ในสนามบินแห่งหนึ่ง
เรากับแม่ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงแล้วในเกตนั้นมีร้านอยู่สองร้าน เป็นร้านกาแฟ(ที่ขายมาม่า แซนวิช)กับร้านมินิมาร์ท(ที่ไม่มีแอร์)แม่เราเลยบอกว่าไปนั่งร้านกาแฟดีกว่า น่าจะสะอาดดี ในร้านนั้น มี ผญ ผช และ คนที่เราไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นทอมรึปล่าว
เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ คือเราเดินไปดูมาม่ากับคุณแม่ แล้วแม่เราก็ถามว่าอันนั้นอะไรนู่นนี่ พนักงานที่คล้ายๆเหมือนทอมก็ไม่พูดอะไรซักอย่าง สรุปเลยได้มาม่ามา1กระป๋อง
แม่เรา:อันนี้เท่าไหร่คะ//ชูมาม่า
พนักงาน:150คับ
เราเลยหันไปมองหน้าแม่เพราะมันแพงมาก แล้วแม่เราก็พยักหน้าเออออให้ซื้อแล้วเขาก็มองอยู่
พนักงาน:จะเอามั้ยครับ//พูดด้วยเสียงดัง
เรา:เอาค่ะ!!
พนักงานก็เลยหันไปเติมน้ำร้อนแล้วพึมพัมว่า จะเอาหรือไม่เอาวะ ไม่ยอมพูด
เรา:ม๊า ไม่ต้องไปกินมันละ กวนตรีน
แม่:ทำไม เราเลยอธิบายให้แม่ฟัง
แม่:ขอโทษนะคะ เมื่อกี้มีปัญหาอะไรรึปล่าวทำไมเห็นเหมือนมีพูดอะไร
พนง.:ไม่มีอะไรนี่
เรา:จะไม่มีอะไรได้ไงคะ คุณพูดว่า(ตามที่บอก)
พนง.:ก็พูดเฉยๆไม่มีอะไร เห็นไม่เอาสักที
เรา:ก่อนหน้าที่คุณบ่นฉันก็พูดไปเสียงดังและฟังชัดมากแล้วนะคะว่า เอา!!
พนง.:แล้วจะเอามั้ยล่ะครับ
แม่:งั้นไม่เอาแล้วก็ได้ค่ะ
พนง.:ก็ไม่เอาก็ได้นะ แต่เติมน้ำร้อนไปแล้วแล้วก็ใส่เครื่องปรุงไปแล้ว
สรุปต้องจ่ายเงิน แล้วเราก็ได้ยินว่ามีคนมาถามคนนั้นว่า อะไร เขาตอบว่า มันมาหาเรื่องอ่ะ
คือ ถามหน่อยค่ะ ว่าเป็นผู้ให้บริการพูดจาไม่มีหางเสียงเลย โดยเฉพาะกับแม่เรา ที่อายุเยอะ แล้วเขาอายุน้อยมาก คือยังวัยรุ่นอยู่อ่ะค่ะ แล้วพูดจากวนเท้ามาก แล้วก็ได้ยินเขาพูดอะไร ตบๆ อะไรสักอย่าง คือ ทำได้เหรอคะ เรื่องเกิด ณ สนามบินแห่งหนึ่งในจังหวัดที่มีนักท่องเที่ยวฝรั่งเยอะ
พนักงานทำอย่างนี้ ถูกต้องมั้ยคะ
เรากับแม่ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงแล้วในเกตนั้นมีร้านอยู่สองร้าน เป็นร้านกาแฟ(ที่ขายมาม่า แซนวิช)กับร้านมินิมาร์ท(ที่ไม่มีแอร์)แม่เราเลยบอกว่าไปนั่งร้านกาแฟดีกว่า น่าจะสะอาดดี ในร้านนั้น มี ผญ ผช และ คนที่เราไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นทอมรึปล่าว
เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ คือเราเดินไปดูมาม่ากับคุณแม่ แล้วแม่เราก็ถามว่าอันนั้นอะไรนู่นนี่ พนักงานที่คล้ายๆเหมือนทอมก็ไม่พูดอะไรซักอย่าง สรุปเลยได้มาม่ามา1กระป๋อง
แม่เรา:อันนี้เท่าไหร่คะ//ชูมาม่า
พนักงาน:150คับ
เราเลยหันไปมองหน้าแม่เพราะมันแพงมาก แล้วแม่เราก็พยักหน้าเออออให้ซื้อแล้วเขาก็มองอยู่
พนักงาน:จะเอามั้ยครับ//พูดด้วยเสียงดัง
เรา:เอาค่ะ!!
พนักงานก็เลยหันไปเติมน้ำร้อนแล้วพึมพัมว่า จะเอาหรือไม่เอาวะ ไม่ยอมพูด
เรา:ม๊า ไม่ต้องไปกินมันละ กวนตรีน
แม่:ทำไม เราเลยอธิบายให้แม่ฟัง
แม่:ขอโทษนะคะ เมื่อกี้มีปัญหาอะไรรึปล่าวทำไมเห็นเหมือนมีพูดอะไร
พนง.:ไม่มีอะไรนี่
เรา:จะไม่มีอะไรได้ไงคะ คุณพูดว่า(ตามที่บอก)
พนง.:ก็พูดเฉยๆไม่มีอะไร เห็นไม่เอาสักที
เรา:ก่อนหน้าที่คุณบ่นฉันก็พูดไปเสียงดังและฟังชัดมากแล้วนะคะว่า เอา!!
พนง.:แล้วจะเอามั้ยล่ะครับ
แม่:งั้นไม่เอาแล้วก็ได้ค่ะ
พนง.:ก็ไม่เอาก็ได้นะ แต่เติมน้ำร้อนไปแล้วแล้วก็ใส่เครื่องปรุงไปแล้ว
สรุปต้องจ่ายเงิน แล้วเราก็ได้ยินว่ามีคนมาถามคนนั้นว่า อะไร เขาตอบว่า มันมาหาเรื่องอ่ะ
คือ ถามหน่อยค่ะ ว่าเป็นผู้ให้บริการพูดจาไม่มีหางเสียงเลย โดยเฉพาะกับแม่เรา ที่อายุเยอะ แล้วเขาอายุน้อยมาก คือยังวัยรุ่นอยู่อ่ะค่ะ แล้วพูดจากวนเท้ามาก แล้วก็ได้ยินเขาพูดอะไร ตบๆ อะไรสักอย่าง คือ ทำได้เหรอคะ เรื่องเกิด ณ สนามบินแห่งหนึ่งในจังหวัดที่มีนักท่องเที่ยวฝรั่งเยอะ