้อขาย เลยดูไม่เสียดาย
ทำให้เทรดแต่ละครั้งคิดแต่ว่าเป็นแค่ตัวเลขเท่านั้น โดยมีปากกา+กระดาษ+เครื่องคิดเลข
เลยดูไม่ตื่นเต้น ดูมันเลยจุดนั้นมาไกล ชินกับตัวเลขที่มันวิ่งขึ้นลงหน้าจอทุกวัน เป็นระยะเวลา8-9ปี
แถมที่แย่สุด คือเคย cut loss วันเดียว 300k กว่าๆ แรกๆก็เล่นเอานอนไม่หลับเป็นเดือน ตาหลับแต่สมองไม่หลับ
คิดแต่ว่าจะทำยังไงถึงจะได้คืนให้เร็วที่สุด เพราะฉะนั้นในแต่ละวันต้องหาข้อมูลข่าวสาร สมองคิดแต่จะเล่นตัวไหนดี กลายเป็นนักพนันไม่ใช่นักลงทุน
แต่พอใช้เวลาทำการบ้านกับมัน สามารถเทรดได้ทุนคืนภายในเวลา1เดือนกว่าๆ +กำไรนิดหน่อย
แต่ตอนนั้นเริ่มไม่ตื่นเต้นแล้ว เลยจุดนั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
โลดแล่นในวงการหุ้นได้ 8ปี อยากจับเงินล้านก็มีโอกาสได้จับ แต่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นไปกับมันอีกแล้ว
มันเหมือนว่างเปล่า ต้องหาไปเรื่อยๆ คือคิดแต่จะหาเงินไปเรื่อยๆ แต่ไม่ได้ตื่นเต้นกับมัน
ตอนสมัยเรียนทำงานพาร์ทไทม์ได้เงินมาหลักร้อย ตื่นเต้นดีใจสุดๆ
พอเรียนจบเข้าวัยทำงานได้หลักพัน ก็แค่ดีใจ
พอทำงานไปสักพักอยากได้หลักหมื่น มีรายจ่ายเพิ่มคือ อยากได้รถ เงินหลักหมื่นเลยดูมีค่าแค่ งั้นๆ
พอมีรถก็อยากมีบ้าน ต้องมีรายได้หลักหลายหมื่นต่อเดือน ถึงจะเพียงพอกับค่าใช้จ่าย
และจุดที่ทำให้คิดว่าเงินคือกระดาษ เมื่อได้กระโจนเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ เริ่มลงทุนด้วยเงิน 100k ระหว่างทางได้เติมไปอีก 300k
ระยะเวลาเทรดในหุ้น 8ปี ด้วยเงินลงทุนทั้งหมด 400k ได้กำไรเฉลี่ยเดือนละ 40k /เดือน
และบางเดือนก็จะมีปันผล และได้วอร์แรนท์มาบ้าง 8ปีในวงการหุ้น คิดว่าเงินหามาได้ง่าย เลยจ่ายไปได้ง่ายเช่นกัน
ให้เพื่อนยืมหลักแสนก็ไม่ได้รู้สึกอะไร กล้าให้ยืม ใจใหญ่ กล้าได้กล้าเสีย ความรู้สึกเหมือนเรากำลังเทรดหุ้นอยู่
มันเลยเป็นจุดหักเห ที่เราต้องเสียเพื่อนเพราะเงินเป็นต้นเหตุ กลายเป็นกำไรจากการลงทุนในหุ้น หรือจากการทำธุรกิจอื่น
เหมือนมันว่างเปล่า ตอนนี้ก็อยู่หน้าจอน้อยลง ถามตัวเอง จะผลิตเงินไปเพื่ออะไรเยอะแยะมากมาย
คือเมื่อก่อนก็อยากเห็นเงินล้าน กระหายมาก อยากเห็นอยากได้ แต่พอเห็นแล้วได้แล้ว กลับรู้สึกว่าไม่มีความสุข
เพื่อนหาย เพราะเงิน เสียเพื่อนเพราะเงิน กลายเป็นเราทุกข์ เรามองเงินเป็นกระดาษ ให้เพื่อนยืมไปง่ายๆ
ใครเตือนห้ามไม่ฟัง
ตอนนี้ก็มีหน้าที่ฟ้องไปตามกระบวนการทางกฏหมาย แต่ว่าในใจว่างเปล่า ไม่ได้เสียดาย ไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนที่เราเคย cut loss อีกแล้ว
ถามตัวเองว่า เราเป็นอะไร??? มันเหมือนหดหู่ที่เงินทำให้เราเสียเพื่อน
เราอยากมีแบบที่คนอื่นอยาก แต่พอมีแล้ว กลับรู้สึกว่าทุกอย่างว่างเปล่า ใครเคยเป็นแบบนี้บ้าง แล้วเราต้องทำยังไง เราไม่มีความสุขกับมันเลย??
หรือเราเจอปัญหาเยอะแยะ มันเลยชินชาเย็นชา หรือว่านั่นเป็นเรื่องปกติของมนุษย์???
อยากรู้พวกเศรษฐีเค้าคิดกันยังไงนะ เค้ามีความสุขกับเงินมากมายมหาศาลนั้นหรือเปล่า หรือจิตใจเค้าว่างเปล่าแบบที่เรากำลังเป็นอยู่
เราไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ว่าทำไมเราไม่ค่อยมีความสุขกับเงินที่เราหามันอยู่ทุกวัน