ปริยัติ ที่แท้จริง ต้องตรวจสอบได้

ในตำราก็บอกตัวโต ว่าปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ
ทำให้เกิดสัจจญาณ กิจญาณ กตญาณ
แล้วมาบอกว่าอ่านตำราจบแล้ว
เรียนจบมหาฯแล้วเกิดปริยัติแล้ว
พวกนี้หลงทั้งนั้น
ปริยัติจะเกิดได้ ก็ต่อเมื่อสิ่งที่เราอ่านเราเรียนมา
เอามาปฏิบัติ แล้วเกิดปฏิเวธ จึงเรียกว่าปริยัติ
เพราะตรวจสอบได้ว่าตำราเขียนมาถูกต้อง
ยืนยันได้ด้วยการ ปฏิบัติ ที่ได้ ปฏิเวธ

อ่านตำราจบแล้ว เรียนจบมหาฯแล้ว
ไม่ใช่มีปริยัติ แต่เป็นความรู้ความจำ ทางโลก
แค่รู้ธรรมะ ไม่ใช่ปริยัติ ทางธรรม

การอ่าน ก เอ๋ย กอ ไก่ ของเด็กอนุบาล
ก็บอกว่าเป็นปริยัติ ได้หมด
การสวดมนต์ของเด็ก ก็บอกปริยัติ
ก็ไม่ต้องไปปฏิบัติ ให้เกิดปฏิเวธแล้ว

การอ่านตำราได้ การรู้พระไตรปิฏกไม่ใช่ปริยัติ
ถ้าเป็นปริยัติต้องปฏิบัติได้ ตามที่ตนรู้มา
แล้วเกิดปฏิเวธ เป็นการยืนยันตนเอง

ปริยัติแค่ปฏิบัติได้แต่ไม่เกิดปฏิเวธ ก็ไม่ใช่ปริยัติ
เพราะไม่รู้ว่าการปฏิบัติของตน จะถูกหรือผิด
ตรงตามพระไตรปิฏกหรือเปล่า
หรือคนเขียนตำราเขียนผิด
ต้องปฏิบัติเกิดปฏิเวธ จึงจะยืนยันได้ว่าตำราเขียนถูก
จึงจะยืนยันได้ว่าตนรู้ปริยัติจริง