เคยรักใครมากๆไหมคะ

สวัสดีคะทุกคน วันนี้จะมาพูดถึงการที่เรารักใครสักคน แน่นอนคะว่าทุกคนมีครอบครัวญาติพี่น้องที่เรารัก อันนี้รักอยู่แล้วคะ แต่วันนี้เจ้าของกระทู้จะพูดถึงความสัมพันธุ์เรื่องความรัก ฉันเคยมีความรักความสัมพันธุ์ที่ดีมาก และรักเขามากๆ รักจนสุดใจ มั่นใจว่าไม่เคยมีใครรักเท่านี้มาก่อน เราใช้ชีวิตไปไหนมาไหนมามากมาย ไม่ว่าจะเป็นการไปต่างประเทศ การช่วยเหลือ การทำบุญ การเที่ยว เหมือนทุกอย่างรอบตัวถูกสร้างขึ้นด้วยกันมาโดยตลอด เราสองคนพบปะพ่อแม่ซึ่งกันและกันแล้ว เอาง่ายๆเลยคะคือทุกอย่างลงตัว และชีวิตนี้ไม่คิดจะมีใครอีก แต่สุดท้ายฟ้าไม่ได้เป็นใจให้เป็นแบบนั้นคะ เราเริ่มทะเลาะกัน ละเลยไม่สนใจ โกหกใส่ฉัน ทำตัวผิดแปลกไป ตอนนั้นก็ยังคงทำได้แค่ปลอบตัวเองว่าทุกอย่างจะดีขึ้น ฉันทำเพื่อเขาทุกอย่าง ไม่ว่าจะเปนการซื้อของตามช่วงเทศกาล วันครบรอบ ให้ในสิ่งที่ไม่เคยให้กับใคร ทั้งเรื่องเพศ เรื่องจิตใจ ฉันจะง้อเขาตลอด ฝนตกหนักฟ้าร้องยอมง้อเขาถึงที่ ไม่ว่าจะไกลหรือลำบากแค่ไหนก็ไปหมด นับวันเขายิ่งทำร้ายอะละวาด ผลักไสไล่ส่ง ทำร้ายร่างกาย จิตใจที่เคยสดใสสดชื่น กลับขุ่นมัวทุกวัน จนเราไม่ได้ติดต่อเขาแล้ว เพราะเพื่อนๆดิฉันและพ่อแม่เตือนว่าถ้าเขารักเราจริงเขาจะไม่ทำร้ายเรา แต่สิ่งที่เสียใจที่สุด คือการลบทุกอย่างออกไปจากความทรงจำแต่ทำไม่เคยได้ ขอบอกก่อนนะคะว่าการที่เรามห้เรายอมทุกอย่าง ไม่ใช่เพราะว่าง่าย แต่เป็นเพราะการเก้บจิตใจร่างกายไว้ให้คนที่เราจะรักและดูและกันตลอดไป ฉันก็คิดว่าคนนี้ต้องใช่แน่นอนถึงให้ถึงยอม แต่อีกฝ่ายก้ยอมนะคะ ไม่ใช่แค่ฉัน    จนตอนนี้เวลาล่วงมามากกว่าปีแล้ว ทำใจไม่ได้เลยคะ เหมือนเป้นคนเสร้าตลอดเวลา อะไรมาสะกิดใจนิดหน่อยก้จะร้องไห้ กี่คนกี่คนที่ผ่านเข้ามา ไม่เคยมีใครแทนที่เขาได้ ทุกวันนี้เหมือนคนท้อ ไม่อยากมีชีวิตอยุ่ เพราะต้องทนกับความเสร้าและความโง่ของตัวเอง หลายๆคนอาจจะมองว่ามันเป้นเรื่องเล็กๆนะคะ ที่สภาพจิตใจของฉัน ความรักใครสักคนของดิฉันมันมากกว่านั้น ขอบคุรทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ 🙏🏻