หนูอายุ15ปีแล้วค่ะตั้งแต่จำความได้ยายก็เป็นคนเลี้ยงเพราะบ้านยายกับบ้านหนูใกล้ๆกัน ยายก็จะตามใจ ความรู้สึกหนูดูเหมือนยายรักหนูมากกว่าแม่
ช่วงขึ้นม.1หนูต้องมาอยู่กับแม่แล้วน้องต้องไปอยู่กับยายแทนหนู แม่บังคับให้หนูไปเรียนโรงเรียนหนึ่งหนูก็ไปซึ่งโรงเรียนห่างจากบ้านหนูเยอะมากคือใช้เวลา1ชั่วโมงในการเดินทาง หนูขึ้นรถ6โมงกว่าๆซึ่งต้องตื่นเช้ามาก ตื่นเช้ามาหนูต้อง ถูบ้าน ล้างจาน หุงข้าว รีดผ้าของหนูของน้อง ซึ่งหมายความว่าหนูต้องตื่นตั้งแต่ตี4 กลับมาจากโรงเรียน6โมงเย็น กลับมาหนูก็ต้องมาทำงานบ้านทุกอย่าง กลับมาจากโรงเรียนมันก็เหนื่อยมากอยู่แล้วแถมต้องทำงานบ้านทุกอย่างอีกกว่าหนูจะได้นอนก็ปาไป5ทุ่มเที่ยงคืน เสาร์อาทิตย์หนูก็อยากไปเล่นบ้านเพื่อนบ้างก็ไม่ให้ไปบ้างวันหนูก็ต้องแอบไป เวลามีงานที่โรงเรียนเสาร์อาทิตย์หนูก็ต้องขึ้นรถมอเตอร์ไซค์กับเพื่อนไปซื้อของ แม่เห็นก็จะว่าหนูเที่ยวอธิบายเท่าไรก็ไม่ฟังจนตอนนี้หนูไม่อธิบายแล้วค่ะ เพื่อนไปดูหนังกินเลี้ยงกันขอแม่แม่ก็ไม่ให้ไป ความพอใจของแม่คือหนูอยู่ไม่ต้องออกไปไหน พอจะขึ้นม.4 หนูรู้สึกหมดความอดทน หนูอยากเที่ยวเล่นเหมือนเพื่อนบ้าง บ้างที่โดนแม่ด่าคิดจะฆ่าตัวตายหนูก็มี อึดอัดมากที่ต้องอยู่ในกรอบ. หนูเหนื่อย หนูไม่ไหวแล้ว
แม่คนที่ไม่เคยรัก
ช่วงขึ้นม.1หนูต้องมาอยู่กับแม่แล้วน้องต้องไปอยู่กับยายแทนหนู แม่บังคับให้หนูไปเรียนโรงเรียนหนึ่งหนูก็ไปซึ่งโรงเรียนห่างจากบ้านหนูเยอะมากคือใช้เวลา1ชั่วโมงในการเดินทาง หนูขึ้นรถ6โมงกว่าๆซึ่งต้องตื่นเช้ามาก ตื่นเช้ามาหนูต้อง ถูบ้าน ล้างจาน หุงข้าว รีดผ้าของหนูของน้อง ซึ่งหมายความว่าหนูต้องตื่นตั้งแต่ตี4 กลับมาจากโรงเรียน6โมงเย็น กลับมาหนูก็ต้องมาทำงานบ้านทุกอย่าง กลับมาจากโรงเรียนมันก็เหนื่อยมากอยู่แล้วแถมต้องทำงานบ้านทุกอย่างอีกกว่าหนูจะได้นอนก็ปาไป5ทุ่มเที่ยงคืน เสาร์อาทิตย์หนูก็อยากไปเล่นบ้านเพื่อนบ้างก็ไม่ให้ไปบ้างวันหนูก็ต้องแอบไป เวลามีงานที่โรงเรียนเสาร์อาทิตย์หนูก็ต้องขึ้นรถมอเตอร์ไซค์กับเพื่อนไปซื้อของ แม่เห็นก็จะว่าหนูเที่ยวอธิบายเท่าไรก็ไม่ฟังจนตอนนี้หนูไม่อธิบายแล้วค่ะ เพื่อนไปดูหนังกินเลี้ยงกันขอแม่แม่ก็ไม่ให้ไป ความพอใจของแม่คือหนูอยู่ไม่ต้องออกไปไหน พอจะขึ้นม.4 หนูรู้สึกหมดความอดทน หนูอยากเที่ยวเล่นเหมือนเพื่อนบ้าง บ้างที่โดนแม่ด่าคิดจะฆ่าตัวตายหนูก็มี อึดอัดมากที่ต้องอยู่ในกรอบ. หนูเหนื่อย หนูไม่ไหวแล้ว