เพื่อนหนอเพื่อน

เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนผมคนนึง เป็นสาวสอง เธอเป็นประเภทสายชิมสายเม้าท์มอย หรือจะเรียกชิมไปบ่นไปก็ว่าได้ งานชิม(จริงๆก็กินจนอิ่มนั่นแหละ)ของเราก็มีอยู่เรื่อยๆ โดยเฉพาะร้านตามต่างจังหวัด อาหารบ้านๆ แรกๆก็ชิมไปบ่นไปแค่ในกลุ่มที่ไปกัน แต่ผมสังเกตุหลังๆ นางเริ่มเม้าท์ให้คนอื่นๆที่นางสนิทสนมเป็นการส่วนตัวฟัง คือที่เล่าให้ฟังนี่ก็เพราะผมกลัวว่า คนเขาทำมาค้าขายจะขายไม่ดี ถ้าลำพังคุยกันในกลุ่มที่ไปด้วยกันก็ไม่มีปัญหาหรอก จะห้ามก็ไม่ใช่เรื่องเพราะแรกๆเราก็แค่ชอบกินชอบเที่ยวและวิจารณ์แค่ในกลุ่มที่ไปด้วยกันไม่ว่าจะเป็นเรื่องโรงแรมที่พัก สถานที่เที่ยว ร้านอาหาร  คือแบบใจเขาใจเราเนาะ แต่หลังๆก็ไม่ค่อยไปด้วยเท่าไร อาจจะเพราะยุ่งด้วยแหละ หรือบางทีก็รู้สึกว่าหยุดดีกว่า วิจารณ์ไปเดี๋ยวใครพูดปากต่อปาก ร้านเขาเจ๊งขึ้นมาน่าสงสารอีก