สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้รู้สึกยินดีมากๆนะคะที่ได้มาเขียน อาจจะเว้นวรรคผิด หรือพิมผิดบ้างหรือใช้คำไม่ถูกต้องขออภัยด้วยนะคะ****
ก่อนอื่นเรื่องนี้หนูกลัวอาจจะกระทบถึงฝ่ายอื่นๆโดยไม่เจตนา จะพยายามเลี่ยงการกล่าวถึงบางอย่าง--ถ้าอยากรู้หลังไมค์นะ--
.
.
เริ่มเรื่องเลยค่ะ/เมื่อรู้ว่าจะได้ผ่าตัดครั้งแรก// เรื่องนี้เริ่มเมื่อปี60 ไม่นานนี่เองค่ะช่วงเดือนมกราคม ก็เป็นช่วงฤดูหนาวพากันหน้าลอกคล้ายๆเกลื้อนลมอ่ะค่ะเป็นจุดขาวๆสีเด่นกว่าหน้า ด้วยความเป็นมาแต่เด็กจนตอนนี้อายุ17ปีแอบอายนิดนึง เรายังเป็นอยู่หรอ!ไม่แปลกใจค่ะช่วงเดือนกุมภาพันธ์เริ่มจางหายหมดค่ะ แต่เหลือจุดหนึ่งค่ะไม่หายสักที เราก็ปล่อยผ่านไป จุดนี้อยู่ตรงหน้าหนูแก้มขวานะคะปล่อยผ่านและรู้สึกได้เมื่อกดลงไปมันจะแข็งไม่สนใจค่ะ ผ่านเข้าเดือนมีนาคมก็ยังไม่หายความเป็นสีขาวตรงเดียวบนหน้า ไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะจับตู่เริ่มเหมือนเป็นหัวแข็งๆคิดว่าเหมือนผิวจะอักเษบเหมือนจะเป็นสิวทั่วไป เหมือนตัวเองเคยเป็นค่ะ แต่พอตกถึงเดือนเมษายนเริ่มรู้สึกได้ว่ามันจะนูนคิดกว่าเดิมโดยเฉพาะเดือนเมษา ช่วงนั้นทานข้าวกลับครอบครัวญาติๆ ป้าทักค่ะว่าทำไมเคี้ยวอาหารมีเป็นก้อนๆนูนออกมาเห็นได้ชัด ลองไปโรงพยาบาลดูนะตั้งแต่วันนั้นเราจะแตะตรงเป็นก้อนตลอด ช่วงนั้นปิดเทอมค่ะห่วงเที่ยวมากไม่ไปโรงพยาบาลรอกลับไปเรียนก่อนแล้วกัน*บ้านเกิดเราและที่เรียนคนละที่นะคะ* วันที่เราไปเที่ยวเราลองกัดฟันดูครั้งนี้นูนเยอะกว่าเดิมค่ะเป็นก้อนแข็งๆจนพี่เราทักว่าน่ากลัว --การที่ทักแบบนี้กับคนที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรเรารู้สึกว่ามันไม่ควรนะคะเราหมดความมั่นใจ เรากลัวไปหมดเพียงคำว่าหน้ากลัว นี่เราเป็นอะไร ความคิดขึ้นมาเต็มไปหมด แต่ยังไม่รีบไปหาหมออีกจ้ารอว่าเปิดเทอมค่อยไปอีกไม่กี่สัปดาห์ พอจบทริปไปเที่ยวปิดเทอมเรามาไล่ดูรูปภาพมันชัดมากจุดหน้าหูแก้มขวา ชัดทุกรูป เราภาวนาว่าไม่เป็นอะไรมากนะไม่ได้เล่าให้พ่อแม่ฟังรอให้ชัวร์ เพราะอาการคือไม่เจ็บไม่คันหรือแสบตรงบริเวณนั้นเลย พอเปิดเทอมได้แต่ถามเพื่อนสนิทว่าเห็นไหมมันเป็นก้อนตอนเคี้ยวเพื่อนก็เห็นแล้วปลอบใจว่าไม่เป็นอะไรหรอก ตั้งแต่วันนั้นเราจับแต่ก้อนนั้นตลอด
-------เอาล่ะค่ะได้เวลาไปรพ.ส้ะทีมันเต็มทนแล้วกับอาการที่ค้างใจมานาน พอเลิกเรียนชวนเพื่อนไปทำบัตรเลยค่ะ*เราเป็นคนต่างถิ่นนะคะต้องทำใหม่เพราะใช้บริการรพ.นี้ครั้งแรกเหมือนกัน ขี่รถเข้าเมืองกับเพื่อนไม่ได้บอกพ่อ แม่หรือน้านะคะ/ลืมบอกเรามาเรียนเรามาอยู่กับน้านะคะ//เราทำบัตรเราใช้สิทธิราชการของแม่ต้องรอไปอีก15วัน ยังไงล่ะวะความตั้งใจก็คือรอไปค่ะโทรบอกแม่ว่าจะมาหาหมอนะเขาบอกเรา15วัน คือแม่ไม่รีบร้อนอะไรเหมือนกันคิดว่าลูกไม่เป็นอะไรมากหรอก กลับบ้านไปบอกน้าวันนี้หนูไปหาหมอมานะเพราะรู้สึกว่ามีอะไรเหมือนก้อนเนื้อน้าก็ตกใจ แล้วบอกให้ไปหาหมอนะ หนูก็บอกไปแล้วรอบัตรอนุมัติให้ใช้สิทธิ์ได้ ระยะเวลาที่รอทุกคืนก่อนนอนสวดมนต์ค่ะคิดมากแล้วก็จับก้อนตรงนั้นตลอดเวลา ฟุ้งซ่านค่ะภาวนาไม่เป็นไรมาก เพราะนับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันที่นอนรอสิทธิรักษา ก้อนโตขึ้นจนสำผัสได้ค่ะ ไปเรียนเพื่อนต่างห้องตกใจทักหน้าเป็นอะไร ได้แต่บอกเราก็ไม่รู้จะไปหาหมอนี่แหละ ครั้งนี้คือสุดจริงค่ะคือเห็นได้ชัดทั้งที่ไม่ได้เคี้ยวอาหาร หรือกัดฟัน สิทธิใช้ได้เมื่อไหร่วันไหนจะไปตรวจเลยค่ะจำได้ว่าสิทธิใช้ได้วันอังคาร พอ วันที่7เดือนมิ..ย จำได้แม่นเลยค่ะวันนั้นทำพานไหว้ครูเพื่อนให้ออกไปซื้อของข้างนอกพอดีเลยขอแวปไปหาหมอสักหน่อยดีกว่า ถึงรพ.สักประมาณ 12.03น. สิทธิ์ใช้ได้แล้วจ้าแต่พยาบาลทำบัตรบอกว่าหมอหมดเวลาตรวจแล้วนะคะ หมดเวลาเที่ยง ตอนนั้นคือรู้สึกเฟลคลาดเวลาไปนิดนึงถ้ามันเร็วคงจะดีกว่านี้เราถามพยาบาลพอมีคลีนิคไหมคะ ตอนนั้นหมอบอกคลีนิคหูตาจมูกคลีนิคตรงนี้นะ ชื่อนี้นะหมอแนะนำมา ไปถึงคนเยอะมากคือถ้ารอคิวเพื่อนไม่ได้ของทำพานแน่ โอเคกลับโรงเรียนค่ะซื้อของไปให้เพื่อนรออีกพรุ่งนี้จะเป็นอะไรไปรักษารพ.ประหยัดกว่าด้วย ความตั้งใจทั้งหมดทั้งมวลคือพรุ่งนี้ค่ะ ตั้งใจตื่นแต่เช้าใส่ชุดนักเรียนคิดว่าให้หมอตรวจแล้วเข้ามาเรียนต่อ ตื่นเช้าแวะไปส่งเพื่อนที่โรงเรียนสักพัก ครูใช้จ้า-//-ครูใช้ให้ถือพานไหว้ครูไปวัด เอาล่ะจะปฎิเสธก็ไม่ได้ไหนๆก็เป็นวันไหว้ครู เราควรอยู่กิจกรรมนี้สักหน่อยพรุ่งนี้วันศุกร์อีกวัน ยังเป็นวันราชการอยู่ค่อยไปก็ได้...ถึงแล้วค่ะโรงพยาบาลมาแต่เช้าถือใบคิวพยาบาลเริ่มทำงาน8.30น. ต่อแถววนไป *ไปโดยไม่มีผู้ปกครองตั้งแต่ทำบัตรตอนนั้นรู้สึกว่าไปคนเดียวได้โตแล้ว*ถึงคิวหนูค่ะ มาตรวจพยาบาลคนเดิมจำหนูได้ค่ะ พร้อมบอกว่าวันนี้หมอหู ตา จมูก ไม่มานะคะ..หนูหน้าตาเปลี่ยนสีค่ะทำไมซวยยืนสตั้นอยู่ตรงนั้นพอสมควร ความที่พยาบาลจำเราได้เห็นใจเราค่ะใส่ชุดนักเรียนมาถึง2ครั้ง เลยโทรถามหมอศัลยกรรมว่าพอตรวจได้ไหม เราก็เอ๋อพักใหญ่นี่ทำไมถึงได้ตรวจแผนกนี้นะ เกี่ยวกับศัลยกรรมหรอ? แต่หนูไม่ขัดขอได้ตรวจอย่างเดียว หมอเข้า10.30น. คือนานพอสมควรได้ตรวจ11 โมงกว่าๆหมอเรียกเข้าไปจับตรงแก้มดู พร้อมบอกว่าอ๋อเป็นเนื้องอกต่อมน้ำลาย จะให้มาผ่าตัดนะ หึ!เราฟังไม่ผิดใช่ไหม ไม่ต้องกังวลหรอกหมอปลอบใจเบาๆไม่ได้เป็นไรมากไม่ใช่มะเร็งหรอก ความตกใจเรานั้นถามหมอก่อนเลยจ้ากลัวเสียการเรียน มาผ่าตัดตอนปิดเทอมได้ไหมคะ ได้ๆมาเลยหมออยู่พุธ กับศุกร์นะ*บอกก่อนเลยค่ะหมอตรวจเร็วมากแค่จับแล้วรับรู้ได้เลยหรอ งงเหมือนกันไม่เอ็กซเรย์ดูเลยหรอ เราก็คิดก็เขาเป็นหมอหนิ่น่าจะเจอหลายเคส--หมอผู้ชายไม่แก่นะคะ เหมือนพึ่งจบได้ไม่ได้หน้าตาดีเลยแหละ อิอิ* ออกจากห้องทำใบนัดประมาณนั้นความกลัว กลัวไปหมด ขับรถกลับโรงเรียนเหม่อลอย แนะนำนะคะอันตรายมากนี่คิดไม่ออกเลยเราผ่านจุดสตั้นแล้วมาขับรถมอเตอร์ไซต์ในเมืองมาโรงเรียนได้ยัง หน้าซีดค่ะความกลัวเต็มไปหมด ถึงโรงเรียนเที่ยงพอดี ไปหาเพื่อนที่โรงอาหารเพื่อนถามคำแรกเป็นอะไร ร้องให้เลยจ้า คนในโรงอาหารมองใหญ่เลยคือเรากลัวไงคะ เกิดมาไม่เคยแม้แต่ป่วยถึงเข้าขั้นนอนรพ.สักครั้งแต่พอจะนอนถึงกับต้องผ่าตัดส้ะงั้น ซึมเลยค่ะแค่รู้ว่าจะได้ผ่าตัด ไปบอกน้าค่ะน้าบอกไม่ต้องปล่อยไว้ถึงปิดเทอมเดี๋ยวเนื้องอกจะกลายเป็นอย่างอื่นแทน เพื่อนๆก็ส่งข้อความให้คำแนะนำกันใหญ่เลยค่ะว่าย่าเราให้รีบผ่า ผ่าแล้วก็หาย หนูโทรบอกแม่ค่ะแม่บอกไม่ต้องกังวลนะ หนูคุยกับแม่เหมือนไม่กลัวอะไรมากนะคะ ครั้งนี้หนูวานขอให้น้าพาไปหาหมอเพื่อคุยวันนัดผ่าตัดค่ะ *น้ารับราชการครูนะคะ*ถึงกับได้ลาครูพามาทีเดียวก่อนนั้นบอกให้ไปอีกคนเดียว--ถึงจุดเริ่มน้อยใจค่ะนี่เรามาคนเดียวตลอดกว่าจะได้ตรวจครั้งนี้ไปกับหนูเถอะ เราได้แต่ขอให้ไปด้วยไปฟังหมอด้วยกัน น้าก็ยอมไปค่ะ ถึงวันหมอก็เริ่มหาวันที่ตรงกันกับวันคิวว่างและพูดให้เราไม่กังวลเช่นเคยบอกจะผ่าตัดสวยๆให้ เราขอเร็วที่สุด-คือเริ่มทำใจได้แล้วเรื่องการผ่าตัด-อยากเอาก้อนที่แก้มออกไปเต็มทนพร้อมความกลัวอันยิ่งใหญ่ เราจำวันนัดผ่าตัดไม่ได้นะคะรู้แต่ว่าหลังจากนั้นไม่เกิน2 สัปดาห์ระหว่างรอพิมเสริทหาในเนต ว่าเกิดจากอะไรเนื้องอกต่อมน้ำลาย รีวิวจากพันทิปพอสมควร ถามจากเพื่อนเวลาน้ำเกลือแทงที่มือเป็นไง ขนาดนั้นจริงๆค่ะ วางยาสลบเป็นไงเธอ นี่พะวงมากห่วงทั้งลาเรื่องเรียน ฉันจะได้นอนโรงพยาบาลครั้งแรกแล้วสินะ พร้อมกับการผ่าตัดบนใบหน้าน่ะหรอ? เป็นครั้งแรกที่ตื่นเต้นและกลัวจริงๆ******เดี๋ยวมาต่อนะคะกับการแอดมิดรอ
แชร์ประสบการณ์ผ่าตัดครั้งแรกของชีวิต และพบว่าตัวเองเป็นโรคร้ายด้วยอายุ17ปี
ก่อนอื่นเรื่องนี้หนูกลัวอาจจะกระทบถึงฝ่ายอื่นๆโดยไม่เจตนา จะพยายามเลี่ยงการกล่าวถึงบางอย่าง--ถ้าอยากรู้หลังไมค์นะ--
.
.
เริ่มเรื่องเลยค่ะ/เมื่อรู้ว่าจะได้ผ่าตัดครั้งแรก// เรื่องนี้เริ่มเมื่อปี60 ไม่นานนี่เองค่ะช่วงเดือนมกราคม ก็เป็นช่วงฤดูหนาวพากันหน้าลอกคล้ายๆเกลื้อนลมอ่ะค่ะเป็นจุดขาวๆสีเด่นกว่าหน้า ด้วยความเป็นมาแต่เด็กจนตอนนี้อายุ17ปีแอบอายนิดนึง เรายังเป็นอยู่หรอ!ไม่แปลกใจค่ะช่วงเดือนกุมภาพันธ์เริ่มจางหายหมดค่ะ แต่เหลือจุดหนึ่งค่ะไม่หายสักที เราก็ปล่อยผ่านไป จุดนี้อยู่ตรงหน้าหนูแก้มขวานะคะปล่อยผ่านและรู้สึกได้เมื่อกดลงไปมันจะแข็งไม่สนใจค่ะ ผ่านเข้าเดือนมีนาคมก็ยังไม่หายความเป็นสีขาวตรงเดียวบนหน้า ไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะจับตู่เริ่มเหมือนเป็นหัวแข็งๆคิดว่าเหมือนผิวจะอักเษบเหมือนจะเป็นสิวทั่วไป เหมือนตัวเองเคยเป็นค่ะ แต่พอตกถึงเดือนเมษายนเริ่มรู้สึกได้ว่ามันจะนูนคิดกว่าเดิมโดยเฉพาะเดือนเมษา ช่วงนั้นทานข้าวกลับครอบครัวญาติๆ ป้าทักค่ะว่าทำไมเคี้ยวอาหารมีเป็นก้อนๆนูนออกมาเห็นได้ชัด ลองไปโรงพยาบาลดูนะตั้งแต่วันนั้นเราจะแตะตรงเป็นก้อนตลอด ช่วงนั้นปิดเทอมค่ะห่วงเที่ยวมากไม่ไปโรงพยาบาลรอกลับไปเรียนก่อนแล้วกัน*บ้านเกิดเราและที่เรียนคนละที่นะคะ* วันที่เราไปเที่ยวเราลองกัดฟันดูครั้งนี้นูนเยอะกว่าเดิมค่ะเป็นก้อนแข็งๆจนพี่เราทักว่าน่ากลัว --การที่ทักแบบนี้กับคนที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรเรารู้สึกว่ามันไม่ควรนะคะเราหมดความมั่นใจ เรากลัวไปหมดเพียงคำว่าหน้ากลัว นี่เราเป็นอะไร ความคิดขึ้นมาเต็มไปหมด แต่ยังไม่รีบไปหาหมออีกจ้ารอว่าเปิดเทอมค่อยไปอีกไม่กี่สัปดาห์ พอจบทริปไปเที่ยวปิดเทอมเรามาไล่ดูรูปภาพมันชัดมากจุดหน้าหูแก้มขวา ชัดทุกรูป เราภาวนาว่าไม่เป็นอะไรมากนะไม่ได้เล่าให้พ่อแม่ฟังรอให้ชัวร์ เพราะอาการคือไม่เจ็บไม่คันหรือแสบตรงบริเวณนั้นเลย พอเปิดเทอมได้แต่ถามเพื่อนสนิทว่าเห็นไหมมันเป็นก้อนตอนเคี้ยวเพื่อนก็เห็นแล้วปลอบใจว่าไม่เป็นอะไรหรอก ตั้งแต่วันนั้นเราจับแต่ก้อนนั้นตลอด
-------เอาล่ะค่ะได้เวลาไปรพ.ส้ะทีมันเต็มทนแล้วกับอาการที่ค้างใจมานาน พอเลิกเรียนชวนเพื่อนไปทำบัตรเลยค่ะ*เราเป็นคนต่างถิ่นนะคะต้องทำใหม่เพราะใช้บริการรพ.นี้ครั้งแรกเหมือนกัน ขี่รถเข้าเมืองกับเพื่อนไม่ได้บอกพ่อ แม่หรือน้านะคะ/ลืมบอกเรามาเรียนเรามาอยู่กับน้านะคะ//เราทำบัตรเราใช้สิทธิราชการของแม่ต้องรอไปอีก15วัน ยังไงล่ะวะความตั้งใจก็คือรอไปค่ะโทรบอกแม่ว่าจะมาหาหมอนะเขาบอกเรา15วัน คือแม่ไม่รีบร้อนอะไรเหมือนกันคิดว่าลูกไม่เป็นอะไรมากหรอก กลับบ้านไปบอกน้าวันนี้หนูไปหาหมอมานะเพราะรู้สึกว่ามีอะไรเหมือนก้อนเนื้อน้าก็ตกใจ แล้วบอกให้ไปหาหมอนะ หนูก็บอกไปแล้วรอบัตรอนุมัติให้ใช้สิทธิ์ได้ ระยะเวลาที่รอทุกคืนก่อนนอนสวดมนต์ค่ะคิดมากแล้วก็จับก้อนตรงนั้นตลอดเวลา ฟุ้งซ่านค่ะภาวนาไม่เป็นไรมาก เพราะนับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันที่นอนรอสิทธิรักษา ก้อนโตขึ้นจนสำผัสได้ค่ะ ไปเรียนเพื่อนต่างห้องตกใจทักหน้าเป็นอะไร ได้แต่บอกเราก็ไม่รู้จะไปหาหมอนี่แหละ ครั้งนี้คือสุดจริงค่ะคือเห็นได้ชัดทั้งที่ไม่ได้เคี้ยวอาหาร หรือกัดฟัน สิทธิใช้ได้เมื่อไหร่วันไหนจะไปตรวจเลยค่ะจำได้ว่าสิทธิใช้ได้วันอังคาร พอ วันที่7เดือนมิ..ย จำได้แม่นเลยค่ะวันนั้นทำพานไหว้ครูเพื่อนให้ออกไปซื้อของข้างนอกพอดีเลยขอแวปไปหาหมอสักหน่อยดีกว่า ถึงรพ.สักประมาณ 12.03น. สิทธิ์ใช้ได้แล้วจ้าแต่พยาบาลทำบัตรบอกว่าหมอหมดเวลาตรวจแล้วนะคะ หมดเวลาเที่ยง ตอนนั้นคือรู้สึกเฟลคลาดเวลาไปนิดนึงถ้ามันเร็วคงจะดีกว่านี้เราถามพยาบาลพอมีคลีนิคไหมคะ ตอนนั้นหมอบอกคลีนิคหูตาจมูกคลีนิคตรงนี้นะ ชื่อนี้นะหมอแนะนำมา ไปถึงคนเยอะมากคือถ้ารอคิวเพื่อนไม่ได้ของทำพานแน่ โอเคกลับโรงเรียนค่ะซื้อของไปให้เพื่อนรออีกพรุ่งนี้จะเป็นอะไรไปรักษารพ.ประหยัดกว่าด้วย ความตั้งใจทั้งหมดทั้งมวลคือพรุ่งนี้ค่ะ ตั้งใจตื่นแต่เช้าใส่ชุดนักเรียนคิดว่าให้หมอตรวจแล้วเข้ามาเรียนต่อ ตื่นเช้าแวะไปส่งเพื่อนที่โรงเรียนสักพัก ครูใช้จ้า-//-ครูใช้ให้ถือพานไหว้ครูไปวัด เอาล่ะจะปฎิเสธก็ไม่ได้ไหนๆก็เป็นวันไหว้ครู เราควรอยู่กิจกรรมนี้สักหน่อยพรุ่งนี้วันศุกร์อีกวัน ยังเป็นวันราชการอยู่ค่อยไปก็ได้...ถึงแล้วค่ะโรงพยาบาลมาแต่เช้าถือใบคิวพยาบาลเริ่มทำงาน8.30น. ต่อแถววนไป *ไปโดยไม่มีผู้ปกครองตั้งแต่ทำบัตรตอนนั้นรู้สึกว่าไปคนเดียวได้โตแล้ว*ถึงคิวหนูค่ะ มาตรวจพยาบาลคนเดิมจำหนูได้ค่ะ พร้อมบอกว่าวันนี้หมอหู ตา จมูก ไม่มานะคะ..หนูหน้าตาเปลี่ยนสีค่ะทำไมซวยยืนสตั้นอยู่ตรงนั้นพอสมควร ความที่พยาบาลจำเราได้เห็นใจเราค่ะใส่ชุดนักเรียนมาถึง2ครั้ง เลยโทรถามหมอศัลยกรรมว่าพอตรวจได้ไหม เราก็เอ๋อพักใหญ่นี่ทำไมถึงได้ตรวจแผนกนี้นะ เกี่ยวกับศัลยกรรมหรอ? แต่หนูไม่ขัดขอได้ตรวจอย่างเดียว หมอเข้า10.30น. คือนานพอสมควรได้ตรวจ11 โมงกว่าๆหมอเรียกเข้าไปจับตรงแก้มดู พร้อมบอกว่าอ๋อเป็นเนื้องอกต่อมน้ำลาย จะให้มาผ่าตัดนะ หึ!เราฟังไม่ผิดใช่ไหม ไม่ต้องกังวลหรอกหมอปลอบใจเบาๆไม่ได้เป็นไรมากไม่ใช่มะเร็งหรอก ความตกใจเรานั้นถามหมอก่อนเลยจ้ากลัวเสียการเรียน มาผ่าตัดตอนปิดเทอมได้ไหมคะ ได้ๆมาเลยหมออยู่พุธ กับศุกร์นะ*บอกก่อนเลยค่ะหมอตรวจเร็วมากแค่จับแล้วรับรู้ได้เลยหรอ งงเหมือนกันไม่เอ็กซเรย์ดูเลยหรอ เราก็คิดก็เขาเป็นหมอหนิ่น่าจะเจอหลายเคส--หมอผู้ชายไม่แก่นะคะ เหมือนพึ่งจบได้ไม่ได้หน้าตาดีเลยแหละ อิอิ* ออกจากห้องทำใบนัดประมาณนั้นความกลัว กลัวไปหมด ขับรถกลับโรงเรียนเหม่อลอย แนะนำนะคะอันตรายมากนี่คิดไม่ออกเลยเราผ่านจุดสตั้นแล้วมาขับรถมอเตอร์ไซต์ในเมืองมาโรงเรียนได้ยัง หน้าซีดค่ะความกลัวเต็มไปหมด ถึงโรงเรียนเที่ยงพอดี ไปหาเพื่อนที่โรงอาหารเพื่อนถามคำแรกเป็นอะไร ร้องให้เลยจ้า คนในโรงอาหารมองใหญ่เลยคือเรากลัวไงคะ เกิดมาไม่เคยแม้แต่ป่วยถึงเข้าขั้นนอนรพ.สักครั้งแต่พอจะนอนถึงกับต้องผ่าตัดส้ะงั้น ซึมเลยค่ะแค่รู้ว่าจะได้ผ่าตัด ไปบอกน้าค่ะน้าบอกไม่ต้องปล่อยไว้ถึงปิดเทอมเดี๋ยวเนื้องอกจะกลายเป็นอย่างอื่นแทน เพื่อนๆก็ส่งข้อความให้คำแนะนำกันใหญ่เลยค่ะว่าย่าเราให้รีบผ่า ผ่าแล้วก็หาย หนูโทรบอกแม่ค่ะแม่บอกไม่ต้องกังวลนะ หนูคุยกับแม่เหมือนไม่กลัวอะไรมากนะคะ ครั้งนี้หนูวานขอให้น้าพาไปหาหมอเพื่อคุยวันนัดผ่าตัดค่ะ *น้ารับราชการครูนะคะ*ถึงกับได้ลาครูพามาทีเดียวก่อนนั้นบอกให้ไปอีกคนเดียว--ถึงจุดเริ่มน้อยใจค่ะนี่เรามาคนเดียวตลอดกว่าจะได้ตรวจครั้งนี้ไปกับหนูเถอะ เราได้แต่ขอให้ไปด้วยไปฟังหมอด้วยกัน น้าก็ยอมไปค่ะ ถึงวันหมอก็เริ่มหาวันที่ตรงกันกับวันคิวว่างและพูดให้เราไม่กังวลเช่นเคยบอกจะผ่าตัดสวยๆให้ เราขอเร็วที่สุด-คือเริ่มทำใจได้แล้วเรื่องการผ่าตัด-อยากเอาก้อนที่แก้มออกไปเต็มทนพร้อมความกลัวอันยิ่งใหญ่ เราจำวันนัดผ่าตัดไม่ได้นะคะรู้แต่ว่าหลังจากนั้นไม่เกิน2 สัปดาห์ระหว่างรอพิมเสริทหาในเนต ว่าเกิดจากอะไรเนื้องอกต่อมน้ำลาย รีวิวจากพันทิปพอสมควร ถามจากเพื่อนเวลาน้ำเกลือแทงที่มือเป็นไง ขนาดนั้นจริงๆค่ะ วางยาสลบเป็นไงเธอ นี่พะวงมากห่วงทั้งลาเรื่องเรียน ฉันจะได้นอนโรงพยาบาลครั้งแรกแล้วสินะ พร้อมกับการผ่าตัดบนใบหน้าน่ะหรอ? เป็นครั้งแรกที่ตื่นเต้นและกลัวจริงๆ******เดี๋ยวมาต่อนะคะกับการแอดมิดรอ