เรามีปํญหากับที่ทำงาน สาเหตุเกิดจากการรับหัวหน้าคนใหม่เข้ามาทำงาน
ท่ามกลางความไม่พอใจของหลายๆคน ปัญหาจึงเกิดขึ้น
ส่วนตัวเรา เราคิดว่าเฉยๆ ต่างคนต่างอยู่ ก้อคงจะจบไป
แต่เหตุการณ์หาเป็นอย่างนั้นไม่.....................
เราตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่า เรื่องนี้ทุกคนทราบจากการเล่าปากต่อปากไป
วันนึงเขาก้อมาบอกให้เราไปเบิกกระดาษสำหรับแผนก โดยให้ไปคนเดียว ซึ่งมันต้องมีการยกเก็บเข้าตู้เก็บกระดาษ
เพราะเบิกมาทีก้อเยอะ ตอนนั้นเราก้อคิดห่วงลูกอยู่เหมือนกัน
แต่เราไม่ใช่คนชอบแสดงให้ใครเห็นว่าอ่อนแอ อีกอย่างก้อคิดถึงคุณแม่ของเรา
ท่านทำงานหนักจนท้องแก่ ยังคลอดเราออกมาปลอดภัยดี ด้วยทิฐิของเราเอง
ทำให้เราลืมคิดไปว่า ร่างกายคนเราไม่เหมือนกัน............................
หลังจากเบิกกระดาษ ยกเก็บเข้าตู้เสร็จ วันนั้นทำงานต่อจนจบวันได้ รู้สึกปวดท้องหน่อยๆ แต่ไม่คิดอะไร
จนกลางดึกของคืนนั้น ปวดท้องหนักมาก หนักแบบไม่เคยเป็น วันนั้น แฟนเราไปทำงานต่างจังหวัด
เราอยู่คนเดียว ตะเกียกตะกายลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ มันปวดแบบทรมาน อธิบายไม่ถูก
เหมือนมีอะไรจะหลุดออกมาจากร่งกายเรา เรายืนขึ้น ลักษณะเป็นยังไงเราก้อมองไม่เต็มตา
เพราะสิ่งที่เราเห็นคือเลือดสดๆที่ไหลเต็มหว่างขา เราเปิดน้ำพยายามล้างเลือดออก แต่ล้างเท่าไหร่ก้อไม่ทันเลือดที่ไหลออกมา
เรารีบออกมาโทรเรียกพี่สาวที่อยู่ใกล้กันให้พาไปโรงพยาบาล หมอให้วางยาสลบ แล้วขูดมดลูก
เราลืมตาตื่นมาในห้องที่ว่างเปล่า รู้สึกเฉอะแฉะด้านล่างมาก
" หนูไม่อยู่กับแม่แล้วสินะ " เราคิดในใจ แล้วน้ำตาก้อไหลออกมา
ตลอดเวลาที่อยู่โรงบาล ได้แต่คิดว่า ไม่เป็นไร ไม่มีใครตั้งใจให้เกิด เราไม่โทษใคร
แต่หลังจากกลับมาทำงาน นอกจากจะไม่เห็นท่าทีที่รู้สึกผิดและสำนึกแล้ว
ยังมีการโทษว่าเราโง่เองที่ไม่หาคนช่วยยก ยังมีการจะเอาความผิดเราในฐานหยุดงานกระทันหัน โดยไม่ได้บอกกล่าวลางานก่อน
ได้ยิน ได้เห็น พฤติกรรมหลายๆอย่างที่ส่อไปทางสมน้ำหน้า การจับกลุ่มหัวเราะกันคิกคักๆ แล้วชวนกันไปทำบุญ
เหมือนพวกอมนุษย์ในร่างคน เราอยากลาออกแต่ติดหัวหน้าเราไม่ยอมเซ็นให้เรา เราต้องทำอย่างไรดี
แฟนเราบอกให้เราออกมาเลยไม่ต้องสนใจอะไร แต่เราก้อไม่ใช่คนไม่มีความรับผิดชอบแบบนั้น ที่จะทิ้งงานไปดื้อๆ
ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะทำยังไงกันคะ
หากคุณโดนกลั่นแกล้งจากที่ทำงาน จนส่งผลทำให้คุณแท้งลูก คุณจะทำอย่างไรกันค่ะ
ท่ามกลางความไม่พอใจของหลายๆคน ปัญหาจึงเกิดขึ้น
ส่วนตัวเรา เราคิดว่าเฉยๆ ต่างคนต่างอยู่ ก้อคงจะจบไป
แต่เหตุการณ์หาเป็นอย่างนั้นไม่.....................
เราตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่า เรื่องนี้ทุกคนทราบจากการเล่าปากต่อปากไป
วันนึงเขาก้อมาบอกให้เราไปเบิกกระดาษสำหรับแผนก โดยให้ไปคนเดียว ซึ่งมันต้องมีการยกเก็บเข้าตู้เก็บกระดาษ
เพราะเบิกมาทีก้อเยอะ ตอนนั้นเราก้อคิดห่วงลูกอยู่เหมือนกัน
แต่เราไม่ใช่คนชอบแสดงให้ใครเห็นว่าอ่อนแอ อีกอย่างก้อคิดถึงคุณแม่ของเรา
ท่านทำงานหนักจนท้องแก่ ยังคลอดเราออกมาปลอดภัยดี ด้วยทิฐิของเราเอง
ทำให้เราลืมคิดไปว่า ร่างกายคนเราไม่เหมือนกัน............................
หลังจากเบิกกระดาษ ยกเก็บเข้าตู้เสร็จ วันนั้นทำงานต่อจนจบวันได้ รู้สึกปวดท้องหน่อยๆ แต่ไม่คิดอะไร
จนกลางดึกของคืนนั้น ปวดท้องหนักมาก หนักแบบไม่เคยเป็น วันนั้น แฟนเราไปทำงานต่างจังหวัด
เราอยู่คนเดียว ตะเกียกตะกายลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ มันปวดแบบทรมาน อธิบายไม่ถูก
เหมือนมีอะไรจะหลุดออกมาจากร่งกายเรา เรายืนขึ้น ลักษณะเป็นยังไงเราก้อมองไม่เต็มตา
เพราะสิ่งที่เราเห็นคือเลือดสดๆที่ไหลเต็มหว่างขา เราเปิดน้ำพยายามล้างเลือดออก แต่ล้างเท่าไหร่ก้อไม่ทันเลือดที่ไหลออกมา
เรารีบออกมาโทรเรียกพี่สาวที่อยู่ใกล้กันให้พาไปโรงพยาบาล หมอให้วางยาสลบ แล้วขูดมดลูก
เราลืมตาตื่นมาในห้องที่ว่างเปล่า รู้สึกเฉอะแฉะด้านล่างมาก
" หนูไม่อยู่กับแม่แล้วสินะ " เราคิดในใจ แล้วน้ำตาก้อไหลออกมา
ตลอดเวลาที่อยู่โรงบาล ได้แต่คิดว่า ไม่เป็นไร ไม่มีใครตั้งใจให้เกิด เราไม่โทษใคร
แต่หลังจากกลับมาทำงาน นอกจากจะไม่เห็นท่าทีที่รู้สึกผิดและสำนึกแล้ว
ยังมีการโทษว่าเราโง่เองที่ไม่หาคนช่วยยก ยังมีการจะเอาความผิดเราในฐานหยุดงานกระทันหัน โดยไม่ได้บอกกล่าวลางานก่อน
ได้ยิน ได้เห็น พฤติกรรมหลายๆอย่างที่ส่อไปทางสมน้ำหน้า การจับกลุ่มหัวเราะกันคิกคักๆ แล้วชวนกันไปทำบุญ
เหมือนพวกอมนุษย์ในร่างคน เราอยากลาออกแต่ติดหัวหน้าเราไม่ยอมเซ็นให้เรา เราต้องทำอย่างไรดี
แฟนเราบอกให้เราออกมาเลยไม่ต้องสนใจอะไร แต่เราก้อไม่ใช่คนไม่มีความรับผิดชอบแบบนั้น ที่จะทิ้งงานไปดื้อๆ
ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะทำยังไงกันคะ