นี่เป็นเรื่องของเด็กหญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นน้องสาวของผม อยู่ม.1มีนิสัยขี้เกียจและเล่นแต่โซเชียลมีเดีย เมื่อแม่บอกให้เลิกก็มักจะผัดวันประกันพรุ่งบ่อยครั้ง หากแม่ไม่อยู่ก็จะเล่นเกมหรือโซเชียล คุยกับเพื่อนจนดึกดื่น พอผมบอกให้เลิก น้องสาวผมก็จะผัดวันประกันพรุ่งไปตามกัน พอบอกซ้ำๆ น้องก็จะปฏิเสธด้วยการตะคอก ผมก็โกรธและบอกให้เลิก น้องก็จะพูดคำหยาบกู....ผมนี่เบื่อหน่ายจริงๆที่มีน้องแบบนี้ สงสัยติดนิสัยมาจากเพื่อน
และในวันนี้น้องสาวผมโดนยึดโทรศัพท์มือถือ น้องสาวก็นินทาด่าแม่ว่าไอ้เ_ี้ย จะไปฟ้องพ่อ น้องไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย พอมาอยู่ที่ต่างจังหวัดแลัโรงเรียนใหม่ นิสัยนี่เปลี่ยนไปเลย เมื่อช่วงเที่ยงนี้ผมก็รับประทานอาหารและดูทีวี ส่วนน้องสาวก็แอบเอาโน๊ตบุ้คมาเล่นเฟส(ยังไม่เข็ด) และตอนที่ดูทีวี น้องสาวก็บอกว่า : ปิดทีวีสิ กูรำคาญ
ผม: แค่ดูทีวีแล้วเป็นไร
น้องสาว: ก็บอกแล้วไง ว่ากูรำคาญ
ผม
เฉยๆ เงียบ)
น้องสาว: (พูดเบาๆว่าโง่ทั้งแม่และลูก)
ผมนี่โกรธเลยแต่ไม่ตอบโต้เลย
นี่ก็คือนิสัยของวัยรุ่นไทยในปัจจุบัน
(ปล.ข้อความนี่เยอะไปหน่อยและอาจมีความผิดก็ได้)
วัยรุ่นแบบนี้แก้ยังไงก็แก้ไม่ได้
และในวันนี้น้องสาวผมโดนยึดโทรศัพท์มือถือ น้องสาวก็นินทาด่าแม่ว่าไอ้เ_ี้ย จะไปฟ้องพ่อ น้องไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย พอมาอยู่ที่ต่างจังหวัดแลัโรงเรียนใหม่ นิสัยนี่เปลี่ยนไปเลย เมื่อช่วงเที่ยงนี้ผมก็รับประทานอาหารและดูทีวี ส่วนน้องสาวก็แอบเอาโน๊ตบุ้คมาเล่นเฟส(ยังไม่เข็ด) และตอนที่ดูทีวี น้องสาวก็บอกว่า : ปิดทีวีสิ กูรำคาญ
ผม: แค่ดูทีวีแล้วเป็นไร
น้องสาว: ก็บอกแล้วไง ว่ากูรำคาญ
ผม
น้องสาว: (พูดเบาๆว่าโง่ทั้งแม่และลูก)
ผมนี่โกรธเลยแต่ไม่ตอบโต้เลย
นี่ก็คือนิสัยของวัยรุ่นไทยในปัจจุบัน
(ปล.ข้อความนี่เยอะไปหน่อยและอาจมีความผิดก็ได้)