*อาจจะอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ เพราะเราก็รู้สึกว่าเราเขียนไม่ค่อยรู้เรื่อง
คือเรามีแฟนค่ะ เป็นรุ่นน้องที่รร.เก่า เขาเป็นรุ่นน้องที่รร.เก่า คุยกันถูกคอและเราเป็นคนเริ่มจีบเองค่ะ เพราะตอนเรียนอยู่เราเคยแอบชอบน้องอยู่เเล้วด้วย ซึ่งเราไม่ได้เจอกันเลยเพราะอยู่ไกลกัน เป็นการคุยจีบทางเฟส ตอนนั้นน้องก็บอกนะคะว่ามีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว เป็นเพื่อนที่เรียนสาขาเดียวกัน เราก็ทำใจไว้ระดับนึงแหละ หลังจากคุยกันสักพัก ด้วยความที่น้องก็น่าตาดีพอสมควรน้องก็มีคนคุยหลายคน เราเลยตัดสินใจว่า "เอาวะ ลองไปเจอกันสักที ถ้าน้องดูทรงเจ้าชู้ หรือยังแบบลืมคนที่เคยแอบชอบไม่ได้ก็ค่อยถอยออกมาเอง" พอไปเจอกัน น้องก็ดีกับเราค่ะ ดีมากๆ พาเราเที่ยว ดูแลเราดี ให้เกียรติเรา ไม่ได้แลดูเจ้าชู้เลย แต่เราก็รู้สึกเหมือนมีเส้นบางๆกั้นอยู่ในระหว่างที่เราอยู่ด้วยกัน พอถึงวันกลับเราตัดสินใจว่า จะไม่คุยต่อ เราจะถอย แต่สิ่งนึงที่ละลายใจของเราคือน้องตามเราค่ะ ตื้อเรา ขอคบ แล้วก็มาหาเรา เราเลยถามว่าแล้วเพื่อนที่น้องแอบชอบล่ะ น้องก็บอกเราว่า"ในเมื่อมีแฟนเราก็รักแฟนสิ เราจะไปรู้สึกกับคนอื่นได้ยังไง" เราก็เลยคบค่ะ ระหวางที่คบกันก็ดีค่ะ ไกลกันไม่ใช่ปัญหา ทุกอย่างดูดีเป็นสีชมพู แต่น้องขี้หึงมาก เรามีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย น้องก็หึงแบบ... จนเราต้องห่างกับเพื่อนไปเลย สุดท้ายที่บอกว่าระยะทางไม่ใช่ปัญหานั้นล้วนแต่ไม่จริงค่ะ น้องบอกเราว่า"มีแฟนก็อยากดูแลแฟน อยากให้แฟนดูแล อยากอยู่ใกล้ๆ และไม่พร้อมที่จะมีความรักแบบผู้ใหญ่" เราก็เสียใจนะ เราทำงานและพยายามใส่ใจน้องให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เราเลยตัดสินใจอีกที "เอาวะ ย้ายที่ทำงานมาอยู่จว.เดียวกันกะน้องก็ได้" พอย้ายมาเราก็อยู่หอด้วยกันค่ะ ทุกอย่างก็เหมือนจะดีอีก แต่เราที่ทำงานมีปัญหาค่ะ เราเลยต้องออกจากงาน และหางานทำ มีเงินเก็บบ้างนิดหน่อยพอประทัง น้องเลยบอกว่า"ขอไปทำงานเป็นโฮสต์ได้มั๊ย ทำงานเป็นเด็กเสริฟ์เงินไม่พอใช้" เราก็เงียบ (ที่เงียบนี่คือตอนนั้นไม่รู้ว่าโอสต์คืองานอะไร ต้องทำอะไรบ้าง แต่น้องบอกว่า ก็เหมือนเด็กเชียร์เบียร์ที่เป็นผู้ชายแค่นั้น) เราก็ไม่ว่าอะไร ในเมื่อน้องบอกว่าเเค่เชียร์เบียร์ไม่ได้ทำอะไร แต่ระหว่างนั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น เลยเล่นเฟสของน้องค่ะ เห็นแชทเก่าๆที่น้องเคยคุยเหมือนน้องขายบริการให้ผู้หญิง สาวสอง หรือเกย์พวกนี้ เลยนิ่งไปเลย แต่เราก็ย้ำกับตัวเราเองว่านั่นแค่อดีต เราไม่สนใจอดีตอยู่แล้ว ตอนนี้สิ่งที่เราควรทำคือหางานทำ น้องจะได้ไม่ต้องไปทำงานโฮสต์ พอเราได้งานเราก็ขอน้องทันทีเลยว่าไม่ไปทำงานโฮสต์ได้มั๊ย น้องก็ไม่ไปทำค่ะ แต่กลายเป็นว่า น้องไม่ทำงานอะไรเลย ไม่ไปเสิร์ฟ ไม่รับงานแสดง เรารับภาระทุกอย่างคนเดียว (แต่ค่าเทอมของน้องเราไม่ได้จ่ายนะคะ) ตอนนั้นด้วยความที่หลงน้องมาก ไม่รู้ทำไมต้องยอมอะไรมากมายขนาดนี้
จนถึงจุดๆนึง เราทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่มันกลับพลิกทุกอย่าง มือถือน้องมันพังบ่อยมาก เราขี้เกียจส่งซ่อมแล้วเราเลยเอามือถือเราให้น้องใช้ วันนึงเราตื่นก่อนน้อง เราก็เล่นมือถือที่เราให้น้อง เราเห็นผู้หญิงคงนึงไลน์มาหาน้องแค่ว่า "ตื่นรึยัง" ซึ่งเพื่อนน้อง ครอบครัวน้องเรารู้จักหมด ผู้หญิงคนนี้เราไม่เคยเห็นและไม่เคยรู้จัก เราเลยดูแชทเฟส น้องลบหมด แชทไลน์เก่าๆน้องลบหมด แต่สิ่งที่ลบไม่ได้คือรูป น้องถ่ายรูปส่งให้ผู้หญิงคนนั้นดูน้องลบรูปในอัลบั้มแต่ไม่ได้ลบในถังขยะกับในแอพ360 เราเลยรอน้องตื่นและถามน้อง ผลปรากฎว่าเราไม่ได้คำตอบอะไรเลยค่ะ รอน้องอธิบายเรื่องนี้มา3วัน เราไม่เป็นอันทำอะไรเลย สุดท้ายน้องพูดแค่ว่าขอโทษ ผิดเอง และจะไม่ทำอีก โอเคเราให้อภัยในความผิดครั้งแรก
ผ่านไปไม่ถึงเดือน เราหยิบมือถือน้องมาดูอีก ที่นี้เป็นแชทที่ไม่ได้ลบ น้องคุยกับคนอื่น บอกว่าจะไปหาแต่ต้องโกหกเราว่าจะกลับห้อง เราก็ถามน้องอีก แต่ก็เหมือนเดิม น้องไม่อธิบายอะไรเลย พูดขอโทษ ผิดเอง เลวเอง จะเปลี่ยนตัวเอง หลังจากนั้นเราก็เหมือนห่างกันค่ะทั้งๆที่อยู่ด้วยกัน เราเลือกที่จะไม่รับรู้อะไรดีกว่า ไม่ค้น ไม่หยิบมาดู หรืออะไรทั้งนั้น น้องก็เหมือนจะทำตัวดีขึ้น เริ่มหางานทำ ทำตัวดีไม่มีเรื่องผู้หญิง(รึเปล่านะ เพราะเราไม่ได้ดูไม่ได้จับผิดอะไรแล้ว) จนปีใหม่ที่ผ่านมาก็ทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงอีกน้องคุยกับผู้หญิงที่บอกว่าเป็นรุ่นน้อง คุยเหมือนจีบสาวเลยค่ะ (อันนี้ไม่โทษผู้หญิงเพราะผู้หญิงไม่เล่นด้วย แต่แฟนเรานี่ทำตัวแบบ ต้องการผู้หญิงคนนี้มาก...) อันนี้คือเราบอกกับตัวเองว่าจะไม่ทนแล้วนะ รักแค่ไหนก็พอได้แล้วนะ แต่น้องก็ง้อเราค่ะ ร้องไห้กอดเรา เราก้ไม่รู้ทำไมเราถึงใจอ่อน ยอมแบบยอมเลยค่ะ หลังจากนั้นน้องก็ดีขึ้นอีกค่ะ เหมือนมันวนลูปอยู่แบบนั้น ครั้งนี้น้องดีขึ้นถึงขนาดว่า หางานอื่นทำเพิ่ม วางแผนอนาคตเยอะขึ้น โตขึ้น (แต่ระหว่างเราก็ยังมีเส้นบางๆกั้นอยู่เหมือนเดิมค่ะ ไม่รู้ว่ามันคืออะไร)
แต่ยังไงซ๊ะ การอ่านหนังสือเล่นเดิม เนื้อหาข้างในมันก็ยังเหมือนเดิม แต่ทีนี้ไม่ใช่เรื่องผู้หญิงคนอื่น เป็นเพื่อนของน้องที่น้องเคยแอบชอบนั่นแหละค่ะ เราเคยทะเลาะเรื่องเพื่อนคนนี้หลายรอบแล้ว เราพยายามไม่ใส่ใจแล้วนะ เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนน้องที่ต้องเรียนด้วยกัน ถ้ามามายไปกว่านี้กลัวน้องจะอึดอัด แต่น้องก็ทำให้เราอึดอัดเหมือนกันค่ะ น้องใส่ใจเพื่อนคนนี้มาก ไม่ว่าจะเป็นวันเกิด วันเที่ยว หรือวันที่เพื่อนคนนี้อกหัก น้องจะอยู่กับเพื่อนคนนี้ตลอด ลางานเพื่ออยู่กับเพื่อนคนนี้จนโดนที่ทำงานเชิญออก ทะเลาะกับเรา เรางอนก็ไม่สนใจก็จะไปหาเพื่อนคนนี้ให้ได้ เราป่วยเราอยู่คนเดียวไม่ได้ แต่น้องก็เลือกที่จะไปหาเพื่อนคนนี้เพียงเพราะว่าเพื่อนชวนกินเหล้า เราก็ทะเลาะกันอีก ไม่คุยกันหลายวันแล้วค่ะ
เราเลยตัดสินใจว่าจะพอจริงๆแล้วค่ะ เราเหนื่อยแล้ว เรายอมมาแล้วทุกอย่าง เป็นคนดีก็แล้ว เป็นคนไม่ดีก็แล้ว ไม่งอแงไม่เอาแต่ใจก็แล้ว เราพยายามปรับเปลี่ยนก็แล้ว ปิดตาข้างนึงก็แล้ว ปิดหูปิดปากตัวเองก็แล้ว เพื่อที่จะประคองทุกอย่าง แต่ก็เหมือนเราเทน้ำลงบนแก้วที่วางคว่ำอยู่อ่ะค่ะ น้องไม่รับอะไรเลย ไม่เปลี่ยนตัวเอง ทำตัวเหมือนเดิม ดีแล้วก็ไม่ดีวนลูปอยู่แบบนี้
เราอยากจะใจแข็งค่ะ เพราะเราวางแผนจะย้ายที่ทำงาน จะหนีจากตรงนี้ที่เคยอยู่ แต่เราไม่รู้ทำไมเราต้องใจอ่อนทุกครั้งที่น้องมาง้อ หรือบางทีแค่น้องกอดเรา เราก็ใจอ่อนมากๆ เราอยากจะใจแข็งไปเลย เราทำไมได้ เรากลัวว่าพอใกล้ถึงกำหนดคืนห้องแล้วถ้าน้องมาง้ออีก เราจะใจอ่อน เราต้องทำยังไงคะ
((ปล. ถึงเราจะอยู่แบบนี้กับผู้ชาย เราก็ไม่ได้ทำงานอย่างเดียวนะคะ เราทำงานอย่างอื่นด้วย และ*** เราดูแลพ่อกับแม่อยู่ค่ะ ส่งเงินให้ท่านใช้ทุกเดือน ไปหาท่านบ้างค่ะ ไม่ใช่ว่าไม่ดูแลครอบครัวเลยนะคะ***
ให้โอกาสจนท้อ แต่ก็ใจอ่อนทุกครั้งที่โดนง้อ อยากใจแข็ง อยากจะพอ ต้องทำยังไง
คือเรามีแฟนค่ะ เป็นรุ่นน้องที่รร.เก่า เขาเป็นรุ่นน้องที่รร.เก่า คุยกันถูกคอและเราเป็นคนเริ่มจีบเองค่ะ เพราะตอนเรียนอยู่เราเคยแอบชอบน้องอยู่เเล้วด้วย ซึ่งเราไม่ได้เจอกันเลยเพราะอยู่ไกลกัน เป็นการคุยจีบทางเฟส ตอนนั้นน้องก็บอกนะคะว่ามีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว เป็นเพื่อนที่เรียนสาขาเดียวกัน เราก็ทำใจไว้ระดับนึงแหละ หลังจากคุยกันสักพัก ด้วยความที่น้องก็น่าตาดีพอสมควรน้องก็มีคนคุยหลายคน เราเลยตัดสินใจว่า "เอาวะ ลองไปเจอกันสักที ถ้าน้องดูทรงเจ้าชู้ หรือยังแบบลืมคนที่เคยแอบชอบไม่ได้ก็ค่อยถอยออกมาเอง" พอไปเจอกัน น้องก็ดีกับเราค่ะ ดีมากๆ พาเราเที่ยว ดูแลเราดี ให้เกียรติเรา ไม่ได้แลดูเจ้าชู้เลย แต่เราก็รู้สึกเหมือนมีเส้นบางๆกั้นอยู่ในระหว่างที่เราอยู่ด้วยกัน พอถึงวันกลับเราตัดสินใจว่า จะไม่คุยต่อ เราจะถอย แต่สิ่งนึงที่ละลายใจของเราคือน้องตามเราค่ะ ตื้อเรา ขอคบ แล้วก็มาหาเรา เราเลยถามว่าแล้วเพื่อนที่น้องแอบชอบล่ะ น้องก็บอกเราว่า"ในเมื่อมีแฟนเราก็รักแฟนสิ เราจะไปรู้สึกกับคนอื่นได้ยังไง" เราก็เลยคบค่ะ ระหวางที่คบกันก็ดีค่ะ ไกลกันไม่ใช่ปัญหา ทุกอย่างดูดีเป็นสีชมพู แต่น้องขี้หึงมาก เรามีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย น้องก็หึงแบบ... จนเราต้องห่างกับเพื่อนไปเลย สุดท้ายที่บอกว่าระยะทางไม่ใช่ปัญหานั้นล้วนแต่ไม่จริงค่ะ น้องบอกเราว่า"มีแฟนก็อยากดูแลแฟน อยากให้แฟนดูแล อยากอยู่ใกล้ๆ และไม่พร้อมที่จะมีความรักแบบผู้ใหญ่" เราก็เสียใจนะ เราทำงานและพยายามใส่ใจน้องให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เราเลยตัดสินใจอีกที "เอาวะ ย้ายที่ทำงานมาอยู่จว.เดียวกันกะน้องก็ได้" พอย้ายมาเราก็อยู่หอด้วยกันค่ะ ทุกอย่างก็เหมือนจะดีอีก แต่เราที่ทำงานมีปัญหาค่ะ เราเลยต้องออกจากงาน และหางานทำ มีเงินเก็บบ้างนิดหน่อยพอประทัง น้องเลยบอกว่า"ขอไปทำงานเป็นโฮสต์ได้มั๊ย ทำงานเป็นเด็กเสริฟ์เงินไม่พอใช้" เราก็เงียบ (ที่เงียบนี่คือตอนนั้นไม่รู้ว่าโอสต์คืองานอะไร ต้องทำอะไรบ้าง แต่น้องบอกว่า ก็เหมือนเด็กเชียร์เบียร์ที่เป็นผู้ชายแค่นั้น) เราก็ไม่ว่าอะไร ในเมื่อน้องบอกว่าเเค่เชียร์เบียร์ไม่ได้ทำอะไร แต่ระหว่างนั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น เลยเล่นเฟสของน้องค่ะ เห็นแชทเก่าๆที่น้องเคยคุยเหมือนน้องขายบริการให้ผู้หญิง สาวสอง หรือเกย์พวกนี้ เลยนิ่งไปเลย แต่เราก็ย้ำกับตัวเราเองว่านั่นแค่อดีต เราไม่สนใจอดีตอยู่แล้ว ตอนนี้สิ่งที่เราควรทำคือหางานทำ น้องจะได้ไม่ต้องไปทำงานโฮสต์ พอเราได้งานเราก็ขอน้องทันทีเลยว่าไม่ไปทำงานโฮสต์ได้มั๊ย น้องก็ไม่ไปทำค่ะ แต่กลายเป็นว่า น้องไม่ทำงานอะไรเลย ไม่ไปเสิร์ฟ ไม่รับงานแสดง เรารับภาระทุกอย่างคนเดียว (แต่ค่าเทอมของน้องเราไม่ได้จ่ายนะคะ) ตอนนั้นด้วยความที่หลงน้องมาก ไม่รู้ทำไมต้องยอมอะไรมากมายขนาดนี้
จนถึงจุดๆนึง เราทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่มันกลับพลิกทุกอย่าง มือถือน้องมันพังบ่อยมาก เราขี้เกียจส่งซ่อมแล้วเราเลยเอามือถือเราให้น้องใช้ วันนึงเราตื่นก่อนน้อง เราก็เล่นมือถือที่เราให้น้อง เราเห็นผู้หญิงคงนึงไลน์มาหาน้องแค่ว่า "ตื่นรึยัง" ซึ่งเพื่อนน้อง ครอบครัวน้องเรารู้จักหมด ผู้หญิงคนนี้เราไม่เคยเห็นและไม่เคยรู้จัก เราเลยดูแชทเฟส น้องลบหมด แชทไลน์เก่าๆน้องลบหมด แต่สิ่งที่ลบไม่ได้คือรูป น้องถ่ายรูปส่งให้ผู้หญิงคนนั้นดูน้องลบรูปในอัลบั้มแต่ไม่ได้ลบในถังขยะกับในแอพ360 เราเลยรอน้องตื่นและถามน้อง ผลปรากฎว่าเราไม่ได้คำตอบอะไรเลยค่ะ รอน้องอธิบายเรื่องนี้มา3วัน เราไม่เป็นอันทำอะไรเลย สุดท้ายน้องพูดแค่ว่าขอโทษ ผิดเอง และจะไม่ทำอีก โอเคเราให้อภัยในความผิดครั้งแรก
ผ่านไปไม่ถึงเดือน เราหยิบมือถือน้องมาดูอีก ที่นี้เป็นแชทที่ไม่ได้ลบ น้องคุยกับคนอื่น บอกว่าจะไปหาแต่ต้องโกหกเราว่าจะกลับห้อง เราก็ถามน้องอีก แต่ก็เหมือนเดิม น้องไม่อธิบายอะไรเลย พูดขอโทษ ผิดเอง เลวเอง จะเปลี่ยนตัวเอง หลังจากนั้นเราก็เหมือนห่างกันค่ะทั้งๆที่อยู่ด้วยกัน เราเลือกที่จะไม่รับรู้อะไรดีกว่า ไม่ค้น ไม่หยิบมาดู หรืออะไรทั้งนั้น น้องก็เหมือนจะทำตัวดีขึ้น เริ่มหางานทำ ทำตัวดีไม่มีเรื่องผู้หญิง(รึเปล่านะ เพราะเราไม่ได้ดูไม่ได้จับผิดอะไรแล้ว) จนปีใหม่ที่ผ่านมาก็ทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงอีกน้องคุยกับผู้หญิงที่บอกว่าเป็นรุ่นน้อง คุยเหมือนจีบสาวเลยค่ะ (อันนี้ไม่โทษผู้หญิงเพราะผู้หญิงไม่เล่นด้วย แต่แฟนเรานี่ทำตัวแบบ ต้องการผู้หญิงคนนี้มาก...) อันนี้คือเราบอกกับตัวเองว่าจะไม่ทนแล้วนะ รักแค่ไหนก็พอได้แล้วนะ แต่น้องก็ง้อเราค่ะ ร้องไห้กอดเรา เราก้ไม่รู้ทำไมเราถึงใจอ่อน ยอมแบบยอมเลยค่ะ หลังจากนั้นน้องก็ดีขึ้นอีกค่ะ เหมือนมันวนลูปอยู่แบบนั้น ครั้งนี้น้องดีขึ้นถึงขนาดว่า หางานอื่นทำเพิ่ม วางแผนอนาคตเยอะขึ้น โตขึ้น (แต่ระหว่างเราก็ยังมีเส้นบางๆกั้นอยู่เหมือนเดิมค่ะ ไม่รู้ว่ามันคืออะไร)
แต่ยังไงซ๊ะ การอ่านหนังสือเล่นเดิม เนื้อหาข้างในมันก็ยังเหมือนเดิม แต่ทีนี้ไม่ใช่เรื่องผู้หญิงคนอื่น เป็นเพื่อนของน้องที่น้องเคยแอบชอบนั่นแหละค่ะ เราเคยทะเลาะเรื่องเพื่อนคนนี้หลายรอบแล้ว เราพยายามไม่ใส่ใจแล้วนะ เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนน้องที่ต้องเรียนด้วยกัน ถ้ามามายไปกว่านี้กลัวน้องจะอึดอัด แต่น้องก็ทำให้เราอึดอัดเหมือนกันค่ะ น้องใส่ใจเพื่อนคนนี้มาก ไม่ว่าจะเป็นวันเกิด วันเที่ยว หรือวันที่เพื่อนคนนี้อกหัก น้องจะอยู่กับเพื่อนคนนี้ตลอด ลางานเพื่ออยู่กับเพื่อนคนนี้จนโดนที่ทำงานเชิญออก ทะเลาะกับเรา เรางอนก็ไม่สนใจก็จะไปหาเพื่อนคนนี้ให้ได้ เราป่วยเราอยู่คนเดียวไม่ได้ แต่น้องก็เลือกที่จะไปหาเพื่อนคนนี้เพียงเพราะว่าเพื่อนชวนกินเหล้า เราก็ทะเลาะกันอีก ไม่คุยกันหลายวันแล้วค่ะ
เราเลยตัดสินใจว่าจะพอจริงๆแล้วค่ะ เราเหนื่อยแล้ว เรายอมมาแล้วทุกอย่าง เป็นคนดีก็แล้ว เป็นคนไม่ดีก็แล้ว ไม่งอแงไม่เอาแต่ใจก็แล้ว เราพยายามปรับเปลี่ยนก็แล้ว ปิดตาข้างนึงก็แล้ว ปิดหูปิดปากตัวเองก็แล้ว เพื่อที่จะประคองทุกอย่าง แต่ก็เหมือนเราเทน้ำลงบนแก้วที่วางคว่ำอยู่อ่ะค่ะ น้องไม่รับอะไรเลย ไม่เปลี่ยนตัวเอง ทำตัวเหมือนเดิม ดีแล้วก็ไม่ดีวนลูปอยู่แบบนี้
เราอยากจะใจแข็งค่ะ เพราะเราวางแผนจะย้ายที่ทำงาน จะหนีจากตรงนี้ที่เคยอยู่ แต่เราไม่รู้ทำไมเราต้องใจอ่อนทุกครั้งที่น้องมาง้อ หรือบางทีแค่น้องกอดเรา เราก็ใจอ่อนมากๆ เราอยากจะใจแข็งไปเลย เราทำไมได้ เรากลัวว่าพอใกล้ถึงกำหนดคืนห้องแล้วถ้าน้องมาง้ออีก เราจะใจอ่อน เราต้องทำยังไงคะ
((ปล. ถึงเราจะอยู่แบบนี้กับผู้ชาย เราก็ไม่ได้ทำงานอย่างเดียวนะคะ เราทำงานอย่างอื่นด้วย และ*** เราดูแลพ่อกับแม่อยู่ค่ะ ส่งเงินให้ท่านใช้ทุกเดือน ไปหาท่านบ้างค่ะ ไม่ใช่ว่าไม่ดูแลครอบครัวเลยนะคะ***