คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึงเราสนิทกันมากแต่พึ่งรู้จักกันไม่กี่ปี เรามีอะไรเราบอกเค้าตลอด มีปัญหาอะไรปรึกษาตลอด แต่มีอยู่วันนึงมีเรื่องทะเลาะกันแต่ไม่ใช่เรากับเพื่อนแต่เป็นแฟนของเราที่ทะเลาะกับเพื่อนของเรา แฟนของเราก็ให้เราเลิกคบ แต่ความที่เรารักเพื่อนเราก็ไม่ยอมที่จะเลิกคบจนแฟนเราใจอ่อน เพราะเรื่องที่เกิดมันคือความผิดของแฟน จากนั้นเรากับเพื่อนก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เจอหน้ากันก็คุยกันปกติ แต่เรารู้อยู่ว่ามันไม่ปกติเหมือนแต่ก่อน ทุกวันนี้เราก็ยังแคร์เค้าอยู่ แต่เราไม่รู้ว่าเค้าแคร์เราหรือป่าว บางทีเรามองโลกในแง่ดีเกินไปหรือป่าว จนเรามามีเรื่องกับคนในกลุ่มของแฟน แต่เราไม่ใช่ฝ่ายผิด เราเป็นฝ่ายโดนกระทำ แต่ทำไมคนที่ทำผิดกับเชิดหน้าชูตาอยู่ได้ไม่ละอายใจในสิ่งที่ตัวเองทำเลย ส่วนเราเลิกคบเพราะทนความ...ไม่ได้ ส่วนเราเพื่อน น้องแต่ละคน มองเราไม่ดีซะงั้น เราก็งงใจ บางทีก็อยากรู้ว่าเราไปทำอะไรให้ถึงได้เกลียดเรานัก แม้กระทั่งเพื่อนสนิทที่เราไว้ใจยังเปลี่ยนไปเลย คงจะเริ่มเกียดเราแล้วแหละ ว่างั้นนะ เพราะจากที่เห็นทุกวันนางคนนั้นคงเอาเราไปพูดเสียๆหายๆอีกละมั่ง เพื่อนเราถึงได้เปลี่ยนไป เราเป็นคนตรงๆพูดตรงๆ บ้าๆบ่อๆ แต่เราไม่ค่อยสุงสิงกับใครเท่าไหร่ ถ้าคนไม่รู้จักเราจริงจะไม่รู้เลยเราเป็นคนยังไง ถ้าเค้าคิดว่าเราเพื่อนอยู่คงทักมาคุยกับเรามั่งแล้วแหละ แต่กลับกันกับคนกลุ่มนั้น เค้าคุยเค้าอะไรกันแต่กับเราไม่มี เรานอนคิดหลายวันว่าเราทำอะไรผิดหรือป่าว หรือเราไปสนิทกับอีกคนนึงมากกว่า แต่เราก็บอกกับเค้าไปว่าถึงจะทะเลาะกันแต่เรากับเพื่อนไม่ได้ทะเลาะกัน ยังไงเราก็เหมือนเดิม เพื่อนยังไงก็เพื่อน เราเป็นยังไงก็เป็นแบบนั้น เราเครียดมากจริงๆ เรามีเพื่อนไม่กี่คน ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกแล้ว (ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะค่ะ เครียดจนร้องไห้แล้วค่ะ อย่าว่ากันเลยนะค่ะ ถ้าพิมพ์ไม่รู้เรื่อง)
เครียดมากค่ะ ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะค่ะ ไม่รู้จะไปพูดกับใคร