คบกับแฟนคนนี้มาเกือบจะสองปีแต่เลิกกันซะก่อน ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาใส่ใจเราตลอดอยากไปไหนพาไป อยากได้อะไรถ้าหาได้ก้ให้ คือเรายังเรียนอยู่เหมือนที่บ้านก็ไม่ค่อยเปิดเรื่องนี้เท่าไหร่ ทำให้เราให้เขาได้ไม่เท่าที่เขาให้เรา เขาก็เรียนไปทำงานไป เราอยากไปไหนเขาพาเราไปได้หมด แต่ทีเขาบ้างเรากลับไปไม่ได้ ต้องการเขาเมื่อไหร่เขาก็มาหาได้เสมอ แต่เราเป็นแบบนั้นให้เขาไม่ได้เลย บางทีก็คิดว่าสถานภาพยังไม่พร้อมที่จะมีแฟน แต่มันรักไปแล้ว มีอะไรเขาช่วยเหลือเราตลอด แต่ข้อเสียของเขาคือปากจัด เวลาทะเลาะกันคือด่าตลอด มันทำให้เราเสียความรู้สึกมากๆ งอนเก่ง แบบไม่ตอบแชทเพราะทำงานก็งอนเป้นตุเป็นตะอธิบายอะไรไปก้ไม่เข้าใจ ทุกครั้งที่กลับมาดีกันปัญหาก็ไม่เคยถูกแก้มีแต่ยอมๆกันเพื่อคืนดี วันที่เลิกกันเขาโกรธเราที่ไม่ตอบแชทเพราะเราเรียนทำกิจกรรม ด่าเราเหมือนเราผิดมากเราก็อธิบายแล้วก็ไม่เข้าใจ จนไม่คุยกันไปอาทิตย์นึงกลับมาคุยกันก้คุยเผินๆเขาไม่พูดถึงปัญหาพอเราพูดเราขอโทษในส่วนของเราแค่อยากให้เขาเข้าใจและยอมรับส่วนผิดของตัวเองบ้าง เขาพูดแค่เขาไม่ผิดอะไร เราทำใจดีด้วยไม่ได้จริงๆก็เงียบไปไม่คุยกัน เเต่เขากลับทักมาคุยปกติ พอเราถามนี่คุยแบบนี้คืออะไรไม่รับผิดไม่ยอมรับอะไรเบยแต่อยากคืนดีหรอ เขาบอกไม่อยากให้ทักก็จะไม่ทักแล้ว เราถามว่าแค่นี้หรอ ไม่พยายามอะไรแล้วใช่มั้ย เขาบอกเหนื่อย ไม่อยากพยายามไรเเล้ว ละบล็อกเราไปเลย เราโทรหาก็ตัดสาย เราโกรธและตัดใจโดยอันเฟรนอันฟอล จากนั้นเราก็ไม่เคยคุยกันอีกเลย ไม่เคยเจอด้วย แต่ทุกวันนี้ผ่านมาสามเดือนกว่าเรานั่งเสียใจร้องไห้เกือบทุกวันว่าที่ผ่านมาเราให้เขาพยายามมามากเกินไปรึป่าว จนถึงครั้งสุดท้ายเขาเหนื่อยจนไม่อยากพยายามอะไรแล้ว แต่ก็โกรธในใจที่เขาไม่เคยเข้าใจอะไรง่ายๆเลยมีแต่ด่าแต่งอนประชดทั้งที่อายุมากกว่า ชอบใช้คำพูดแรง แต่คิดถึงเขาทีไรเราก็มักจะคิดถึงเรื่องดีๆมาก่อน มันเลยทำให้เจ็บอยู่ทุกวันนี้โกรธตัวเองที่เป้นเเฟนที่ไม่ดี ดูเห็นแก่ตัวมากมั้ย ที่ร้องไห้อยู่ทุกวันมันเหมือนมันเจ็บที่เราไม่พยายามให้เขาเท่าที่เขาให้เรา แบนี้เหมือนเราเห็นแก่ตัวไปมากมั้ย ทำยังไงจะเลิกคิดเลิกเจ็บสักที